|
|
Dinsdag 24 oktober
2000, Shiraz en Persepolis
Vandaag is Marnix dus jarig, wel raar om zo in het
buitenland je verjaardag te vieren, over een kleine
maand ben ik zelf ook jarig maar dan zitten we
gelukkig al in India, waar we in ieder geval een
klein feestje kunnen vieren met bier. Als
verjaardagspartijtje gaan we vandaag naar Persepolis.
Persepolis ligt zo'n 50 km buiten Shiraz, dus we
gaan er met de eend heen. Persepolis (letterlijk:
Persische stad) is een soort paleizencomplex dat al
in 512 voor Christus gebouwd is. De grote keizers
van het Perzische rijk hebben dit paleizencomplex
zo'n 2500 jaar geleden laten bouwen. Uit alle
windstreken van het rijk werden hier mensen
ontvangen voor grote feesten en gelegenheden. Het
complex is destijds zo groot opgezet dat zolang na
dato nog een groot deel overeind staat.
Voornamelijk de gigantische zuilen staan nog
overeind. Toen Alexander de Grote het gebied
veroverde brandde hij het hele complex af, maar
gelukkig zijn de schitterende reliëfs van het
grootste paleis nog intact gebleven. Prachtige
afbeeldingen van legereenheden en gasten uit alle
delen van het rijk, van India tot Oman, Italië en
Noord Afrika.
Achter het paleizencomplex in de rotsen zijn een
aantal graven uitgehouwen voor de Perzische keizers,
maar de echte grote heersers zijn begraven in
gigantische graven een paar km verderop.
Kruisvormige graven met enorme afmetingen op grote
hoogte uitgehouwen in de rotsen. Na het bezoek aan
Persepolis rijden we weer terug naar Shiraz. We eten
kebab, dit is zo ongeveer het enige wat je kunt
krijgen in de kleine restaurantjes. Na het eten gaan
we naar de bioscoop, we betalen 1,25 om binnen te
komen. De bioscoop ziet eruit alsof ze hier nog in
de jaren 70 leven, oude getekende affiches. We
kiezen op de gok een film uit, het is een of andere
schietfilm uit Pakistan of India, zoals de bioscoop
zelf al deed vermoeden ziet de film er ook uit alsof
ie gemaakt is in de jaren 70. De film is gewoon te
slecht om helemaal uit te kijken dus halverwege de
film hebben we het wel weer gezien. We lopen terug
naar ons hotel. Vanavond gaan we maar vroeg slapen,
en dat op Marnix z'n verjaardag, maargoed hij kiest
er zelf voor, hij wil morgen om 5.00 uur opstaan
zodat we in een dag in Bam kunnen komen.
Woensdag 25 oktober 20000, Shiraz – Kerman - Bam
De volgende ochtend staan we dus om 5.00 uur
naast ons bed, buiten is het nog donker. Als we rond
een uur of 6 wegrijden is het gelukkig alweer licht
buiten. Het wordt een lange rit vandaag, we moeten
zo'n 800 km afleggen. Het landschap is een beetje
saai, het begint hier steeds meer op een woestijn te
lijken, eindeloze vlaktes met zanderige gronden en
schaarse begroeiing.
Als we in de buurt van Kerman zijn rijden we fout,
van het ene op het andere moment wordt er niks meer
in het Engels aangegeven, alleen nog in het Farsi.
Het kost ons een uur om weer op de goede weg te
komen. Rond een uur of 17.00 begint het alweer te
schemeren, we zitten nog zo'n 80 km voor Bam, als we
niet waren fout gereden hadden we Bam waarschijnlijk
voor het donker gehaald. Het wordt dus weer een
gevaarlijk stukje rijden. Gelukkig overleven we het
deze keer ook weer, om een uur of 18.00 rijden we
Bam binnen. Bam ligt nog zo'n 400 km voor de grens
met Pakistan. Van andere reizigers hebben we gehoord
dat in Bam een erg relaxed guesthouse zit: Kabir. Na
een tijdje zoeken vragen we de weg maar weer, een
vriendelijke Iraniër rijdt voor ons uit en wijst ons
de weg. Als we aankomen bij het guesthouse wordt de
poort geopend en rijden we de eend op de
binnenplaats. Op de binnenplaats staan een aantal
dadelpalmen, op de grond ligt een Perzisch tapijt
waar wat mensen met elkaar aan het praten zijn. Dan
herkennen we ineens een aantal mensen, de
Nederlanders die op de motor zijn en de Duitser die
met het openbaar vervoer reist, we hebben ze leren
kennen in het guesthouse in Esfahan. De kamers zijn
groot en goedkoop, er wordt elke avond gekookt en de
sfeer is erg relaxed. Hier blijven we wel een paar
dagen om een beetje te relaxen. Als we de spullen op
de kamer hebben gezet kunnen we meteen aanschuiven,
gezeten op het Perzische tapijt vullen we onze
hongerige magen. Na het eten praten we een beetje
met de andere reizigers. De meesten gaan vrij vroeg
slapen, wij volgen het voorbeeld maar want we zijn
moe na zo'n 12 uur achterelkaar rijden. |
|
|
|