| |
|
 |
| |
|
Argentinië |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Misschien morgen ...
Vandaag rijden we naar Parque Nacional Los Alerces
met de intentie om daar de alerce bomen te zien die
we in Chili hebben gemist. In Esquel laten we het
oog van de schokdemper lassen (kosten: € 2,50),
waarna we hem uiteraard weer monteren. Ook doen we
de was, lezen email en werken de site bij.
We overnachten op een mooie camping aan de zuidkant
van het park. De Alerce bomen zijn alleen per boot
bereikbaar en dus staan bij tijds op om ons te
melden bij het opstappunt van de boot. Op weg naar
de steiger is het verdacht stil. We zien de boot wel
liggen, maar er is geen spoor van activiteit. Na wat
rondspeuren zien we een levend wezen aan wie we
vragen wanneer en of de boot vertrekt. Hij blijkt de
parkranger te zijn en gaat niet over de boten maar
weet wel dat als er nu nog geen mens te zien is, er
vandaag geen tour zal zijn. Misschien morgen klinkt
het laconiek.
Als troost mogen we meedelen in de Yerba Mate ronde
die hij houdt met een aantal bouwvakkers die het
sanitairblok aan het vergroten zijn. De Yerba wordt
begeleid door lekkere honingkoekjes. Het is voor ons
de eerste keer dat we Yerba Mate proeven. De smaak
is apart maar zeker niet onsmakelijk. De speciale
Yerba beker wordt tot de rand gevuld met Yerba Mate
blaadjes. Er wordt daarna heet water bijgeschonken
waarna het brouwsel door een metalen rietje met een
filtertje aan het uiteinde dat in het brouwsel hangt
wordt opgedronken. Nadat de eerste gebruiker het
water heeft opgezogen, gaat het kopje met een nieuwe
lading heet water naar de volgende in de ronde
totdat iedereen is geweest. Een apart ritueel dat
heel argentijns is.
Omdat niemand ons kan vertellen of de boot morgen
wel gaat, besluiten we om toch maar verder te rijden
naar Bariloche.
We lopen eerst nog een rondje door het deel van het
park dat wel te voet kan worden bereikt (is maar
heel klein helaas) en zien tijdens dat wandelingetje
zowaar nog een Alerce. Het is weliswaar een
exemplaar van slechts 300 jaar oud (volgens het
bordje dat erbij staat), hetgeen niets is vergeleken
met de oudste Alerce van het park (4000 jaar). Maar:
beter één Alerce dan geen. De boom heeft wel iets
weg van de noordamerikaanse Redwood (Sequoia
Sempervirens). De naalden zijn qua vorm echter als
die van de Araucaria, maar dan heel klein.
Op speurtocht
De tocht naar Bariloche is mooi. Doordat we
evenwijdig aan het gebergte rijden is het landschap
afwisselend. In Bariloche kopen we een wandelkaart
waarna we een camping opzoeken in Parque Nacional
Nahuel Huapi. We kiezen voor een camping aan de rand
van een meer met mooi groen gras op de
kampeerplekken.
De volgende dag gaan we op pad om te wandelen. De
wandelkaart van Club Andino de Bariloche is helaas
erg onnauwkeurig zoals maar al te gauw blijkt.
Uiteindelijk maken we toch nog een aardige wandeling
maar een geheel andere dan we hadden gepland. De
wandeling biedt mooie vergezichten over de meren met
op de achtergrond met sneeuw bedekte bergtoppen. Op
de berg nuttigen we een pilsje bij een leuke
berghut. De hut staat niet op de wandelkaart,
hetgeen vreemd is omdat je je er moet melden voordat
je verder klimt naar de berghut hoger op in de
bergen. Het blijkt dat we een aardig rondje kunnen
lopen doordat twee wegen bij de berghut samenkomen
(volgens de kaart komen die wegen pas veel verder op
samen).
Als we ’s avonds in bed liggen regent het terwijl
het de hele dag mooi weer is geweest. Geluk dwing je
af zeggen ze wel eens...
Proost
De volgende dag genieten we eerst rustig van de zon
terwijl we het verslag bijwerken en in de reisgids
neuzen ter voorbereiding van de laatste dagen van de
reis: Mendoza en Buenos Aires. Daarna maken we ’s
middags nog een korte maar lekkere wandeling.
De volgende morgen is het wederom stralend mooi weer
en na lekker uitgebreid te hebben ontbeten,
vertrekken we richting het Parque Municipal Lao Lao.
Dit is een schiereiland in het Parque Nacional
Nahuel Huapi waar onder andere een groot en luxe
hotel licht.
Volgens de reisgids een ‘must-see’ en dus lijkt het
ons een leuk idee om daar thee met taart te nuttigen
ter ere van Rodriaan zijn verjaardag. Maar helaas,
na een prachtige autorit komen we aan bij het hotel
in zwitserse chalet stijl (wij vinden het niet echt
mooi, maar het past wel goed in de omgeving) en dan
blijkt dat het hotel is afgehuurd. Dit in verband
met één of ander evenement met klassieke auto’s. We
denken er nog even over om de Aca in de strijd te
gooien, maar laten dat plan toch maar varen. Dan
maar ergens anders thee met taart.
We rijden door naar San Carlos de Bariloche waar we
boodschappen doen en internetten waarna we een
beetje door het dorp slenteren. Eind van de middag
rijden we naar een camping iets buiten de stad
waarna we bij de plaatselijke bierbrouwerij uiteten
gaan en genieten van speciale bieren. Toch nog een
beetje ‘verjaardagsgevoel’ voor Rodriaan zo. |
|
|
