| |
|
Donderdag 26 oktober
2000, Bam
De volgende dag slapen we uit, daarna ontbijten
we gezamenlijk op de binnenplaats, het is erg warm
buiten, ik schat zo'n 35 graden, maargoed we zitten
ook midden in de woestijn nu. Bam is een soort oase,
overal palmbomen. Na het ontbijt gaan we even de
stad in, volgens de eigenaar van het guesthouse, hij
rijdt zelf in een Dyane, zit er in het centrum een
Dyane-garage waar we wat onderdelen kunnen kopen, we
hebben een nieuwe buitenspiegel nodig want de
spiegel die er nu opzit klapt steeds naar binnen als
er een vrachtwagen tegemoet komt. Als we bij de
garage zijn leggen we uit wat het probleem is en we
vertellen van ons eendje. Ze staan erop dat ik de
eend even ophaal, want ze willen wel eens zo'n
rondvormige Dyane in het echt zien. Achter op de
motor brengt de monteur me naar het guesthouse en ik
volg hem weer naar de garage. De motorkap moet
omhoog en ze willen alles zien en voelen, nou goed
het moet maar even en natuurlijk ben ik ook wel een
beetje trots. Na het garagebezoek rijden we even
naar Arg-e-Bam. Arg-e-Bam is het oude Bam, het is
gebouwd rond 1200 en is geheel ommuurd door een
dikke hoge muur. Het heeft heel erg veel weg van een
middeleeuws kasteel. Omdat het kasteel afgewerkt is
met leem is het net een groot zandkasteel. We rijden
er omheen, morgen of overmorgen gaan we naar binnen
om het gehele ommuurde stadje te bekijken.
's Avonds eten we weer met de hele groep en na het
eten komen er nog twee Engelsen bij, ze komen vanuit
India, ze hebben daar een Royal Enfield gekocht en
nu rijden ze de motoren terug naar Engeland.
Natuurlijk wil iedereen van alles weten over
Pakistan en India, want iedereen gaat de richting op
van India. We praten over de beste routes en over
van alles en nog wat en we gaan laat naar bed.
Vrijdag 27 oktober 2000, Bam
We slapen weer uit, we zijn hier immers in het
relaxoord. Na het ontbijt gaan we een beetje klussen
aan de eend, voordat we Pakistan in rijden willen we
er zeker van zijn dat er geen mankementen zijn aan
de eend, hier in Iran kunnen we de eend nog
makkelijk laten repareren en zijn er voldoende
onderdelen. We monteren de nieuwe spiegel maken de
ruiten schoon en we lopen alles na, gelukkig kunnen
we niks vinden, de eend is in goede conditie.
's Middags kan ik weer de laptop lenen van het
Nederlandse stel en ik ben een paar uur zoet met het
schrijven van eendreis5. Ik hoop dat ik morgen m’n
verhaal af kan schrijven…
De rest van de dag is het 'doedag', ik doe de was,
ik schrijf wat ansichtkaarten en check de eend.
's Avonds praten we met de andere reizigers, de
groep is gezellig er zijn veel aardige mensen, veel
Engelsen, een paar Duitsers, erg veel Nederlanders
en wat Canadezen. De meest vreemde verhalen krijgen
we te horen, mensen die te voet vanuit Noorwegen
naar Peking gaan, iemand had een verhaal gehoord van
een Italiaan die met een oude Vespa-scooter vanuit
Italië naar India rijdt, een Engelsman die India
rondreist op de rug van een olifant, wij zijn lang
niet origineel met ons eendje. Verder praten we
natuurlijk over de route, de meeste mensen gaan
richting India maar er zijn ook twee Polen, die net
uit Pakistan en India komen, zij kunnen ons
natuurlijk erg veel vertellen over de wegen, de
guesthouses, de bevolking enz, enz. Na een gezellige
avond op het tapijt zoeken we onze bedden maar eens
op, we zitten hier altijd op het Perzisch tapijt in
de tuin, stoelen hebben ze niet hier.
Zaterdag 28 oktober 2000, Bam
Vandaag gaan we naar de citadel, het oude
ommuurde centrum van Bam, de muur die om het oude
centrum staat is nog geheel intact en dateert van
rond 1200. Binnen de muren zijn de overblijfselen
van een middeleeuws stadje en een groot fort waarin
iedereen zich kon terugtrekken als er gevaar
dreigde. Het is alsof we rondlopen in een enorm
zandkasteel, het stadje is opgebouwd uit baksteen
met hierop een mengsel van zand leem en stro.
We lopen uren rond door de smalle straatjes, we
kruipen door de ondergrondse gangenstelsels en we
klimmen overal op en af. Na de citadel lopen we nog
wat rond door de 'moderne stad', het is een oase
midden in de woestijn, de temperatuur loopt op tot
zo'n 40 graden overdag in de zon, maar toch overal
dadelpalmen, water is er genoeg, waarschijnlijk is
er ergens een overvloedige bron.
's Avonds eten we in het guesthouse op het tapijt,
elke avond wordt er voor ons gekookt en we eten
altijd gezamenlijk, erg gezellig. We gaan redelijk
vroeg naar bed, morgen wordt het weer vroeg op, we
willen rond een uur of 6 's ochtends vertrekken. Bam
ligt in de woestijn, maar enigszins aan de rand
ervan, de volgende 1000 km, tot aan Quetta, zullen
we door de woestijn rijden. Voor het gebied,
Baluchistan, waar we morgen doorheen moeten heeft de
Nederlandse staat een negatief reisadvies
uitgeschreven, in het verleden zijn er in dit gebied
westerse toeristen ontvoerd en beroofd. Het is al
enige tijd geleden geloof ik dat zulke dingen
gebeurd zijn en het is niet veelvuldig gebeurd maar
het negatieve reisadvies is nog steeds van kracht.
Om het gevaar zo veel mogelijk de beperken, spreken
we met een aantal motorrijders af, die morgen ook
vertrekken, dat we in colonne gaan rijden. Het wordt
een divers gezelschap, een Engelsman, Tim 55 jaar
oud, op de oude Royal Enfield, een prachtkerel, jong
van geest en erg veel humor, Richard ook een
Engelsman, 29 jaar oud, nog meer humor ook op de
motor, 'een off the road' en Helmut, je raad het al,
een Duitser, 62 jaar oud maarliefst!, ook op de 'off
the road', een erg rustige en sympatieke man. Verder
zullen we in Quetta nog twee anderen weer ontmoeten,
Joachim, ook een Duitser (46) en Neil, Engelsman, 29
jaar, zij reizen met de trein naar Quetta. Joachim
zal morgen met ons meerijden, de trein rijdt pas
over een paar dagen weer. |
|
|
|
