| |
|
 |
| |
|
CHILI |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Imposante natuur
De volgende morgen, als we aankomen in Puerto
Natales is het stralend mooi weer en op het dek
genieten we met z’n allen van het laatste stukje
door de Patagonische fjorden en de aankomst in
Puerto Natales. We zien zelfs nog een paar
bruinvissen.
Als we zijn aangemeerd, moeten we wachten tot alle
passagiers van boord zijn voor we met de auto de
boot af mogen. Als we het haventerrein af willen
rijden, worden we teruggestuurd om langs de douane
te gaan. We snappen we er niets van. We zijn Chili
toch niet uitgeweest? Maar goed, we gaan naar het
douanekantoor en daar blijkt dat drie verschillende
instanties een stempel en een krabbel op één of
ander papiertje moeten zetten (lees: zes mensen) om
te zorgen dat de slagboom opengaat. Nou goed,
chilenen houden van bureaucratie en we zouden dat
inmiddels wel moeten weten.
Als we dan eindelijk weg kunnen, gaan we eerst de
stad in om boodschappen te doen en te tanken. Daarna
rijden we door naar Parque Nacional Torres del Paine.
Daar zullen we de komende vier dagen blijven om
lekker te wandelen. De camping ligt schitterend,
heeft warme douches en paarden die het gras
milimeteren. En het park: dat is echt schitterend!
De ‘ torres’ zijn heel indrukwekkend en de flora en
fauna prachtig. Er lopen twee meerdaagse tochten
door het park en omdat praktisch alle passagiers van
de boot de kortse van de twee gaan lopen, is het op
die route de eerste twee dagen heel erg druk. Omdat
we daar geen zin in hebben, besluiten wij de eerste
dag van ons verblijf een wandeling de andere kant op
te maken. En daar krijgen we geen spijt van. Nadat
we met wat regen vertrokken zijn, klaart het al snel
op en lopen we lekker in de zon. We genieten van de
vele bloemen, de condors en de prachtige
vergezichten. En bovenal: het gebrek aan andere
mensen.
De tweede dag voelt Philo zich behoorlijk grieperig
en dus besluiten we om die dag geen lange wandeling
te maken. Het is wederom stralend mooi weer en we
besluiten met de auto naar de Salto Grande te rijden
en daar een klein eindje te wandelen. Als we
terugkomen, maken we kennis met de beruchte
Patagonische wind: de luifel die we hadden opgezet
is ingestort omdat één van de stokken door de wind
is geknakt. We repareren de stok maar besluiten toch
om de luifel niet weer op te zetten om te voorkomen
dat hij stuk waait.
De derde dag gebruiken we om naar boven naar de
‘torres’ te lopen (Philo voelt zich nog steeds niet
heel fit, maar met een paar pijnstillers moet het
lukken). Dit is voor velen het deel van de korte
meerdaagse tocht maar die mensen zijn inmiddels al
allemaal boven geweest en dus komen we vandaag
lekker weinig anderen tegen. We vertrekken met
stralend mooi weer maar als we bijna boven zijn
begint het te regenen en eenmaal boven sneeuwt het
zelfs een beetje. Maar, dat verleent wel een heel
mysterieuze sfeer aan deze plek. Je zou je zo voor
de ingang van de Moria-mijn uit Lord of the Rings
kunnen wanen. En, als we teruglopen klaart het
langzaamaan weer een beetje op zodat we bij het
laatste stuk naar beneden kunnen genieten van
prachtige vergezichten en, omdat het al eind van de
dag is, de stilte van de intredende avond die alleen
onderbroken wordt door enkele vogels. Echt prachtig!
De laatste dag gebruiken we om een beetje te
relaxen, uit te zieken en onze route voor de komende
weken te plannen.
Als we hiermee bezig zijn, zien we ineens Steffen en
Hanneke aan komen lopen. Die hebben ook de
meerdaagse tocht gelopen, maar dan de andere kant op
en zij eindigen dus in het hostel bij de camping
waar wij staan. Ze blijven gezellig even kletsen en
koffiedrinken. Nadat het avondeten gaan wij nog even
langs bij het hostel waar zij verblijven en zitten
we nog even gezellig rond het haardvuur te babbelen.
We gaan allemaal vroeg naar bed want wij willen
morgen door en zij gaan terug naar Puerto Natales.
Afscheid van Chili
Als we ’s morgens wakker worden en thee en
koffie willen maken, blijk dat de brander kapot is
gegaan (het metaal van de branderkop is op waardoor
er een gat in is gekomen) en dus zijn we eerst enige
tijd bezig om die weer aan de praat te krijgen. Eind
van de ochtend zijn we eindelijk zover dat we kunnen
vertrekken en na te zijn uitgezwaaid door Steffen en
Hanneke rijden we richting Argentinië. We komen
zonder problemen de grens over en kunnen nu beginnen
aan het laatste deel van onze reis.
Meer over onze belevenissen in Argentinië kan je
binnenkort lezen |
|
|
