Vrijdag 11 juli 2008 (00:15 uur, 03:15 uur NL tijd)
Eveline, Frank en Rudi:
Jeetje waar te beginnen vandaag, euh bij het begin dan maar.
Vannacht een korte nacht gehad. Gisterenavond zijn we (zoals bijna elke avond) een stuk gaan wandelen. Eerst naar een klein bergje, mooi overzicht. Vervolgens het dorp in, nouja dorp 7 huizen en dat was het. Er stond een heel leuk huisje wat helemaal in de grond was gebouwd. Hier leefde mensen al van heeeellllll wat jaartjes terug en was een monument geworden. Via het strand (rost en veel plantjes) teruglopen. Even verderop zagen we een stokvissendrogerij. Daar kon je gewoon doorheen lopen. Er hingen wat vissenkoppen (wat niet erg plesant was). Ineens roept Frank: Kom kijken hier hangt een haai!!!. Dus wij, Alfred, Leen en ik in een draf daarnaar toe. Er hing inderdaad een haai, vers gevangen die hing daar gewoon te drogen, helemaal geweldig. Doorgelopen terug naar de camping, waar gewoon een warme douche was en een wc (dit even speciaal voor de thuisblijvers). We zagen een bord, Puffins (papegaaiduikers) en een haven 5km rijden. Dus Marja opgehaald en de auto gepakt, het was inmiddels 23:30 uur 's avonds en nog steeds gewoon licht. Een haven vol met honderden puffins!!! Wauw we werden er helemaal stil van echt geweldig!!! Vanmorgen 09:00 uur Dan laat zijn Saxofoon horen en dat betekent drivers-meeting. Dus gewapend met kaart en een kop koffie hup naar de Unimog. Daar werd verteld dat er verschillende routes waren. Dit ging echter allemaal te snel, dus we geloofden het allemaal wel. We, Rudi, Alfred, Marja, Frank en ik hadden besloten om vandaag Dan en Karen te volgen. Het zou een zware tocht worden, maar dat geloofden we wel. We zouden eerst weer het stuk terug moeten rijden wat we gisteren ook hebben gereden tot aan Moberg waar we de 944 opgingen. Dit waren allemaal goede gravel wegen (waar de gesponserde bandjes goed tot hun recht kwamen, De Jonge Advocaten bedankt!!!!). Via wat andere gravelwegen op naar de 1, dit is de enige rondweg die ze in IJsland hebben. Dit betekent een twee rijbanen elk in andere richtingen. Dit zou bij ons een proviciale weg heten. Maar goed na al dat getril is asfalt echt lekker!!! Halverwege de 1 zijn we de 923 gaan volgen richting Bru. Bij Bru hebben we de F910 genomen. Bij Adalbol was een tankstion. Hier zouden we de rest ontmoeten rond 15:00 uur (local time, wat betekent 2 uur vroeger als in NL). Afijn wij waren hier 1 uur te vroeg en hebben heerlijk van het zonnetje genoten en nog wat snoepjes van Stijn gegeten. Stijn, deze snoepjes hebben inmiddels 1600 km gereden en worden door vele van de NL'ers met volle teugen gegeten! Kortom, bedankt! Inmiddels was het ver over 3-en en dachten wij, we gaan verder. De weg was goed, gewoon gravel dus niks aan de hand. Oeps daar was de eerst watter-crossing. Marja en ik (eef), zijn te voet vooruit gegaan. Ik liep voorop en kwam al snel tot de conclusie, dat mijn schoenen waterdicht zijn. Er loopt geen water uit, maar wel water in!!! :-). Marja had deze conclusie ook getrokken en kon het dus ook niets meer schelen, want ja je moet toch de overkant halen. Frank ging als eerste, die haalde de overkant, redelijk droog aan de binnenkant. Rudi als tweede, haalde ook droog de overkant. Alfred als derde.....en hier ging het mis. De eend kwam vast te zitten en al snel was er geen beweging meer in te krijgen. De stroming is errug hard en dus de eend liep al snel vol met water. Alfred kwam naar buiten en ging bovenop zijn motorkap liggen, dit alles om geen natte voeten te krijgen. Dus Frank ervoor met zijn lier, die ook al snel de geest gaf, bedankt Tim! Dus Rudi ervoor met Frank zijn sleepkabel, dit zou moeten werken. Alfred naar binnen, achter stuur. "Hey kijk nou, het badeendje drijft!!!". Nu konden we nog lachen....Na enig gewrik en gewroet, was Alfed ook op het droge, nouja de grond was droog. Alfred deed zijn deur open en al snel hadden wij een prive-waterval!!! Het water had enorme hoogte bereikt, tot ver boven de voorstoelen....Daniel onze verloren Duitser moest ook nog. Op precies hetzelfde stuk kwam hij ook vast te zitten. Er kwam een 4X4 soortachtig Toyota met klapkar aan, die ging er doorheen alsof het niks was. Dus die man (die overigens Nederlands sprak) heeft Daniel eruit getrokken. Mooi allemaal aan de overkant, met redelijk toch wel soort van natte voeten en een eend van Alfred die niet meer wilde starten en bovendien een kapotte ven had. Alles gerepareerd en dan maar weer verder, want waar we heen moesten, niemand wist het. Een grote stofwolk in de verte deed ons vertellen dat de Unimog in aantreding was. Twee vingers in de neus en gaan met die handel. De HY ging er doorheen alsof er niets aan de hand was. Verder rijden en zien wat er komen gaat. De weg werd slecht, om maar te zeggen, errug slecht! Wij zagen al een weg omhoog gaan en hoopte dat wij dat niet hoefden te doen. Dus wel!!! Eerst op eigen kracht proberen, maar dat lukte niet, wel tot halverwege, maar niet tot de