| |
|
Zondag 10 december
2000, Multan
Een dag in Multan. Het is alsof we echte
beroemdheden zijn, waarschijnlijk komen er niet zo
heel veel toeristen in Multan. Als we door de smalle
straatjes van het centrum lopen moeten we overal
praatjes maken en handen schudden, erg vermoeiend
maar ook wel weer leuk natuurlijk. Het oude centrum
van de stad is erg mooi, midden in de stad staat een
vervallen fort met twee mausoleums voor Islamitische
heiligen, prachtige bouwwerken. Het is erg
interessant om te zien dat de moslims in Pakistan
een eigen vorm hebben gegeven aan de Islam. Er zijn
namelijk veel gebruiken in terug te vinden van het
Hindoegeloof. Een interessante combinatie, omdat de
twee geloven, landen en mensen elkaar niet kunnen
luchten. In Pakistan vormen de Hindi de laagste
kaste van de maatschappij en wordt er erg op hen
neergekeken. De Islam zegt in principe dat er maar
een god is. Men aanbidt slechts god en niets of
niemand anders. In Pakistan zie je echter anders
gebeuren, de mensen gaan in grote getale naar de
mausoleums van hun Islamitische heiligen. Ze bidden
bij de graven en leggen bloemen en offers neer. In
feite zijn dat typische Hindu-gebruiken. Het is voor
ons niet moeilijk om het een en ander te leren, want
de mensen staan nu rijen te wachten om ons tekst en
uitleg te geven. 's Avonds verdwalen we in de oude
bazaar. Het is erg druk en de straten zijn erg smal,
dus er is geen doorkomen aan. Als we ingaan op een
potje tafelvoetbal hebben we binnen no-time een heel
publiek. We worden ingemaakt, maar we zijn
desondanks blijkbaar de moeite van het bekijken
waard.
Maandag 11 december 2000, Multan – Jacobabad -
Rakhni
De volgende ochtend ontbijten we weer stiekem op
onze kamer. We wilden nog zo vroeg vertrekken maar
we zijn door de wekker heen geslapen. Rond een uur
of 10.00 vertrekken we dan uiteindelijk. De komende
dagen moeten we weer door de bergen rijden. Op de
heenweg hebben we deze bergketen ontweken door een
stuk om te rijden, via Jacobabad, de wegen waren
toen echter erg slecht en druk. Nu nemen we dus wel
de weg door de bergen heen. We moeten eerst nog
honderd km rijden voor we de eerste bergen krijgen,
onderweg passeren we de Indus, de grootste rivier
van Pakistan en tevens de levensader van Pakistan.
Als we eenmaal in de bergen rijden wordt het
landschap steeds mooier, prachtige berglandschappen,
de bomen hebben allemaal al herfstkleuren een mooi
gezicht. We moeten een pas over, de wegen zijn
slecht maar gelukkig vallen de hellingen mee. De pas
valt ook wel mee, 1700 m of zo. In de namiddag komen
we aan in Rakhni, ons einddoel voor vandaag. Van
Leon en Jolanda hadden we gehoord dat hier een
guesthouse zit, het enige guesthouse dus we hebben
het snel gevonden. De kamer is prima, maar de keuken
is helaas gesloten. We vragen aan de eigenaar of we
zelf mogen koken, dat is prima. Samen met de
eigenaar, Habib, gaan we het dorpje in om inkopen te
doen. Eigenlijk wel relaxed om weer eens zelf te
koken, we kopen aardappels om te bakken, bloemkool
en een kip. De kip is een verhaal apart, je loopt
niet even de supermarkt in om een kipfiletje te
halen... buiten bij een van de shops staat een soort
kooi met een aantal kippen er in, je zoekt je eigen
kip uit, zo van die wil ik. De kip wordt uit z'n
kooi gehaald en voor je neus wordt ie een kopje
kleiner gemaakt en dan schoongemaakt. De
slachtpartij vond ik iets te veel van het goede, dus
ik ben maar even een blokje om gegaan, een beetje
hypocriet, ik weet het. Na het eten, de kip was erg
lekker, het arme beestje... praten we wat met Habib,
hij vertelde ons van alles over de Tribes. We
bevinden ons namelijk in Balluchistan, een provincie
van Pakistan, een Tribal Area. In deze Tribal Area
heeft de regering totaal geen invloed, de Tribes
maken hier de dienst uit. De Tribes bestaan uit een
groot aantal families, bij elkaar een man of 1000,
de families zijn erg groot in Pakistan. Het komt
nogal eens voor dat de Tribes slaags raken met
elkaar en dan ontstaat er een klein oorlogje, omdat
de regering totaal geen invloed heeft, heeft
iedereen hier zijn eigen wapens. Dit is tevens een
van de redenen dat de Nederlandse regering afraadt,
om door deze gebieden te reizen. We hebben echter
helemaal niets gemerkt van een eventuele onveilige
situatie, van andere reizigers hebben we ook niks
gehoord en bovendien hebben de Tribes het natuurlijk
niet gemunt op onschuldige buitenlanders. Als tegen
een uur of 22.00 de elektriciteit uitvalt gaan we
naar buiten en maken we een kampvuurtje, buiten is
het erg koud, de winter is in aantocht en we zitten
hier toch al in de bergen dus 's nachts koelt het
behoorlijk af.
Dinsdag 12 december 2000, Rakhni - Loralai
De volgende ochtend nemen we afscheid van Habib,
we hoeven vandaag niet zo veel kilometers te maken
dus we kunnen het vrij rustig aan doen. We genieten
van de prachtige omgeving, we hebben de ergste
bergen nu gehad en we rijden door een dal, links en
rechts prachtige bergen met besneeuwde toppen, de
lucht voelt fris aan en ruikt naar de winter, veel
bomen zijn al helemaal kaal, het klimaat hier is
geheel anders dan in India. De weg is vandaag
redelijk tot goed, stukken beter dan gisteren in
ieder geval. Onderweg komen we nog twee Engelse
stelletjes tegen, ze zijn op de motor, onderweg naar
India en we zijn een handige vraagbaak voor ze wat
betreft de wegen en hotels etc. We komen vroeg in de
middag aan in Loralai, als we ingecheckt hebben gaan
we even het stadje in. Het stadje is helaas
uitgestorven, waarschijnlijk i.v.m. de Ramadan. In
de Lonely Planet lezen we dat er ergens een redelijk
restaurantje zit, als we het gevonden hebben blijkt
het helaas gesloten te zijn. We zoeken dus maar een
lokaal eettentje en we eten brokken gemalen kip in
een veel te sterk gekruid sausje, verder wat zure
yoghurt en chapatti, de dunne ronde broden van
Pakistan (pannenkoeken), lekker is anders. Na het
eten lopen we nog wat rond door het stadje, we kopen
wat etenswaren voor onderweg en bij een van de shops
worden we uitgenodigd voor een kop thee. |
|
|
|
