| |
|
 |
| |
|
Argentinië |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Op naar 6960 meter
Het is tijd voor het laatste deel van onze tocht:
via Mendoza rijden we de komende dagen naar onze
eindbestemming voor deze reis: Buenos Aires. Langs
de Andes rijden we naar het noorden. Onderweg rijden
we langs schitterende rostformaties en diep blauwe
meren, het is bepaald geen saaie rit dus.
Als we tegen lunchtijd opzoek gaan naar een mooi
plekje om te stoppen, zien we ineens een bord waarop
staat aangegeven dat 6 km verderop een ‘Condor
Observatorium’ zit. Dat lijkt ons een mooie
lunchplek, misschien hebben we geluk en zien we nog
condors van dichtbij. Aangekomen, blijkt het om een
stijle rotswand te gaan waar de condors hun nesten
bouwen en uitrusten na de jacht. Overal op de
rotswand zie je witte plekken van alle poep, maar
helaas geen condors. We nemen uitgebreid de tijd
voor de lunch, maar dat mag helaas niet baten, we
zien geen condors vandaag. Nog even overwegen we om
tot het eind van de dag te blijven (op de
informatieborden staat namelijk dat ze vooral dan
komen rusten), maar we besluiten dat het toch beter
is om door te rijden. Eind van de middag vinden we
een mooi plekje langs een zijweggetje waar we de
nacht door kunnen brengen.
De volgende dag rijden we door tot Malergüe waar we
overnachten en de laatste dingen voor de verscheping
van de auto regelen.
We rijden door richting Puenta del Inca. Het
landschap is nog steeds heel mooi, in tegenstelling
tot de weg die vaak in een erbarmelijke toestand
verkeerd. Niet echt bevordelijk voor de snelheid met
als gevolg dat we Puenta del Inca niet halen. In
plaats daarvan overnachten we in Uspallata, zo’n 100
km oostelijker. Vanaf Mendoza loopt de route naar
Puenta del Inca door een schitterende kloof. De Rio
de las Cuevas heeft de Andes hier diep uitgesleten
waardoor het hier mogelijk is geworden om de Andes
over te steken naar Chili zonder naar echt grote
hoogten te moeten rijden. De pas ligt op ‘slechts’
4000 meter.
De volgende morgen rijden we door naar Puenta del
Inca en we genieten met volle teugen van het
schitterende landschap om ons heen. Aangekomen in
Puenta del Inca, bezoeken we de natuurlijke brug die
daar over de Rio de las Cuevas is ontstaan en die
een bijzondere okergele kleur heeft door de zwavel
in het water. Vroeger lag er naast de brug een luxe
kuuroord, nu resten daar alleen de ruïnes nog van.
Na dit bezoekje, rijden we door naar Parque
Provencial Aconcagua. In dit park ligt de hoogste
bergtop buiten de Himlaya: de Cerro Aconcagua van
6960 meter. Na een permit te hebben gekocht bij de
ranger, vertrekken we voor een wandeling door het
gebied. Het is prachtig weer en dus kunnen we de top
in al zijn glorie bekijken. Onderweg zien we
prachtige vogels en maken we kennis met de manier
waarop de basiskampen rond de berg bevoorraad
worden: te paard. Regelmatig komt er een hele stoet
paarden langs met gasflessen en kratten op hun rug.
Aan het eind van de stoet rijden altijd twee of meer
gaucho’s. Leuk en indrukwekkend om te zien hoe zo’n
stoet zich over de smalle bergpaadjes beweegt.
Eind van de dag rijden we terug naar Puenta del Inca
waar we op de plaatselijke skipiste annex camping de
nacht doorbrengen.
Eindbestemming bereikt!
Vanaf Puenta del Inca rijden we in twee dagen
tijd naar Buenos Aires. Onderweg wordt het landschap
langzaamaan weer steeds vlakker, tot we weer
volledig omgeven zijn door de Pampa’s. Dit keer
staan er alleen geen schapen te grazen, maar koeien.
Nou ja, zo kunnen we vast weer een beetje wennen aan
Nederland zullen we maar zeggen.
Onderweg willen we de nacht doorbrengen in Mercedes.
Daar aangekomen, blijkt dat er wel een camping is,
alleen is die om onduidelijke redenen gesloten.
Omdat er naast de camping een prachtig voetbalveld
en zwembad liggen, besluiten we om gewoon daar te
gaan staan voor de nacht. Deze laatste avond in de
Aca eren we met een lekker glaasje wijn en een
houtvuurtje. Het is een raar idee dat we, na al die
maanden, voorlopig even niet meer in de Aca zullen
slapen.
Maandag komen we begin van de avond aan in ons hotel
in Buenos Aires. We vinden een leuk restaurantje in
de buurt van het hotel waar we genieten van een
heerlijk diner. We maken ook kennis met het
plaatselijke ritueel van verjaardagvieren in een
restaurent: taart met een kaarsje en zingende en
fotograferende obers. De volgende morgen staan we
vroeg op want vandaag hebben we een heleboel
regelwerk te doen: kleding wassen, auto wassen, naar
de douane om te informeren wat de procedure is voor
het verschepen van de auto en het beeïndigen van het
tijdelijke import permit en naar het kantoor van de
maatschappij die de auto verscheept om alle laatste
details door te spreken. Gelukkig hebben we eind van
de dag ook nog even tijd om wat door de stad te
lopen. We maken kennis met het waterfront van Buenos
Aires, Puerto Madero. Het oude havengebied wordt
hier omgetoverd in een woon- en werkgebied. Ook
zitten er talloze restaurantjes en café’s. |
|
|
