2006 PanameriACA 
Philo en Rodriaan vertrokken in 2006 naar Amerika om een toch te maken van Canada naar Argentina met hun Acadiane. De Pan-Amerikaanse weg is een weg, of beter een netwerk van wegen, die de uiteinden van de continenten Noord-Amerika en Zuid-Amerika met elkaar verbindt. De weg loopt van Fairbanks in Alaska tot Vuurland in Argentinië. Over de lengte van de wegen verschillen de meningen. De schattingen lopen uiteen van 25.000 tot 50.000 kilometer.
 
 
 
 
 

 

Argentinië

 
 
 
 
Op naar 6960 meter
Het is tijd voor het laatste deel van onze tocht: via Mendoza rijden we de komende dagen naar onze eindbestemming voor deze reis: Buenos Aires. Langs de Andes rijden we naar het noorden. Onderweg rijden we langs schitterende rostformaties en diep blauwe meren, het is bepaald geen saaie rit dus.
Als we tegen lunchtijd opzoek gaan naar een mooi plekje om te stoppen, zien we ineens een bord waarop staat aangegeven dat 6 km verderop een ‘Condor Observatorium’ zit. Dat lijkt ons een mooie lunchplek, misschien hebben we geluk en zien we nog condors van dichtbij. Aangekomen, blijkt het om een stijle rotswand te gaan waar de condors hun nesten bouwen en uitrusten na de jacht. Overal op de rotswand zie je witte plekken van alle poep, maar helaas geen condors. We nemen uitgebreid de tijd voor de lunch, maar dat mag helaas niet baten, we zien geen condors vandaag. Nog even overwegen we om tot het eind van de dag te blijven (op de informatieborden staat namelijk dat ze vooral dan komen rusten), maar we besluiten dat het toch beter is om door te rijden. Eind van de middag vinden we een mooi plekje langs een zijweggetje waar we de nacht door kunnen brengen.
De volgende dag rijden we door tot Malergüe waar we overnachten en de laatste dingen voor de verscheping van de auto regelen.

We rijden door richting Puenta del Inca. Het landschap is nog steeds heel mooi, in tegenstelling tot de weg die vaak in een erbarmelijke toestand verkeerd. Niet echt bevordelijk voor de snelheid met als gevolg dat we Puenta del Inca niet halen. In plaats daarvan overnachten we in Uspallata, zo’n 100 km oostelijker. Vanaf Mendoza loopt de route naar Puenta del Inca door een schitterende kloof. De Rio de las Cuevas heeft de Andes hier diep uitgesleten waardoor het hier mogelijk is geworden om de Andes over te steken naar Chili zonder naar echt grote hoogten te moeten rijden. De pas ligt op ‘slechts’ 4000 meter.


De volgende morgen rijden we door naar Puenta del Inca en we genieten met volle teugen van het schitterende landschap om ons heen. Aangekomen in Puenta del Inca, bezoeken we de natuurlijke brug die daar over de Rio de las Cuevas is ontstaan en die een bijzondere okergele kleur heeft door de zwavel in het water. Vroeger lag er naast de brug een luxe kuuroord, nu resten daar alleen de ruïnes nog van.

Na dit bezoekje, rijden we door naar Parque Provencial Aconcagua. In dit park ligt de hoogste bergtop buiten de Himlaya: de Cerro Aconcagua van 6960 meter. Na een permit te hebben gekocht bij de ranger, vertrekken we voor een wandeling door het gebied. Het is prachtig weer en dus kunnen we de top in al zijn glorie bekijken. Onderweg zien we prachtige vogels en maken we kennis met de manier waarop de basiskampen rond de berg bevoorraad worden: te paard. Regelmatig komt er een hele stoet paarden langs met gasflessen en kratten op hun rug. Aan het eind van de stoet rijden altijd twee of meer gaucho’s. Leuk en indrukwekkend om te zien hoe zo’n stoet zich over de smalle bergpaadjes beweegt.
Eind van de dag rijden we terug naar Puenta del Inca waar we op de plaatselijke skipiste annex camping de nacht doorbrengen.

Eindbestemming bereikt!
Vanaf Puenta del Inca rijden we in twee dagen tijd naar Buenos Aires. Onderweg wordt het landschap langzaamaan weer steeds vlakker, tot we weer volledig omgeven zijn door de Pampa’s. Dit keer staan er alleen geen schapen te grazen, maar koeien. Nou ja, zo kunnen we vast weer een beetje wennen aan Nederland zullen we maar zeggen.
Onderweg willen we de nacht doorbrengen in Mercedes. Daar aangekomen, blijkt dat er wel een camping is, alleen is die om onduidelijke redenen gesloten. Omdat er naast de camping een prachtig voetbalveld en zwembad liggen, besluiten we om gewoon daar te gaan staan voor de nacht. Deze laatste avond in de Aca eren we met een lekker glaasje wijn en een houtvuurtje. Het is een raar idee dat we, na al die maanden, voorlopig even niet meer in de Aca zullen slapen.

Maandag komen we begin van de avond aan in ons hotel in Buenos Aires. We vinden een leuk restaurantje in de buurt van het hotel waar we genieten van een heerlijk diner. We maken ook kennis met het plaatselijke ritueel van verjaardagvieren in een restaurent: taart met een kaarsje en zingende en fotograferende obers. De volgende morgen staan we vroeg op want vandaag hebben we een heleboel regelwerk te doen: kleding wassen, auto wassen, naar de douane om te informeren wat de procedure is voor het verschepen van de auto en het beeïndigen van het tijdelijke import permit en naar het kantoor van de maatschappij die de auto verscheept om alle laatste details door te spreken. Gelukkig hebben we eind van de dag ook nog even tijd om wat door de stad te lopen. We maken kennis met het waterfront van Buenos Aires, Puerto Madero. Het oude havengebied wordt hier omgetoverd in een woon- en werkgebied. Ook zitten er talloze restaurantjes en café’s.
 
Home 
Pagina 1
Pagina 2
Pagina 3
Pagina 4
Pagina 5
Pagina 6
Pagina 7
Pagina 8
Pagina 9
Pagina 10
Pagina 11
Pagina 12
Pagina 13
Pagina 14
Pagina 15
Pagina 16
Pagina 17
Pagina 18
Pagina 19
Pagina 20
Pagina 21
 
 
 

2 C V T R A V E L

         
 
  © Copyright 2014 - 2cvTravel. All Rights Reserved.

ADVERTEREN   Disclaimer  Contact