| |
|
Woensdag 6 december
2000, Amritsar (India)
's Ochtends worden we uitgeslapen en wel wakker
in onze luxe hotelkamer, een warm bad, een lekker
ontbijtje en dan richting Pakistan. Het is maar een
half uurtje rijden naar de grens. We hopen dat we
wat sneller door de grens zullen komen dan van India
naar Pakistan, wat ons vier uur kostte. De
grensovergang verloopt vrij soepel, de eend wordt
wel weer nauwkeurig onderzocht, maar alles verloopt
veel soepeler en na een uur of twee staan we op
Pakistaans grondgebied.
Het einddoel voor vandaag is Lahore, een stad met
meer dan 5 miljoen inwoners. Het is goed om weer in
Pakistan te zijn, de mensen zijn hier echt vele
malen vriendelijker en eerlijker dan in India. Als
we de weg vragen naar het hotel blijkt dit meteen
alweer. Toen we in India een keer de weg vroegen aan
de politie vroegen ze geld aan ons. Hier in Pakistan
wordt meteen iedereen erbij gehaald, er wordt iemand
bijgehaald die goed Engels spreekt en uiteindelijk
worden we door twee vriendelijke Pakistani naar ons
hotel gebracht. In het hotel ontmoeten we een aantal
mensen die we al eerder waren tegengekomen, een
Nederlands stelletje, Leon en Jolanda, zij maken met
de motor een wereldreis en Martin, hij is komen
fietsen vanuit Nederland. 's Avonds nemen we riksja
naar het cenrum van de stad. Ahorn is totaal anders
dan de steden die we tot nu toe hebben gezien in
Pakistan, de welvaart lijkt hier in Lahore veel
hoger te liggen. Voor vanavond hebben we afgesproken
met Jeroen, we gaan sinterklaas vieren. Jeroen is
een vriend van een vriend van Marnix. Hij werkt voor
een onderzoeksinstituut dat zich bezig houdt met
omgeving en gezondheid, momenteel houdt hij zich
bezig met de aanleg van een gesloten riolering in
een plattelandsdorpje, interessante dingen, maar in
een land als Pakistan erg moeizaam. Van ons
verwachtte sinterklaasavondje komt weinig terecht.
We eten ergens in een restaurantje en praten wat,
maar Jeroen heeft 's avonds alweer een afspraak met
een vriend. Beetje jammer want hij was over de
e-mail toch vrij enthousiast over een
sinterklaasfeestje. We lopen nog wat rond door het
welvarende centrum van Lahore en daarna nemen we een
riksja terug naar het hotel.
Donderdag 7 december 2000, Lahore -
We zijn er ’s ochtends alweer vroeg bij. Leon en
Jolanda vertrekken vandaag richting India, dus we
drinken voor de laatste keer koffie met ze. Tijdens
de koffie komt Martin nog langs om afscheid te
nemen, hij gaat vandaag ook richting India, we
zwaaien hem met z'n allen uit, ik heb nog steeds erg
veel bewondering voor zijn prestatie, met de fiets
naar India, ongelooflijk. Na de koffie zwaaien we
ook Leon en Jolanda uit. We bestellen ons ontbijt,
gelukkig serveren ze in het hotel gewoon ontbijt,
ondanks de Ramadan, de Pakistanen zijn erg strikt
wat betreft hun geloof, je ziet dus ook niemand
zondigen wat betreft de Rammadam. Als buitenlander
wordt het wel geaccepteerd dat je op straat gewoon
eet, maar om een beetje sympathie te tonen houden we
ons in, we ontbijten gewoon stevig 's ochtends en na
zonsondergang gaan wij ook weer los. Wel lastig maar
we zullen er maar aan moeten wennen, de Ramadan is
net begonnen en duurt dus nog bijna een volle maand.
Na het ontbijt gaan we op sightseeing tour, er zijn
een groot aantal bezienswaardigheden in Lahore.
Eerst gaan we naar het zoveelste fort, dit keer een
Mongools fort. Bij het fort van Lahore aangekomen
laten we ons rondleiden door een gids. Het fort is
niet zo bijzonder als de forten die we al gezien
hebben in India maar het historisch besef is hierbij
erg belangrijk. De derde Mongoolse keizer, Akbar the
Great verhuisde zijn hoofdstad van Aggra (nu India)
naar Lahore. Omdat het hem vervolgens steeds beter
verging bouwde hij naast het fort de laatste
Mongoolse moskee en tevens de grootste. De grandeur
straalt er van alle kanten vanaf. Ook in de
binnenstad werden in korte tijd meerdere prachtige
moskeen gebouwd. Na het fort en de moskee bezoeken
we de Golden Mosque en de moskee van Whazir Khan.
Vooral het tegelwerk van de laatste laat een enorme
indruk achter, een prachtige moskee. Lahore is met
recht een van de mooiste steden van Pakistan.
In de namiddag slenteren we door de oude binnenstad.
Het lijkt een grote bazaar met honderden smalle
straatjes en overal bedrijvigheid. Een man staat
midden op straat een kip te slachten terwijl een
paar meter verderop de geitenkoppen als warme
broodjes over de toonbank vliegen. Het blijft
intrigerend om dit allemaal gade te slaan.
's Avonds gaan we naar de bioskoop, “Six days and
seven nights”, een verschrikkelijk slechte film maar
het blijkt een mooie ervaring. Alvorens de film
begint krijgen we geen reclame, nee we krijgen het
Pakistaanse volkslied. Iedereen werd gesommeerd te
gaan staan, waarna het lied door de zaal schalde. Op
het filmscherm een propagandistisch filmpje over
Pakistan, compleet met marcherende soldaten en
straaljagers. Tijdens de hoofdfilm hing er in de
zaal een beetje geheimzinnige sfeer, de mannen in de
bioskoop, vrouwen hebben we niet gezien, zijn
overdonderd door de actrices in korte jurkjes, de
film kunnen ze waarschijnlijk nauwelijks volgen
omdat ze nauwelijks Engels verstaan. Na de film
begeven we ons weer richting hotel. |
|
|
|
