| |
|
Maandag 16 oktober
2000, Rasht - Ramsar
We slapen vandaag uit, want hebben we een soort
rustdag. Om een uur of 13.00 checken we uit,
onbijten we op ons gemak en rijden we rustig langs
de Kaspische kustlijn naar Ramsar, zo'n 150 km
verderop. Halverwege de middag komen we aan in
Ramsar, een vrij toeristische kustplaatsje. Omdat
het laagseizoen is kunnen we voor erg weinig geld
(f10, - p.p.) in een luxe hotel overnachten, onze
kamer heeft meer weg van een appartement eigenlijk:
woonkamer, keuken, slaapkamer, grote badkamer,
toilet.
's Avonds gaan we naar een strandtent, we bestellen
warme chocolademelk en een waterpijp met appeltabak.
Het is bestwel even wennen om helemaal geen alcohol
meer te mogen drinken maar we moeten er maar mee
leren leven de komende tijd.
Dinsdag 17 oktober 2000, Ramsar - Qom
We staan vandaag vroeg op, want we moeten aardig
wat kilometers maken om ons doel voor vandaag te
halen: Qom, zo'n 200 km ten zuiden van Teheran. We
moeten niet alleen veel km's maken maar we moeten
ook weer de Kuhma-Ye-Tales doorkruisen. Op de kaart
staat een Highway aangegeven, maargoed het
vertrouwen in de kaart is een beetje afgenomen sinds
de rit van eergisteren. En al gauw blijkt dat we de
kaart niet voor niet wantrouwen. Dit keer is de weg
gelukkig wel overladen geasfalteerd maar op een
geven moment rijden we op een hoogte van meer dan
3000 m. Overal om ons heen is het wit en zo nu en
dan sneeuwt het zelfs.
Als we weer afdalen begint het steeds harder te
regenen. De route die we rijden is prachtig, de weg
is uitgehouwen in de rotsen, de waarschuwingsborden
met 'pas op voor vallende rotsblokken' zijn hier
niet bepaald overbodig. De weg ligt soms vol met
naar beneden gekomen rotsblokken. We zijn blij als
we eindelijk weer beneden zijn en de weg weer wat
vlakker wordt. Hoe dichter we Teheran naderen hoe
drukker het wordt, we moeten zorgen dat we om
Teheran heen rijden en dat we niet per ongeluk in de
stad belanden. Maar alles gaat gelukkig goed. De weg
waar we op rijden is zesbaans en zo vlak als het
maar kan, wat een contrast met de bergweggetjes waar
we een uurtje geleden nog op reden. Ook de omgeving
is totaal anders, het landschap is plat, droog en
uitgestrekt. Omdat we Qom niet gaan halen voor het
donker besluiten we om een hotel te zoeken in Saveh.
Eenmaal in Saveh blijkt het weer niet makkelijk om
een goedkoop hotel te vinden. We vragen aan een paar
studenten of zij iets weten, gelukkig spreken ze een
beetje Engels en ze tekenen een plattegrondje om
duidelijk te maken hoe we er heen moeten rijden.
Helaas, het hotel blijkt vol, de kansloze zoekactie
wordt weer voortgezet. Dan zien we ineens de
studenten weer, ze hebben een auto geregeld en zijn
ons achterna gereden. We leggen uit dat het hotel
vol zit, ze weten nog wel iets anders en we moeten
ze maar volgen. We rijden een heel eind de stad uit,
we vragen ons af waar we heengaan, we rijden ergens
op een industrieterrein, als hier al een hotel zit
dan moet het wel een heel vaag hotel zijn. Buiten
onze verwachting om belanden we bij een vrij luxe
hotel. Maar zoals we al hadden vermoed, het hotel is
veel te duur voor ons budget. Wat nu? We beginnen de
moed een klein beetje te verliezen. De studenten
hebben met ons te doen zo lijkt het, ze overleggen
wat in het Farsi, we kunnen er niks uit op maken.
Dan komt er in gebrekkig Engels uit dat we bij een
van hen kunnen slapen. We twijfelen geen moment en
we nemen het aanbod meteen aan, we rijden weer
richting de stad. Als we aankomen bij het huis
blijkt het huis leeg te staan, het staat te koop,
alles is net geschilderd en het ziet er erg netjes
uit allemaal. Gelukkig kunnen we de eend op de
binnenplaats zetten, achter een groot stalen hek. De
drie studenten laten ons het huis zien, douche,
keuken, een aantal kamers, we hadden het niet beter
kunnen treffen. De studenten laten ons alleen, ze
komen over een uurtje weer terug zeggen ze. We
pakken onze slaapspullen uit de eend en daarna
bereiden we een maaltje, omelet met Iraans brood
(plat en hard). Het eten smaakt erg goed na zo'n
vermoeiende dag. Na een uurtje komen de studenten
weer, ze hebben een aantal vrienden meegenomen. Ze
hebben van alles voor ons meegenomen: augurken,
brood, bier!, wodka!!!, vlees, een radiocassette
recorder enz, enz. Er worden kleden op de grond
uitgespreid en het feestje kan beginnen, de wodka
wordt gemengd met bier. Het wordt steeds drukker,
achterelkaar komen er nieuwe mensen binnen.
Wie had dat ooit verwacht, dat we nog eens bier en
wodka zouden drinken in Iran. We vragen ons af wat
er gebeurd als we gepakt zouden worden met een
biertje in Iran. De straffen hiervoor zijn vrij
extreem, strikt genomen zou je 21 dagen de cel in
moeten. Maar de politie is absoluut niet bevoegd om
huiszoeking te doen in Iran, dus we hoeven ons geen
zorgen te maken. Het wordt een gezellige avond en we
gaan laat naar bed. |
|
|
|
