| |
|
Dinsdag 19 december
2000, Bam - Yazd
‘s Ochtend staan we vroeg op, buiten is het nog
donker en ijskoud,we hebben vannacht met kleren aan
geslapen en een extra deken over onze slaapzak, het
koelt hier in de woestijn `s nachts behoorlijk af
dus. Na het ontbijt nemen we afscheid van Akbar, de
eigenaar van het guesthouse.
Het einddoel voor vandaag is Yazd, zo`n 700 km
rijden, maar de wegen zijn weer erg goed hier in
Iran dus we zullen het wel halen. Het landschap is
erg saai, alleen de besneeuwde bergtoppen zijn erg
mooi.
Tegen het eind van de middag komen we aan in Yazd,
het vinden van een hotel is weer eens een ware
zoektocht, we zijn vlakbij maar we kunnen het hotel
absoluut niet vinden. De mensen zijn erg behulpzaam,
maar echt helpen kunnen ze vaak niet, we laten het
kaartje van Yazd, dat in de Lonely Planet staat,
zien maar na een paar minuten staren en klooien
blijkt dat ze niet eens kunnen vertellen waar we
precies op het kaartje zijn, soms hebben we het idee
dat ze nog nooit een kaart van hun eigen stad hebben
gezien. Na 20x vragen, erg vermoeiend, treffen we
een Iraniër, die een beetje Engels spreekt en ook
nog kaart kan lezen, godzijdank wijst hij ons het
hotel.
‘s Avonds lopen we door de stad, de binnenstad is
erg mooi, veel moskeen en andere oude bouwwerken,
morgen zullen we alles wel bij daglicht gaan
bekijken.
Woensdag 20 december 2000, Yazd
Vandaag gaan we de stad in voor een
sightseeingtour, erg interessant, Yazd is de stad
van het Zorostralistisch geloof, een geloof van meer
dan 3000 jaar oud, ouder dan het Christendom en het
Moslimgeloof, het element vuur is voor de
Zorostrianen erg belangrijk dus hebben ze vele
vuurtempels gebouwd, in deze tempels brand het
eeuwige vuur. Verder hebben we de Tower of Silence
bezocht, de Zorostrianen cremeren of begraven hun
doden namelijk niet, ze 'dumpen' de overledenen in
soort torens boven op een heuvel. Verder hebben we
wat moskeen bezocht, al met al veel te zien in deze
stad, misschien wel de interessantste Iraanse stad
tot nu toe! Als we na het eten nog even door de
verlaten bazaar lopen komen we een aantal Iraanse
jongeren tegen, ze zitten met z`n allen om een
vuurtje heen en als we langslopen zijn we bijna
verplicht om bij ze te gaan zitten, we krijgen thee
en fruit, erg leuk en aardig allemaal, het is alleen
altijd zo jammer dat ze bijna geen Engels spreken.
Nadat we opgewarmd zijn aan het kampvuurtje lopen we
weer naar het hotel, ik ga nog even verder werken
aan m’n eendreisverslag en Marnix gaat wat relaxen
op de hotelkamer. Na een uurtje typen heb ik er wel
weer genoeg van en ik ga maar weer eens naar bedje t
Donderdag 21 december 2000, Yazd - Esfahan
Vandaag weer eens lekker uitslapen. Van Yazd naar
Esfahan vandaag, is maar zo`n 300 km rijden, in
Iran, met zijn goede wegen, een makkie. We
vertrekken rond een uur of 12, het zonnetje schijnt,
maar buiten is het toch best koud, de verwarming in
de eend draait volle toeren, na een half uurtje
rijden is de eend genoeg opgewarmd, de winterjassen
kunnen weer uit. Onderweg stoppen we nog even om een
kop oploskoffie te drinken. We waren alweer bijna
vergeten dat het Ramadan is, dus eerst maar eens
kijken of het mogelijk is om wat te drinken. In het
wegrestaurantje waar we gestopt zijn is iedereen
flink aan het roken thee drinken en eten, het maakt
allemaal niet uit hier. De Iraniërs zijn helemaal
niet zo van de Ramadan, in het begin leek het voor
ons alsof iedereen zwaar moslim is, maar ondertussen
blijkt de meerderheid van de bevolking toch niet
strikt als moslim te leven.
