| |
|
Maandag 27-11-2000,
Jaisalmer
‘s Ochtends vroeg om 6:30 komen we aan in Jaisalmer,
helemaal naar de klote van de deze fijne busreis.
Tijdens de busreis zijn we al min of meer gestrikt
voor een guesthouse. We worden netjes opgehaald door
de jeep van het guesthouse. We checken in en eten
wat, daarna duiken we ons bed in, even wat
bijslapen. Na een paar uur worden we weer wakker,
het is inmiddels alweer 12.00 uur ‘s middags, ik ben
redelijk uitgerust nu. Marnix is er wat minder goed
aan toe, hij is een beetje ziek en moet overgeven,
hij blijft maar in bed vandaag. Ik ga samen met
Ignace wat eten op het dakterras, het is weer erg
mooi weer vandaag, zonnetje en strakblauwe lucht,
maargoed we zijn inmiddels niet anders gewend. Na
het eten gaan we samen naar het fort, Jaisalmer
staat onder andere bekend om z’n mooie middeleeuwse
fort. Mooi hoor dat fort maar ik heb inmidels zo
veel forten gezien dat het me toch allemaal wat
minder doet, het bijzondere aan dit fort is dat het
nog geheel bewoond is. Ook wel weer vervelend want
zelfs in het fort wordt je niet met rust gelaten. We
kunnen maar vrij kort rondkijken, het wordt alweer
donker, we genieten van een mooie zonsondergang
vanaf het fort en daarna lopen we terug naar het
guesthouse. Marnix volet zich ook alweer wat beter,
we eten met z’n drieën, macaroni met Italiaanse
tomatensaus, erg lekker. Tijdens het eten komt de
eigenaar van het guesthouse bij ons zitten, hij wil
ons een camelsafari verkopen. Hij laat ons allerlei
mooie foto’s zien van andere safari’s en we moeten
verhalen lezen van andere reizigers die schrijven
dat ze zo’n fantastische safari hebben gehad. Nou
ja, het ziet er allemaal wel geloofwaardig uit en
het is niet duur dus we besluiten het maar te doen.
We zijn tenslotte ook naar Jaisalmer gekomen om een
camelsafari te maken. De volgende ochtend zullen we
om 9.00 uur ochtends vertrekken. De rest van de
avond ga ik naar het internetcafe in het centrum om
aan m’n reisverslag te werken. Als ik weer terug kom
bij het guesthouse liggen Marnix en Ignace al te
slapen, ik kruip dus ook maar in bed…
Dinsdag 28 november t/m donderdag 30 november
2000, Jaisalmer
Vandaag is het dan eindelijk zover, de
camelsafari, we hebben er lang naar uitgekeken, maar
nu is het dan eindelijk zover. We staan vroeg op en
na het ontbijt wachten we voor het guesthouse op de
jeep die ons naar de kamelen zal rijden. De baas van
het guesthouse heeft ons een aantal Nederlanders als
reisgezelschap beloofd, in plaats daarvan moeten we
het doen met drie Italianen en een Noors meisje. Nou
ja, het is niet anders. Met z'n 6-en achterin de
jeep gepropt, Ignace de Belg heeft geluk, hij zit
naast de bestuurder, rijden we een eind de woestijn
in. Na een half uurtje rijden worden we gedropt
ergens midden in de woestijn. Gelukkig zien we al
snel een paar kamelen in de verte aankomen,
welgeteld 7 kamelen en vier begeleiders. Waar we al
op gehoopt hadden, ieder z'n eigen kameel. Van
andere reizigers hadden we namelijk gehoord dat het
gebruikelijk was dat je met z'n tweeën op een kameel
zat.
We maken kennis met de begeleiders, aardige
begeleiders zo op het eerste gezicht, en daarna
zoeken we allemaal onze eigen kameel uit. Mijn
kameel heet Rajoe en volgens mij is het wel een
relaxte kameel. Alle bagage wordt op de rug van de
kamelen gebonden en daarna gaat de tocht echt
beginnen. Het opstijgen, of hoe noem je dat?, is
altijd even oppassen, een kameel gaat namelijk eerst
met z'n achterpoten omhoog, zodat je bijna
gelanceerd wordt als je daar niet op bedacht bent.
