|
 |
|
Argentinië |
|
|
|
|
|
Vlak en oneindig
Na alle formaliteiten bij de Chileense grens te
hebben afgehandeld, gaat het hek open en mogen we
doorrijden richting Argentinië. Eerst rijden we nog
een heel stuk door Chili en dan in eens zien we (in
de middle of nowhere) een bord staan met daarop
‘Welkom in Argentinië’. Een paar kilometer verder
staat de argentijnse grenspost waar we door twee
uiterst behulpzame douanebeambten worden geholpen.
Behalve een visum voor onszelf moet er ook weer een
tijdelijke importvergunning voor de auto worden
aangemaakt. We vullen alle benodigde formulieren in
(met heel wat minder doorslagen dan in Chili) en een
kwartier later kunnen we weer verder.
Door de uitgestrekte argentijnse pampa rijden we
naar El Calafate. Onderweg signaleren we nauwelijks
enige verandering in het landschap. Er is af en toe
wel sprake van een hoogteverschil, maar boven op de
‘heuvel’ is het ook weer vlak en pas kilometers
later rijdt je dan weer eens naar beneden.
Onderweg zien we wel veel flamingo’s, schapen,
guanacos en ñandu’s. En, de prachtige luchten waar
Patagonië zo bekend om is.
El Calafate is een typisch toeristendorp en de
hoofdstraat wordt geflankeerd door allerhande
soevenierwinkels, restaurants, tourbureaus en
winkels met buitensportkleding. Bij de plaatselijke
supermarkt slaan we proviand in voor de komende
dagen en we lopen wat rond door het dorp. We
besluiten om ’s avonds lekker lui uit eten te gaan.
Als we na het eten naar de Camping Municipal rijden,
blijkt die gesloten te zijn i.v.m.
renovatiewerkzaamheden. Vreemd, de camping ziet er
niet uit of er gerenoveerd wordt, bij elke
campeerplek staat keurig een picknicktafel en brand
er licht. Maar ja, dicht is dicht en dus zoeken we
een andere camping op.
Sneeuw en ijs
De volgende morgen rijden we naar Parque
Nacional Los Glaciares om de gletsjer Perito Moreno
te bekijken. Als we het park inrijden, begint het te
sneeuwen en we vrezen dat we weinig van de gletsjer
zullen kunnen zien. Door de sneeuw rijden we naar
het uitzichtspunt dat op ruim 30 kilometer vanaf de
ingang van het park ligt. Daar aangekomen is het nog
steeds heel slecht weer en daarom besluiten we eerst
te gaan lunchen in het restaurant ter plekke.
Na de lunch knapt het weer langzaam een beetje op en
we besluiten om naar de parkeerplaats te rijden waar
vandaan je naar de gletsjer kan lopen. En dan
ineens, breekt de zon door en houdt het op met
sneeuwen. Nu zien we ook de gletsjer liggen vanaf de
parkeerplaats. We lopen naar beneden om hem van
dichtbij te bekijken en genieten van het schouwspel
van afbrekende stukken ijs.
Als de zon weer achter de wolken verdwijnt, gaan we
terug naar de auto. Als we terugrijden naar El
Calafate begint het weer te sneeuwen. Nu zo hard dat
zich zelfs een laagje sneeuw op de voorruit vormt.
Wat zeiden ze ook al weer over Patagonië? Hier heb
je vier seizoenen in één dag ..... nou, vandaag
hebben we dat inderdaad wel gehad.
150 Miljoen jaar oud
De volgende morgen staan we vroeg op want we willen
zo ver mogelijk richting de kust zien te komen.
Tegen de avond arriveren we in San Julián een daar
overanchten we op de plaatselijke camping. De
volgende dag rijden we eerst naar het Monumento
Natural Bosques Petrificados.
Nadat de alleraardigste ranger ons welkom heeft
geheten, gaan we eerst lunchen. Voor het eerst sinds
tijden kunnen we weer lekker buiten zitten en we
nemen dan ook lekker de tijd. Dat wordt nog beloond
met een bezoekje van de grijze vos aan de
parkeerplaats waardoor we die in alle rust van heel
dichtbij kunnen bekijken.
En dan is het tijd om 150 miljoen jaar oude bomen te
gaan bekijken. Voordat het Andes gebergte werd
gevormd, stond dit gebied vol met bossen die
vergelijkbaar waren met het amerikaanse Redwood dat
we Calefornië hebben bezocht. In de periode dat de
Andes ontstond, zijn deze bossen bedolven onder de
lava en in de loop der jaren zijn de bomen helemaal
versteend. Gedurende de na volgende periode is door
erosie een deel van dit bos bloot gelegd. Onder het
vulkanisch puin ligt echter nog veel en veel meer.
Door het gebied is een wandeling uitgezet die langs
een aantal van de blootgelegde bomen voert.
Het is indrukwekkend om de enorme bomen zo te zien
liggen. Heel bijzonder is ook dat als je ze aanraakt
het zelfs bijna nog voelt als hout. Je ziet de
houtnerf nog duidelijk lopen evenals bijvoorbeeld de
plekken waar takken hebben gezeten of vogels een
holte in de stam hebben gemaakt. Na deze wandeling
bezoeken we nog het kleine museum van de ranger.
Daar zijn onder andere ook versteende dennenappels
te zien en andere fossielen die in het gebied zijn
gevonden.
Eind van de middag vertrekken we richting Reserva
Nacional Cabo Dos Bahías waar we rond middernacht
aankomen. We overnachten op de parkeerplaats bij de
ingang van het park zodat we de volgende morgen
vroeg bij de pinguïns kunnen zijn. |
|
|