Santiago en omgeving
Na de nodige misverstanden en een lading aan telefoontjes en een bezoek aan het kantoor van de custom broker, blijkt uiteindelijk dat er heel veel misverstanden zijn. Oceanexpress, het kantoor dat voor ons de aanmelding van de container bij de terminal zou doen, dacht dat wij de hele container wilden hebben en vervoeren in plaats van alleen de auto die erin zit. In dat geval moet de hele container door de douane en dan hem je een custom broker nodig. In ons geval is die schakel overbodig, mits we de auto op het terrein van de terminal eruit halen en daarna als tourist met auto en al door de douane gaan. We kunnen, zo blijkt uiteindelijk, rechtstreeks contact opnemen met iemand bij de terminal in Valparaiso en dan kan die zorgen dat we de auto meekrijgen. Oke, dat is mooi. Maar, inmiddels is ook bekend dat de boot nog meer vertraging heeft en in plaats van 16 oktober pas 20 oktober aankomt. Zucht ...........
Dankzij de inzet van de directeur van Oceanexpress die ons de naam geeft van iemand bij de terminal in Valparaiso die engels spreekt, verloopt het contact met de terminal prima. We weten eindelijk wat we wanneer moeten doen en hoe en wanneer we de auto mee kunnen nemen. Nu nog hopen dat de boot inderdaad de 20e aankomt want dan kunnen we zaterdag weer in de auto slapen. We kijken er nu al naar uit!

Ondanks al dit geregel, hebben we ook nog wat meer van de stad kunnen zien en zijn we een dagje gaan wijnproeven.
Nadat Rodriaan zaterdag alle onderzoeken heeft doorstaan, gaan we nog even de stad in (dankzij de medicijnen voelt hij zich al een stuk beter). We bezoeken eerst het Palacio de La Moneda het vroegere precidentiële paleis. Tegenwoordig doet het aleen nog dienst als kantoorruimte, de president woont er niet meer. Op de binnenplaats is net een leuke tentoonstelling geopend over architectuur op het schiereiland Chiloé. Wat opvalt is de zeer moderne, een beetje fins aandoende architectuur van een aantal recent gebouwde gebouwen. Leuk om te zien.
Na dit bezoekje lopen we door het centrum naar de Cerro Santa Lucía. Een heuvel midden in het centrum van de stad waarop een park is aangelegd. We genieten een tijdje van de zon en het uitzicht over de stad en de Andes op één van de vele bankjes voordat we terugkeren naar ons apartement.

Zondag is het stralend weer en besluiten we het Parque Metropolitano te gaan verkennen. Dit park ligt op de 869 meter Cerro San Christóbal midden in Santiago (net buiten het centrum). Al direct bij aankomst valt de relaxte sfeer op die ook hier heerst. Families die gezellig samen van de zon genieten met een picnic, een bezoek aan de kleine dierentuin, een potje voetbal of gewoon lekker op een bankje of in het gras genieten van de zon. We nemen de kabeltram naar boven waar we eerst het 36 meter hoge beeld van Maria bekijken dat bovenop de heuvel staat. Daarna slenteren we door het park langzaam de heuvel af en bezoeken we de botanische tuin in het park. Eind van de dag keren we ontspannen en gebruind terug.

De volgende dag worden we al vroeg in de ochtend opgehaald voor een tour langs een tweetal wijngaarden in de omgeving van Santiago. Om te beginnen gaan we naar de wijngaard Aquitania. Deze ligt aan de rand van de stad. Althans, tegenwoordig. De dame die ons rondleidt, vertelt dat toen de vier vrienden van wie de wijngaard is deze in 1993 begonnen, er in de verste verte geen stad te bekennen was. Maar, Santiago groeit zo snel dat de wijngaard is nu omgeven wordt door nieuwbouwwijken.
Het is een kleine wijngaard (15 hectare) waar kwaliteit hoog in het vaandel staat. Zo wordt alles nog met de hand gedaan: het snoeien van de wijnranken, het plukken en sorteren van de druiven en het labellen van de flessen. Er worden in totaal drie soorten druiven gekweekt: Merlot, Cabernet Sauvignon en Carmenère (een druivensort die in Europa niet meer voorkomt). Van deze druivensoorten worden drie soorten rode wijn gemaakt die alle drie in het luxe segment vallen. Of zoals de dame die ons rondleidt aangeeft: “onze wijnen worden niet in de supermarkt verkocht.” In het zuiden van Chili hebben ze nog een wijngaard waar Chardennay wordt gekweekt voor de witte wijn die ze produceren.

Na de rondleiding is het tijd voor het echte werk: het proeven van de wijnen. En toegegeven: ze zijn heerlijk! We proeven de Domaine Paul Bruno (Paul en Bruno zijn twee van de vier eigennaren van de wijngaard) en de Lazuli (hun meest chique wijn). De naam van deze laatste wijn is gebaseerd op Lapis Lazuli dat alleen in Chili en Afganistan te vinden is en dus heel exclusief is, net als deze wijn (volgens hun inzicht althans).
Nu is het tijd voor de lunch en die nuttigen we in een leuk, landelijk restaurant in de Maipo Valle. Dit is het gebied dat ten zuidoosten van Santiago ligt. De groep waarmee we de tour doen is erg gezellig en de gesprekken tijdens de lunch zijn dan ook zeer geannimeerd.

Na deze onderbreking, vertrekken we naar Viña Undurraga. Deze wijngaard is al in 1885 gestart door Francisco Undurraga die ook veel van de druivensoorten naar Chili heeft gehaald. Deze wijngaard produceert jaarlijks duizenden liters wijn. Wel even wat anders dus dan de vorige wijngaard. Hier wordt ook bijna alles machinaal gedaan. Bijna, want het plukken van de druiven gebeurd ook hier met de hand en de premium wijn die ze produceren, wordt ook nog helemaal handmatig gemaakt. De man die ons rondleidt vertelt dat die premium wijn gemaakt wordt van de druiven die afkomstig zijn van druivenranken die al 45 jaar oud zijn. Hij legt uit dat hoe jonger de wijnrank, hoe minder smaak er aan de druiven zit. De druiven van de jonge planten worden dan ook alleen gebruikt voor hun goedkope wijnen. Hieruit concluderen wij dus dat de premium wijn die ze hier maken nog wel heel wat chiquer is dan die in de vorige wijngaard. Behalve de wijngaard die wij nu bezoeken hebben ze nog drie wijngaarden elders in Chili. Bijelkaar beslaan deze wijngaarden een oppervlakte van 1012 hectare. De wijn die ze hier produceren, wordt naar maar liefst 70 landen geëxporteerd. Onze gids legt uit waarom er maar zo weinig wijn in Chili blijft: “Chilenen drinken om dronken te worden en dan is bier of Pisquo (een plaatselijke liqueur) veel goedkoper.” Van alle wijn die in heel Chili wordt geproduceerd, wordt daarom ruim 90% geëxporteerd.
Na al deze informatie, is het tijd voor het proeven van de wijn. We proeven een witte en twee rode wijnen. Alledrie zijn ze meer dan de moeite waard. Ze zijn heel lekker fruitig en niet te zwaar. Wij vinden ze zeker zo lekker als de wijnen van Viña Aquitania.

Als we terugkomen bij de bus blijkt er een mechanisch probleem waardoor we moeten wachten op een nieuwe bus. De tijd wordt gedood met een glas wijn en sterke verhalen en na ruim een half uur kunnen we in licht aangeschoten toestand met een nieuwe bus terug naar huis.