top. Dus de Unimog heeft elke eend die er stond omhoog gesleept. Eenmaal boven leek het alsof we op de maan waren beland. De Unimog moest nog tanken en ging weer naar benee. Karen vertelde ons dat we makkelijk verder konden rijden, er waren geen water-crossings meer. Dus wij, Daniel, Alfred, Marja, Rudi, Frank en ik maar verder rijden. Wat zien wij daar een rivier..... Ships!!! Ik uit de auto en voorop lopen. Fijn, mijn schoenen en sokken waren net droog. Eerst overleg hoe we nu het beste deze rivier konden oversteken. Alfred pakte zijn peilstok en deed zijn waterschoenen aan (wat een idee, wou dak ze ook bij me had). Inmiddels waren we er achter dat er een soort van tusseneilandje was, een soort van vluchtstrook. Dus ik op mijn blote voetjes in mijn toch wel natte schoenen vooruit lopen en Frank mij volgen in de auto. Ineens hoor ik achter geslip en een hoop kabaal, Frank zit vast, echt vast. De rest komt erbij, incluus Rudi met Mehari. Frank zat vast tot op het chassis. Rudi ervoor, sleeptouw ertussen en Alfred en ik duwen. Marja was foto's van dit heugelijke moment . Nee dit ging niet werken, de stroom was toch wel sterk en de grond errug mul. Nogmaals proberen, werkte ook niet, dus wachten op de Unimog. Dat duurde te lang, dus dan iets anders verzinnen. Eerst een dam maken, waardoor het water niet meer in het gat stroomt. Vervolgens alle gaten open maken om het water verder de rivier in te leiden. We blijven Hollanders en vinden het leuk om dijken en dammen te bouwen!!! Echter wij hadden niet iemand bij ons die zijn vinger in dat ene gaatje wilde steken. Een grote stofwolk (again) en daar was de Unimog. Daniel ging als eerste en kwam redelijk ver, echter de Unimog heeft hem het laatste stukje eruit moeten trekken. Vervolgens Rudi, die haalde het ook net niet, dus Unimog ervoor en gaan! Toen kwam Dan ons eindelijk redden van ons verlaten eilandje. Eerst vooruit, dat werkte niet, dus achteruit. Wat er overigens leuk uitziet op de foto, Who pulls Who!!! Achteruit ging een stuk beter, we waren los. Een blok viel van mijn been! Nu via de normale kant die iedereen nam. Toen Marja en Alfred, die toch al enigszins sompig waren aan de binnenkant. We hadden warempel een eend met watervrees. Dus Unimog ervoor en zwemmen met die handel. De binnenkant werd minder nat als de eerste crossing. Daarna ging Frank een poging wagen om zelf over te steken, dit op aanwijzingen van Alfred met zijn peilstok en waterschoenen. Echter dit mocht niet baten, het ieniemiene laatste stukje haalde we niet, te mul dus jammer! Wederom de Unimog ervoor en laten trekken!!! Voor deze crossing stond een bord, Only 4X4, wat wij dus lekker genegeerd hadden en dachten dat kunnen wij ook! NOT!!! Verder rijden, iedereen compleet. Na verloop van tijd een asfalt weg, das raar! Naderhand werd het een gravelrote, rockrote. Opeens was daar een ontzettend grote dam, erg hoog en nog niet helemaal af. Eenmaal aan de overkant, wisten we niet meer waar we heen moesten. Na een uur een rondje te rijden (het was inmiddels 21:00 uur 's avonds) hebben we het maar gevraagd en er kwam een 4X4 Toyota High-Luxe aan, met zulke banden en een snorkel. De beste man zou ons wel even de weg wijzen en voorop rijden. Deze weg was echt alleen maar geschikt voor 4X4. De man keek ook redelijk verbaasd dat wij dat ook konden. Kriskras door een soort maanlandschap (de auto verdient een grote beurt), zagen wij daar warempel de rest van de groep, echter er zat (je raad het al) een rivier tussen. Deze was echter minder breed, maar net zo diep. Je kon goed vaart houden, dus de overkant was snel gehaald. Aangekomen in de regen, zagen we de rest heerlijk aan een kopje koffie na het eten. Dus snel tent opzetten en potje koken. Gezellig met zijn drieen in de voortent van onze ruime royale coleman tent (Dank je wel meneer van de Marktplaat). Er werd verteld dat er een Hotspring was. Dus na het eten, handdoek mee en kijken waar het is. Eerste hotspring was wel errug hot, namelijk 52 graden. Dus verder downstream (zoals ze dat hier zeggen) en ineens zie ik Rudi en Frank in een warm water bad zitten. Dus kleren uit en gaan met die handel. Heerlijk een bad wat 38 graden was, met een douche die niet uit gaat en een bad wat niet afkoelt. Lekker een biertje gedronken, nadat Frank deze had gehaald, en heerlijk met een aantal in bad gezeten. Raar idee om voor je een berg met sneeuw te zien, buiten een temperatuur van ongeveer 8 graden en het gewoon heerlijk warm hebben. Dit hadden we verdiend, aangezien we vanmorgen rond 10:30 uur waren vertrokken en vanavond rond 22:00 op plaats van bestemming waren.
Kortom de conclusie van de dag:

Frank wil heel graag een 2 tons lier en een grondanker en Rudi wil een 4X4 Mehari. En we hebben geleerd dat niet alles (en dit doet pijn om te zeggen) te doen is met een 2CV. En de volgende sponser van Alfred wordt een vochtvreter merk!!! Na deze eneverende dag zeggen wij welterusten om 01:20 uur (NL time 03:20 uur)( het is nog steeds daglicht).