| |
|
Vrijdag 24-11-2000,
Jaipur – Ajmer – Pushkar
Vandaag slapen we een beetje uit, ontbijtje op
het dakterras, daarna moeten we alweer richting de
bus. We hebben gisteren een busticket gereserveerd
om naar Pushkar te gaan. Om halftwee ‘s middags
vertrekt de bus. Met z’n vieren, de Belg Ignace en
de Duitser Joseph reizen met ons mee naar Pushkar.
John de Ausi komt ons morgen achterna. De bus
vertrekt op tijd, het ziet er redelijk uit allemaal,
de stoelen zijn vrij comfortabel, de rit zal zo’n
uur of 4 gaan duren. Het landschap is vrij saai
onderweg, droge vlakten, zo nu en dan een dorpje, de
bus scheurt er doorheen, zigzaggend om alle koeien,
geiten, ezelkarren, Indianen, je vraagt je af
wanneer het eens fout gaat. Maargoed we komen zonder
brokken aan in Ajmer, hier moeten we overstappen op
een locale bus naar Pushkar, we rijden nog een
stukje door de bergen, prachtig uitzicht. Als we
aankomen in Pushkar worden we natuurlijk meteen
‘gevangen’ door een paar Indianen. Geen riksja
vandaag, het taxigebeuren is hier per jeep, erg
luxe. Het guesthouse, aangeraden door een paar
Engelsen, ziet er prima uit: rooftop-terras,
binnenplaatsje, het is een klein guesthouse, sobere
kamers, verder alles in orde. Pushkar is maar een
klein dorpje eigenlijk, de bebouwing is gecentreerd
om een klein meertje, een heilig meertje. De oevers
van het meertje bestaan, net zoals in Varanasi, uit
Ghats (trapvormige oevers). In de Lonely Planet
staat Pushkar positief omschreven. Mede daarom is
Pushkar erg toeristisch, het vage
“verdwaalde-hippies-gehalte” is daarom weer erg
hoog. Nadat we ingecheckt zijn bestellen we wat te
eten, geen vlees en eieren de komende dagen. Alcohol,
vlees en eieren zijn ten strengste verboden in
Pushkar, vraag me niet waarom, maar de hele
bevolking is vegetarisch, met andere woorden het is
hier een grote dierentuin: honden, katten, apen,
koeien, varkens, geiten, schapen, alles loopt hier
rond, gezellig hoor. De dieren hebben maar een mooi
leventje hier met al die vegetariërs. Maargoed geen
vlees en eieren de komende dagen, geen probleem
verder. We bestellen vleesloze nasi met vegetarische
cola, best lekker allemaal. Na het eten gaan we met
z’n vieren het dorp even in, we maken een
wandelingetje om het meer, het ziet er allemaal wel
relaxed uit hier. Na de wandeling is het alweer laat
en we gaan maar slapen.
Zaterdag 25-11-2000 en zondag 26-11-2000 Pushkar
We blijven de zaterdag en zondag in Pushkar, we
relaxen een groot gedeelte van de tijd bij het
guesthouse, verder bekijken we wat
bezienswaardigheden in het dorp, veel kleine
tempeltjes. Bij een van de tempeltjes worden er wat
bloemen in onze handen gedrukt, we leggen
vriendelijk uit dat we geen bloemen hoeven, we
hebben in de Lonely Planet gelezen dat ze je op deze
manier soms geld afhandig willen maken. De man zet
door, hij zegt dat we zelf moeten bepalen wat we
straks geven als we de tempel weer uitkomen. Goed
dan, we nemen de bloemen aan. Wat precies de
bedoeling is met de bloemen weten we niet, eenmaal
binnen schijnt dat we ze ergens aan de voet van een
Hindoegod neer moeten leggen. Als we de tempel
bekeken hebben lopen we weer naar buiten, de man die
ons de bloemen gaf komt op ons af: “50 roepi!!!:…,50
roepi!!!, I want from each of you 50 roepi!!” (een
dagsalaris voor een Indiër). Wat een hond, hij heeft
duidelijk gezegd dat we zelf moesten bepalen wat we
wilden geven, we geven hem ieder 10 roepies, lijkt
ons wel genoeg voor een paar bloemetjes, hij wordt
boos, en wil z’n 50 roepies, vergeet het maar, tien
kan je krijgen en anders niks. We geven hem de 20
roepie, maar hij wil het niet aannemen, dan niet
hoor. We lopen door en we horen hem schelden, wat
een sukkel. We lopen rond het meer, op de Ghats is
van alles gaande, allerlei rituelen en taferelen, er
wordt hier niet in de open lucht gecremeerd,
maargoed het water staat natuurlijk ook stil. De
avonden zijn we met z’n vijven, de Australiër is er
ook weer bij, wel gezellig zo met z’n allen.
De laatste avond eten we met z’n vijven, Ignace de
Belg en wij zullen vanavond de bus van Pushkar naar
Jaisalmer nemen. Na het eten nemen we afscheid van
John en Joseph en we lopen richting het guesthouse
vanwaar de bus zal vertrekken. De eigenaar van het
guesthouse heeft een ‘goedkoop’ reisje voor ons
geregeld. Vlak voordat we vertrekken krijgen we
echter te horen dat er geen normale plaatsen meer
zijn, we moeten op de voorbank naast de chauffeur
zitten, maar het is een ruime bank wordt ons beloofd
en het is minstens zo comfortabel als een normale
stoel, nou ja het moet maar dan. Om een uur of 22.00
zou de bus van het guesthouse wegrijden, maar i.p.v.
een bus gaan we eerst met de jeep ergens heen, we
worden met 8 man achterin een jeep gepropt, vreemd
de eigenaar had ons een paar maal verzekerd dat de
bus direct vanaf het guesthouse zou vertrekken.
Maargoed we rijden wat rond in de gare jeep tot we
op een gegeven moment ergens in de middle of nowhere
uit de jeep moeten. Er staan meer reizigers te
wachten hier, dus het zal wel goed zijn. Wachten,
wachten, wachten….. na anderhalf uur komt de gare
brakke bus dan eindelijk, geen luxe touringcar zoals
ons beloofd was. Eenmaal in de bus blijkt er zelfs
voorin bij de chauffeur geen plaats meer. Als
alternatief staan er wat plastic krukjes achter in
de bus, in het gangpad, 8 uur op een plastic krukje.
We vervloeken de eigenaar van het guesthouse die dit
allemaal zo mooi voor ons geregeld heeft. Als de bus
eenmaal gaat rijden blijkt het onmogelijk om op de
plastic stoeltjes te blijven zitten, het Bertus de
Stier effect zullen we maar zeggen. Uiteindelijk
maar in het gangpad gaan liggen, geslapen hebben we
niet. |
|
|
|