Het is heel anders dan in Pakistan, daar zijn bijna
alle mensen zelf zwaar moslim, in Iran is echter de
overheid zwaar moslim, en legt het geloof op, maar
de mensen zelf een stuk minder. In Iran is het
bijvoorbeeld verboden om op straat te eten, te roken
of te drinken tijdens de Rammadam, maar ondertussen
eten, roken en drinken de mensen wel gewoon thuis of
op plaatsen waar dat ongezien kan. In Pakistan heeft
de overheid erg weinig invloed maar de mensen zelf
zijn zo gelovig dat ze zich strikt aan alle
moslimregels houden. In Pakistan hebben we nooit
iemand zien eten, roken of drinken tijdens de
Ramadan.
Aan het einde van de middag komen we aan in Esfahan,
de komende dagen zullen we bij een kennis/vriend van
Marnix verblijven. Op de heenweg hebben we ook een
aantal dagen met deze jongen, Hooman, opgetrokken.
We zijn uitgenodigd om een paar dagen bij hem te
logeren, erg relaxed, hij heeft een groot
appartement aan de rand van het centrum, van alle
gemakken voorzien. We hebben afgesproken voor het
guesthouse waar wij de vorige keer verbleven. Het
weerzien met Hooman is erg leuk, de vorige keer
hebben we ook een erg leuke tijd gehad, met hem en
zijn Iraneze vrienden.
‘s Avonds zijn we uitgenodigd om bij zijn familie te
eten, een typisch Iraneze maaltijd, veel rijst, heet
gekruide groente, yoghurt, rundvlees, best lekker
allemaal. Na het eten gaan we weer naar het
appartement van Hooman, hij heeft een aantal
vrienden uitgenodigd en we drinken sinds tijden weer
eens alcohol. Zelfgestookte illegale whisky en
wodka, vooral de whisky is verbazingwekkend goed
gestookt. We hebben een mooie avond, na een paar
weken geen alcohol heb je hem vrij snel hangen.
Vrijdag 22 t/m zondag 24 december 2000, Esfahan
We blijven van vrijdag t/m zondag in Esfahan,
bij Hooman thuis, `s middags heeft Hooman zijn eigen
dingen, wij gaan de stad in, er is een hoop te zien
in deze stad en de bazaars zijn ook erg leuk.`s
Avonds zitten we vaak bij Hooman, altijd gezellig
druk, veel vrienden en familie over de vloer, we
worden uitgenodigd bij familie om te eten, soms een
beetje vermoeiend maar gelukkig zijn het geen
eindeloze zittingen in Iran. Ook tijdens kerstavond
zijn we bij Hooman, in Iran geen sprake van kerst
maar we maken er toch een mooie kerstavond van, we
koken een typisch Hollandse maaltijd voor Hooman,
stukje vlees, aardappels en groente, erg lekker na
al die rijstmaaltijden die we gewend zijn in Iran,
Pakistan en India. Na het eten komt de drank weer op
tafel en we gaan door tot in de kleine uurtjes. De
volgende ochtend, het is eerste kerstdag vandaag,
ben ik weer eens ouderwets brak, dat is lang
geleden, ik ben misselijk en voel me allesbehalve
goed. Na een warme douche en wat eten gaat het wel
weer, vandaag is het helaas ook weer tijd om te
vertrekken. We hebben een mooie en erg relaxte tijd
gehad hier, maar helaas moeten we na een paar dagen
ook weer verder. Jammer maar ook wel weer leuk om
weer verder te trekken. |
|
|
|
