2006 PanameriACA 
Philo en Rodriaan vertrokken in 2006 naar Amerika om een toch te maken van Canada naar Argentina met hun Acadiane. De Pan-Amerikaanse weg is een weg, of beter een netwerk van wegen, die de uiteinden van de continenten Noord-Amerika en Zuid-Amerika met elkaar verbindt. De weg loopt van Fairbanks in Alaska tot Vuurland in Argentinië. Over de lengte van de wegen verschillen de meningen. De schattingen lopen uiteen van 25.000 tot 50.000 kilometer.
 
 
 
 
 

 

CANADA

 
 
 
 
 
Dag 9 t/m 11
Vanuit Quebec City zijn we naar het Forêt Ouareau gereden om daar een dagje te wandelen. Dat betekent dat we Montreal en Ottawa helaas moeten laten vallen, maar we hebben nu meer zin in een dagje in de natuur. Het is een schitterende omgeving maar het kost enige moeite om een camping te vinden (het is weekeinde dus alle stedelingen trekken ook de natuur in). We genieten van de rust en alle dieren die we zien op de camping en tijdens de wandeling.
Na ons ‘dagje natuur’ zijn we naar Toronto gereden. Aangekomen op de camping, blijkt dat er raccoons zitten! In heel het Forêt Ouareau geen wild beest gezien en hier zitten ze gewoon op de camping. En, zoals later zal blijken ook in de tuin van de universiteit van Toronto midden in de stad.

Dag 12 en 13
Omdat we vandaag de was moeten doen, aan de auto moeten sleutelen en het heel erg warm is, verblijven we het grootste deel van de dag op de camping. We hebben de Tarp (onze nieuwe luifel) opgezet voor wat schaduw en daaronder is het heerlijk toeven. Aan het eind van de dag vertrekken we naar het centrum (dat blijkt een hele toer met het openbaar vervoer) voor ons diner op de CN Tower. We genieten van het heerlijke eten en het uitzicht over de stad waar steeds meer lichtjes verschijnen. We houden het twee omwentelingen van het restaurant vol (72 min. per omwenteling). Daarna zijn we moe en volgegeten en nemen we een taxi terug naar de camping.

De volgende morgen worden we laat wakker en eer we in de stad zijn, is het al eind van de middag. We slenteren wat rond en we krijgen zo een goede indruk van de stad. In de avond keren we terug op de camping. Tja, dan blijkt weer dat Canadezen nauwelijks gebruik maken van het openbaar vervoer want het is nog helemaal niet laat, maar vanaf het station rijdt er geen bus meer naar de camping. Dat wordt dus nog een flink eindje lopen want er zijn ook geen taxi’s te bekennen.

Dag 14 t/m 16
Vandaag zijn we nog even wezen winkelen in Toronto en dat leverde onder andere een kennismaking op met een Citrofiel (hij had een DS en AK250). Aan het eind van de ochtend zijn we naar Fonthill gereden waar we rond 17.00 uur bij Philo's familie arriveerden. Het was erg gezellig en ook Tante Co (Philo’s oudtante) was aanwezig tijdens het diner.
De volgende dag hebben we de Niagara Falls bezocht. Ondanks het enorme toeristencircus er omheen zijn de watervallen zelf erg indrukwekkend. Met de Maid of the Mist zijn we tot aan de watervallen gevaren. We zijn flink nat geworden ondanks de ‘mooie’ poncho’s die je gratis krijgt aangereikt als je aan boord gaat. Na de boottocht hebben we nog wat langs het water en de watervallen gewandeld.
Zaterdag zijn we naar het Wellandkanaal geweest. Dat is het kanaal dat Lake Ontario verbindt met Lake Erie. Via zeven sluizen kunnen boten van het ene naar het andere meer varen. Samen overbruggen de sluizen een hoogte van bijna 100 meter. Na het bezoek aan het kanaal zijn we naar Niagara on the Lake geweest en hebben we wat langs het Lake Ontario gewandeld.

Dag 17 t/m 23
Zondagochtend hebben we nog een bezoek gebracht aan Philo’s oudtante en daarna zijn we naar Algonquin Park gereden. Daar hebben we een dag gewandeld (en een eland gezien!) en een dag gekanood. Tijdens de wandeling zijn we flink natgeregend als gevolg van een enorme onweersbui. Eenmaal op de camping werd die zo hevig dat de stroom uitviel en verschillende bomen omver werden geblazen. Gelukkig zijn we ongedeerd gebleven. Later die week zou blijken dat we nog geluk hebben gehad dat het ‘maar’ een storm was. Op Manatulin Island was het een heuse tornado. Daar was de schade dan ook nog veel groter.

Woendsdag zijn we naar Manatulin Island gereden aan de Georgian Bay. Een prachtige omgeving met veel baaien en eilandjes. De volgende dag hebben we het eiland verkend en wat gewandeld.
Vrijdag zijn we naar Sault St. Marie gereden waar we zaterdag een tocht hebben gemaakt met de Algoma Central Railway naar de Algawa Canyon. Verder heeft Sault St. Marie (ook wel The Soo genaamd) niet veel meer dan een grote staalfabriek (Algoma Steel) en een papierfabriek. Ook is er een brug naar het gelijknamige plaatsje in de USA en is er een sluizencomplex om het hooget verschil tussen Lake Superior en Lake Huran te overbruggen. Veel meer dan dat is er niet te beleven.
Alhoewel: ’s Avonds op de camping blijkt dat je hier heel erg goed op je spullen moet passen want voor je het weet ben je beroofd. Als je heel even niet op let, bietst de racoon je spatel mee uit de pan!

 
Home 
Pagina 1
Pagina 2
Pagina 3
Pagina 4
Pagina 5
Pagina 6
Pagina 7
Pagina 8
Pagina 9
Pagina 10
Pagina 11
Pagina 12
Pagina 13
Pagina 14
Pagina 15
Pagina 16
Pagina 17
Pagina 18
Pagina 19
Pagina 20
Pagina 21
 
 
 

2 C V T R A V E L

         
 
  © Copyright 2014 - 2cvTravel. All Rights Reserved.

ADVERTEREN   Disclaimer  Contact