Het berijden van de kameel is toch even wennen, je
wordt behoorlijk heen en weer geschud als je op z'n
rug zit en echt comfortabel zit het zadel ook weer
niet. De kameel van Marnix is een beetje een wilde,
hij wordt geleid door een van de begeleiders. De
rest mag de kameel zelf besturen, met een touw dat
verbonden is aan twee pinnen die door de neus van de
kameel zitten, kun je de kameel besturen. We zijn
blij als er na een uur of twee een pauze wordt
ingelast. Even de benen strekken is een welkome
afwisseling na een paar uur schudden.
De kamelen worden afgeladen en daarna worden ze vrij
gelaten, een touw om de voorpoten zorgt ervoor dat
ze in de buurt blijven, ze kunnen zich nog wel
langzaam voortbewegen. De begeleiders gaan een
maaltje voor ons koken op een houtvuurtje, het is
allemaal prima geregeld, het eten is geregeld en
wordt voor ons gekookt, genoeg mineraalwater en
vanavond hebben we een biertje. Na een pauze van
drie uur is het weer tijd om op te stijgen. We
zwerven uren door de woestijn heen, op wat geiten na
zijn we de enigen hier. Als het tegen zonsondergang
loopt zoeken we een geschikte plek om te slapen, een
zandduin met wat kleine boompjes voor de
beschutting. Er wordt weer voor ons gekookt, wat een
luxe. Na het eten bouwen we een kampvuurtje, de
Italianen en de Noorse bouwen hun eigen kampvuurtje,
ik geloof niet dat ze zin hebben om een beetje te
socializen, eigenlijk zijn het maar een stelletje
eikels, ze zijn de godganse dag aan het blowen en ze
zijn absoluut niet in voor een praatje, ook niet met
de begeleiders. We zitten met de begeleiders rond
het kampvuur en we drinken bier, de begeleiders
drinken geen bier, het zijn moslims, erg
vriendelijke lui, het zal geen toeval zijn Voor we
gaan slapen kijken we naar de sterrenhemel,
fantastisch, omdat er totaal geen lichtvervuiling is
hier, is de sterrenhemel erg helder. De kamelen
liggen een paar meter verderop, je hoort ze constant
herkauwen en zo af en toe laten ze een scheet, en
niet zomaar een scheet, de hardste scheten die je
ooit gehoord hebt, eigenlijk zijn het maar een stel
stinkbeesten die kamelen, ze boeren trouwens ook en
ook die boeren ruiken niet erg fris. Verder zijn het
mooie sterke beesten, ze doen geen vlieg kwaad, erg
goedmoedige beesten. Met de stinkende en boerende
kamelen naast ons vallen we uiteindelijk toch in
slaap. De volgende dagen verlopen zo een beetje
hetzelfde als de dag hiervoor. Na twee en een halve
dag zit de tocht erop, we komen weer aan bij het
beginpunt, we hebben een rondje gemaakt. Twee en een
halve dag is ook ruim voldoende voor een camelsafari,
op een gegeven moment is het toch niet echt
comfortabel meer, dat constante geschud op de rug
van de kameel. We nemen afscheid van de begeleiders
en van onze Italiaanse 'vrienden' en we wachten op
de jeep die ons terug zal brengen naar het
guesthouse.
Voor vanavond hebben we de trein gereserveerd naar
Jodphur, dus we moeten inpakken, eten en naar het
station. We eten voor het laatst met z'n drieën,
Ignace neemt over een paar dagen de trein richting
het zuiden van India, en wij beginnen alweer aan de
terugtocht naar Delhi, waar de eend staat. Na het
eten nemen we afscheid van Ignace en daarna brengt
de baas van het guesthouse ons naar het station. Het
wordt weer een korte nacht vannacht, de trein
vertrekt om 22:30 en komt om 4:30 al aan in Jodphur,
helaas was er geen directe trein naar Delhi,
maargoed een dagje rondkijken in Jodphur is ook
leuk. |
|
|
|
