Eerste kennismaking met Santiago
Als we aankomen op het vliegveld lopen we allereerst naar een informatiebalie om een hotel te regelen. Dat hebben we niet via internet kunnen doen omdat de Mexicaanse banken alle reserveringen op onze creditcards (die al contant zijn betaald) vast blijven houden. Heel vervelend want daardoor zitten we aan onze bestedingslimiet terwijl dat feitelijk dus niet zo is.

Maar goed, we worden door een zeer vriendelijke dame geholpen en we vinden zo een kamer in een ‘Boutique Hotel’. We hebben geen idee wat die term inhoud, maar al snel ontdekken we dat dat betekent dat je niet alleen een slaapkamer en een badkamer hebt maar ook een keuken en een woon- annex eetkamer. Helemaal iets voor ons dus want op die manier hoeven we niet alle avonden uiteten. Je ontbijt wordt op de kamer gebracht en desgewenst wordt er iedere dag schoongemaakt. Wat wil een mens nog meer.
Bij aankomst in het hotel blijkt dat we een kamer op de 34e verdieping hebben met uitzicht op de stad en (als je een beetje om de hoek kijkt) de besneeuwde toppen van de Andes. Hier houden we het wel even uit. Hoe nodig dat blijkt te zijn, weten we op dat moment nog niet maar dat komt later.

Uitgerust worden we de volgende morgen gewekt met het ontbijt op bed. Na daar in alle rust van te hebben genoten, is het tijd om de omgeving een beetje te verkennen. Dat doet Philo alleen want Rodriaan voelt zich niet goed en besluit in bed te blijven. Philo loopt een beetje rond in het winkelcentrum dat vlakbij het hotel ligt, geniet van de zon in het parkje, doet boodschappen en trekt nog even een paar baantjes in het zwembad. Omdat ook zij behoorlijk moe is, brengen we de avond lekker door in het apartement met een boekje en een heerlijk diner (we hebben weer even een oven!). Ook de volgende dag doen we nog niet veel. Rodriaan voelt zich wel iets beter maar nog niet goed genoeg om de stad in te trekken. We werken wat aan het verslag van Mexico, genieten van de zon en de relaxte sfeer in het park, lezen wat en duiken weer lekker vroeg ons bed in.

De stad verkennen
Vandaag is het maandag en Rodriaan voelt zich goed genoeg om even de stad in te gaan. We nemen de metro naar het Plaza de Armas. Daar zitten we een tijdje op een bankje te genieten van de sfeer en ales om ons heen. Als we opstaan om wat verder te lopen, worden we aangesproken door een Chileen die ons één en ander over Chili en Santiago vertelt. Zo laat hij ons onder andere de nullijn zien die over het plein loopt. Vandaar worden alle afstanden naar het noorden en het zuiden aangeduid. Zoals we al vermoedden, krijgen we deze informatie niet voor niets. Hij blijkt te werken voor een theater dat met kinderen met het Down-syndroom werkt en wil graag een vrijwillige bijdrage. En ach, dat is een goed doel en dus geven we hem wat geld.
Daarna lopen we nog wat rond en na een uur of drie gaan we terug naar het hotel omdat Rodriaan zich toch nog niet heel sterk voelt en dus liever weer wil liggen. De volgende dag gaat het nog niet veel beter en dus gebruiken we die dag om een campinggids en een kaart te kopen en lekker te genieten op een terrasje. Omdat Rodriaan zich weer wat slechter is gaan voelen, trekt Philo er de volgende dag alleen op uit om de wijk Providencia te verkennen. Daar bezoekt ze onder andere een beeldenpark op de over van de Río Mapocho. Providencia is het zakencentrum van Santiago en barst van de moderne architectuur, de winkels, café’s en restaurantjes. Het is een leuke en gezellige wijk om een dagje door rond te struinen.

We besluiten om toch naar een dokter te gaan om te kijken wa Rodriaan heeft. Aangekomen in het ziekenhuis blijkt dat de dokter die engels spreekt morgen weer aanwezig is. Omdat het weer niet geweldig is en we nog steeds best wel moe zijn, gaan we daarna terug naar ons appartement waar we de rest van de dag een beetje relaxen.
Vandaag (vrijdag) zijn we op consult geweest bij de dokter en die vermoedt dat Rodriaan in Mexico één of andere parasiet heeft opgelopen. Hij schrijft hem een enorme waslijst aan medicijnen voor en morgen moeten we terugkomen voor verder onderzoek.
We hebben inmiddels ook contact gelegd met het bedrijf waar we straks de auto op moeten halen en wat bleek: de boot is niet alleen twee dagen later vertrokken, maar doet er ook nog twee dagen langer over dan gepland. Dat is een beetje een domper want dit betekent dat we pas rond de 19e oktober weer over de auto kunnen beschikken. Ruim een week later dan gehoopt. Inmiddels zijn we al een week in Santiago in plaats van de geplande drie dagen. We proberen intussen wel uit te zoeken wat we op voorhand al kunnen afhandelen van al het papierwerk zodat dat de 19e dan zo min mogelijk tijd kost. We hebben inmiddels het adres van een zogeheten ‘custom broker’, maar het is vandaag niet gelukt om contact met hem te leggen. Morgen nog maar een keer proberen want na een week Santiago en drie weken hotels verlangen we met smart naar de vrijheid van onze eigen auto en het kamperen.