| |
|
Zaterdag 11 november
2000, Lahore
We zijn weer vroeg uit de veren, we rijden het
dorpje uit en na 10 min rijden bevinden we ons weer
op de supersnelweg. Het is nog zo'n 200 km tot
Lahore waar de snelweg ophoudt. Lahore ligt zo'n 30
km van de grens met India, dus over een paar uur
zijn we bij de grens. Als we in de buurt van Lahore
komen is het inderdaad afgelopen met de
supersnelweg.
Zondag 12 november 2000, Delhi
Vandaag is DE dag, als alles goed gaat vandaag,
dan rijden we aan het eind van de middag Delhi
binnen, ons einddoel, we hebben inmiddels zoveel
vertouwen in de eend gekregen dat we echt geen
problemen meer met de eend verwachten, als we een
beetje uitkijken voor de heilige koeien dan komt het
wel goed. Het wordt een lange rit vandaag, zo'n 450
km, we weten niet hoe de wegen zullen zijn, tot nu
toe hebben we vrij slechte wegen gehad in India, dus
veel beter zal het wel niet worden.
We hadden de wekker vroeg gezet gisterennacht, het
was de bedoeling dat we om half 7 's ochtends weg
zouden rijden. Maar helaas, we zijn door de wekker
heen geslapen, niet zo gek, we hebben maar een paar
uurtjes kunnen slapen door de #$%@^&* herrie van de
bruiloft gisterennacht.
Uiteindelijk rijden we rond een uur of 7:30 weg van
het hotel. Na een uurtje rijden wordt de weg ineens
verbazingwekkend goed, een vierbaans 'snelweg', een
brede berm ertussen, dus geen last van tegenliggers.
Als de weg zo blijft dan gaan we het makkelijk
halen, we kunnen alleen maar hopen. Als we onderweg
door een dorpje rijden, zien we onze eerste olifant,
met z'n enorme lichaam sjokt ie door het stoffige
dorpje heen, wat een mooi gezicht. De weg blijft
goed, dat hadden we nooit durven hopen en rond een
uur of vier rijden we de voorsteden van Delhi
binnen.
We bereiden ons voor op het ergste, Delhi telt 12
miljoen inwoners en als ze allemaal zo beroerd
rijden als de Indianen die we normaal op de weg
tegenkomen, dan wordt het een regelrechte hel. Hier
in de voorsteden stikt het van de heilige koeien,
oppassen dus, het lijkt alsof ze aan het verkeer
gewend zijn, de meeste lopen netjes aan de kant van
de weg, anderen zitten in de middenberm van de weg.
Het is een erg vreemd gezicht, stel je eens voor, je
rijdt door Amsterdam heen en overal lopen gewoon
koeien door het verkeer, het is eigenlijk te raar
voor woorden, maargoed hier in India kan het
allemaal. Het verkeer in Delhi valt ons alles mee,
natuurlijk het is stervensdruk, overal taxi's,
bussen, vele motorriksja's, fietsriksja's, fietsers,
koeien, geiten en noem maar op maar ja als je gewoon
met de stroom meegaat en af en toe een beetje
brutaal bent dan is het wel te doen allemaal.
We zijn opzoek naar de “Tourist Camp” in het centrum
van het oude Delhi, van andere reizigers hebben we
gehoord dat dit een erg relaxte plek is met veel
andere reizigers en de eend kan er veilig staan, in
hartje centrum van deze miljoenenstad, we zullen
zien. Met de Lonely Planet als onze supergids banen
we ons een weg door de verkeersjungle. Na een tijdje
zijn we de weg kwijt, dan maar op de vraagtoer, dat
werkt meestal toch het beste, die kaartjes in de
Lonely Planet zijn zo goed nog niet. Na wat
rondvragen blijkt dat we al aardig in de buurt zijn,
en dan zien we ineens een groot bord, 'Tourist
Camp'. We hebben het gehaald en het is nog geen vier
uur 's middags, wat relaxed, een koud biertje om het
te vieren. Maar we hebben iets te vroeg gejuicht,
als we bij het hek aankomen zien we dat het hek
gesloten is, er hangt een bordje: "Closed due to
government, May 2000”.
We kunnen het bijna niet geloven, waren we zo mooi
op tijd. Er zit niks anders op dan verder te gaan
met onze zoektocht. We rijden dwars door Delhi heen,
opzoek naar een Guesthouse of hotel met veilige
parkeergelegenheid voor de eend. We gaan tientallen
hotels af maar het gaat niet werken, nergens hebben
ze goede parkeergelegenheid, alleen bij de
viersterrenhotels schijn je je auto veilig te kunnen
parkeren, helaas ligt dit niet in ons budget. Bij
een van de hotels krijgen we te horen dat er nog een
soort Tourist Camp is, we vragen het adres en gaan
op zoektocht in de jungle. Als het eenmaal tegen
zit, zit het ook echt tegen, we zijn bijna door onze
benzine heen en ons Indiase geld is ook op, wat nu?
Nog zo'n 3 km en het is gebeurt met de brandstof,
met het kleine beetje geluk dat we nog hebben komen
we een tankstation tegen, maargoed geen Indiaas
geld, we hebben nog wat dollars, het is het proberen
waard. "No, we do not accept dollars, I am very
sorry..." ok, ok, en dan zonder benzine, tja dat
gaat niet werken, dan wenkt iemand me, het is een
student en hij vraagt wat het probleem is, hij wil
gelukkig wel wat dollars omwisselen in Indiase
roepies. We hebben weer benzine. De Tourist Camp is
erg moeilijk te vinden, het is inmiddels alweer
donker buiten, we rijden al tijden door Delhi heen
en we hebben het echt helemaal gehad met het zoeken.
Maar we moeten verder, we vragen het nog maar eens,
gelukkig, iemand die goed Engels spreekt, hij geeft
een duidelijke routebeschrijving en een kwartier
later rijden we de Tourist Camp op. Godzijdank is ie
niet gesloten. We hebben de keuze uit kamperen op
het kleine grasveldje, of slapen in de brakke hut,
we kiezen voor de brakke hut. Het is niet meer dan
een soort tuinschuurtje met twee bedden en een
peertje voor de verlichting, verder wat mieren, veel
muggen en kakkerlakken.
Maargoed we hebben het gehaald, we zijn in Delhi en
de eend kan hier veilig staan. Nadat we de spullen
naar de hut hebben gebracht gaan we wat eten met ons
geleende geld, de campingbaas was gelukkig zo aardig
om ons wat geld te lenen, morgen kunnen we pas weer
naar de bank. De Tourist Camp is in één van de
betere buurten van Delhi gesitueerd, alleen maar
dure en luxe restaurants. We kiezen voor de Chinees
en bestellen een simpele nasi en twee cola, we
kunnen het precies betalen, het eerste wat we morgen
doen, is geld halen, zo is het geen doen. Na het
eten begeven we ons weer richting hut, we praten wat
na en met een goed gevoel vallen we ondanks de
overheersende verkeersgeluiden snel in slaap. |
|
|
|
