| |
|
Zaterdag 23
september 2000, Kalambaka
De volgende dag stond in het teken van de
kloosters op de rotsen. Ze zijn gebouwd in de 15e
eeuw en er zijn er zo'n zes bewaard gebleven. Om
boven op de rotspartijen te komen werd vroeger
gebruik gemaakt van houten ladders tegen de rotsen
en takelconstructies met grote netten, later zijn,
voor de toeristen trappen in de rotsen uitgehouwen
en gemetseld. Vanaf de kloosters is het uitzicht
fantastisch, het interieur van de kloosters is ook
erg mooi, veel fresco's. Kalambaka is tevens het
klimparadijs van Griekenland, het is een van de
mooiste klimgebieden van de wereld, naar men zegt.
Tijdens het bezichtigen van de kloosters zien we dan
ook regelmatig klimmers tegen de rotsformaties
omhoog gaan. Op de camping waar we staan zijn ook
voornamelijk klimmers. Helaas kunnen we onszelf niet
wagen aan een klimavontuur, we hebben geen
materialen en te weinig kennis van het
outdoor-klimmen. Het huren van materialen en een
gids is helaas te kostbaar. Erg jammer want je kunt
je voorstellen dat ik erg graag een dagje was gaan
klimmen, misschien dat ik hier later nog eens terug
kom voor een klimavontuur in Kalambaka. 's Avonds
vieren we, tot ongenoegen van onze Griekse buurman,
met het Franse stelletje dat naast ons staat.
Zondag 24 en maandag 25 september 2000, Kalambaka
- Thessaloniki
Na twee dagen Kalambaka besluiten we de volgende
dag verder te rijden naar Thessaloniki, zo'n 250 km
naar het zuidoosten. In tegenstelling tot het stuk
van Ignoumenitsa naar Kalambaka rijden we nu over
vlakke wegen, gelukkig zien we een stuk minder
'vogelhuisjes' langs de kant van de weg. Het
landschap is droog en vlak, overal om ons heen de
katoenvelden met op de achtergrond de droge heuvels
van de binnenlanden.
We kunnen lekker doorrijden en tegen het einde van
de middag bereiken we Thessaloniki. Op de kaart zien
we dat aan de zuidwest kant van de stad een camping
moet zijn. Na een anderhalf uur durende kansloze
zoekactie besluiten we toch maar een Youth Hostel te
zoeken want die camping is niet te vinden en niemand
weet van het bestaan af. Een Youth Hostel is binnen
een kwartier gevonden, het ligt in het centrum van
de stad. Een stapelbed op een kamer van acht
personen, een douche en een wc en daarmee is alles
gezegd, maar de locatie is erg goed. De stad straalt
veel sfeer uit en is erg levendig. Ik denk dat we
ons hier wel een paar daagjes kunnen vermaken. Op
dit moment zit ik dus in een Grieks internetcafé en
ik schrijf jullie een e-mailtje. Ik denk dat de
volgende mogelijkheid om te mailen Istanbul zal zijn
en dat zal over zo'n dag of 5 zijn, tot mails!!!
Dinsdag 26 september 2000, Thessaloniki -
Alexandroupolis
Na twee en halve dag Thessaloniki hebben we genoeg
gezien van de stad. Thessaloniki is erg sfeervol en
levendig maar verder valt er niet bijzonder veel te
zien en te doen in deze stad. We zijn blij dat we
ons brakke Youth Hostel weer gaan verruilen voor een
camping.
Rond een uur of 13.00 rijden we weg uit de stad, ons
einddoel voor vandaag is Alexandroupolis, zo'n 45 km
voor de grens met Turkije. De afstand die we moeten
afleggen is zo'n 350 km. Zodra we aan de rand van de
stad zijn, begint het rommelige landschap van
Griekenland weer. Her en der autosloperijen, oude
banden fabriekjes, veel huizen en bedrijfspanden die
niet afgebouwd zijn en waarschijnlijk ook nooit
afgebouwd zullen worden.
Tegen het eind van de middag komen we aan in
Alexandroupolis. De eerste camping die we proberen,
is een beetje vaag, we zoeken de campingbaas maar
die is in geen velden of wegen te bekennen, dan maar
een andere camping zoeken. Na 500 m rijden komen we
een andere camping tegen, een grote ANWB sticker op
het raam van de receptie, dat zal wel goed zitten,
we mogen zelf een plek uitzoeken. We zetten de tent
zo dicht mogelijk aan het strand tegenover een
Nederlandse camper. Buiten onze Nederlandse enclave
is de camping uitgestorven.
Als we 's avonds beginnen met het bereiden van het
avondeten begint het alweer donker te worden.
Ondanks dat het hier een uur later is, begint het om
19:30 al te schemeren. Als we aan het eten zijn zien
we overal om ons heen groene ogen oplichten, de
zwerfkatten van Griekenland, ze hebben onze
kippenbouten natuurlijk geroken en komen hier
massaal op af. We tellen zo'n 20 tal kattenogen. In
tegenstelling tot de campingkatten van Kalambaka
zijn dit een stel schijters, je hoeft je armen maar
te bewegen en ze schieten al weg. De campingkatten
in Kalambaka waren veel relaxter, ze kwamen op
schoot zitten en ze waren erg speels. Als we
uitgegeten zijn zetten we de koekenpan met braadvet
en kippenbouten een eindje verderop, het schouwspel
kan beginnen, zoals te verwachten viel vallen de
katten met grote getale aan en binnen no-time is
alles afgelikt en afgekloven. 's Avonds spelen we
een potje schaak, het ging zo goed maar uiteindelijk
wint Marnix toch. |
|
|
|
