The Trail of Raid Laponie - Raid Nordkapp 2010
2 Eenden die in Februari 2004  midden in de winter de laatste Raid Laponie hebben gereden, rijden "the trail" opnieuw, in de zomer! Geen extreme temperaturen van min 40 maar normaal (!?) september weer. 8.000 kilometer zal de route zijn die voert door Nederland, Duitsland, Denemarken, Zweden, Finland en Noorwegen. Ons doel; de Noordkaap ! van daaruit zal de route langs de ruige Noorse kust ons naar het zuiden voeren. Een alternatieve raid in The Trail of Raid Laponie.

Gisteren hebben we na de boot een camping gezocht bij Pargas, deze stond al in een boekje "Rustiek kamperen in Scandinavië". Om half negen (local time) waren we op de camping. Het lag helemaal verstopt tussen de bomen en aan een meertje. Helaas was het snel donker en konden we weinig zien van de omgeving. Na de tent opzetten hebben we ons broodje genuttigd wat we op de boot nog hadden gekocht.
Het sanitair op deze camping was ontzettend goed. Het is gebouwd uit een soort van zeecontainer spul en erg gehorig. Ondanks dat we apart stonden, konden we toch communiceren. Dit werd duidelijk, nadat ik (eveline) de douche aan had gezet en ik hoorde twee mannen OEHOEHOE doen. Vervolgens zette Marja de douche aan en ik snapte nu waarom de mannen aan het jodelen waren. De kraan werd ineens koud. Toen de mannen de douche uit hadden gezet, hadden wij ineens de blaren weer op de billen staan. Al met al mocht het de pret niet drukken, want het water was warm, de straal was goed en we waren weer lekker schoon. We hebben dan ook heerlijk met zijn vieren uitgebreid staan douchen. Nouja uitgebreid, we mochten niet langer dan vijf minuten.
Na het douchen heerlijk een lapin kulta (of twee) gedronken. Rond de klok van elf weer naar bedje toe.

Vanmorgen zouden we om negen uur op gaan, alleen we waren allemaal (behalve Frank) om half negen wakker. Iedereen had lekker geslapen, alleen Alfred en ik zijn wakker geworden van de dennenappels die op de tent en grond vielen. Alfred heeft zelfs een beest bij de tent gehoord. Toen ik om de tent heen liep, zag ik Mar haar beker verderop staan. Spannend! Wat zou het geweest zijn? Mar kwam met de conclusie dat het een eekhoorntje geweest moest zijn die dacht dat de bar open was. Vervolgens maakte Alfred het verhaal af. Om eerst te kijken of we wel sliepen heeft de eekhoorn uit de boom dennenappels gegooid. Vervolgens kreeg hij geen gehoor en toen heeft hij haar beker gepikt. Afijn je had erbij moeten zijn.  Lekker koffie gezet, rustig tentje ingepakt en op naar Vehu.

Onderweg heel veel mooie dingen gezien. Om de zoveel meter hebben de Finnen een bordje geplaatst dat er een eland kan oversteken. Ja dat KAN! Gebeurd niet! De zon begon inmiddels door te komen en met de zonnebril op het hoofdje cruisden we door de bossen van Finland. Wat is het hier mooi zeg. Achter elke heuvel is wel iets nieuws te zien en overal zitten meertjes verstopt en staan weer mooie huisjes.
Na een paar kilometer de snelweg te hebben gevolgd, vonden we het wel leuk om even wat anders te zien dan asfalt. Dus hup een onverharde weg op. Wat een verbazing, deze wegen zijn gewoon goed te berijden. Het lijkt wel ingereden modder ofzo. Ergens halverwege vroeg Mar via het bakkie, hoelang duurt deze weg nog? Euh zo'n 30 km en dan is het klaar. Das mooi, want de auto heeft dorst. Oh ships die van ons ook.
Dus Truus ingesteld op een benzinestation. Inmiddels was de meter ver over de nul gegaan en was het wachten op de eerste auto die uit zou vallen. Nog maar 2 km en dan zouden we er zijn. Eindelijk waren we er, alleen het WAS een tankstation geweest, de pompen stonden er nog, de betaalautomaten ook en het huisje was er ook nog. Alleen de pompen werkten niet meer en de kassiere was sinds 31 maart 2010 met "vakantie". Hmmmm en nu, veel hadden we niet meer en Alfred en Marja reden volgens mij al op benzinedamp. Dan maar ons vijf liter jerrycannetje benzine erin en op naar Vehu. Inmiddels was het ook al weer vier uur en moesten toch ook wel een keer een camping opzoeken. Dus op ons zuinigst naar Vehu gereden.
In vehu zijn Marja, Alfred en Frank in 2004 (en nog eerdere keren) geweest in de winter. Vehu bestaat uit een school en een kerk. Het ligt erg mooi, midden in de bossen. Even kijken of er iemand thuis is, helaas niemand thuis. Er kwam een man aanrijden in een auto. Alfred sprak de beste man aan, die belde even naar een mevrouw en Alfred kreeg de vrouw aan de telefoon. We mochten OF kamperen in de tuin OF we mochten slapen in een van de kamers. De keuze was snel gemaakt, we slapen in een kamer. In de kamer staan 6 stapelbedden en dat is het. Een grote gaarkeuken, een klaslokaal met stoelen en een kachel, en verder WC en badkamer. We mochten (althans dat denken wij) gebruik maken van de potten en pannen. Dus pastamaaltijd uit de auto en in de keuken klaar gemaakt. Buiten op de veranda opgegeten en daarna zijn we een stukje de bossen ingelopen. Al snel ontdekte we berenpootafdrukken, uitwerpselen van beren en voetafdrukken van zwijnen. Althans dit hebben wij er van gemaakt, dat dit het was :-) We hebben ongeveer een uurtje in de bossen rondgedoold. Toen werden we namelijk helemaal gek van de muggen. Finland wordt het land van de duizend meren genoemd, ik weet nog een naam het land van de miljarden muggen! Jeetje wat steken die beesten en wat jeukt het zeg.
We zitten nu heerlijk in het klaslokaal, de palletkachel brandt en Frank is blij want er is weer internet.

Alfred:

In deze school wonen ook tijdelijk 9 Finse arbeiders die in de buurt aan het werk zijn. Ze zijn hier vier dagen van de week aan het werk voor het leger. Ze zijn bouwvakkers. Een aantal van hen is al naar bed, want morgen om 6 uur moeten ze op. Een van hen kijkt bij ons in het lokaal naar een wedstrijd op een grasveld met 2x 11 mannen die achter een bal aanrennen. Het schijnt Nederland- Finland te zijn, en het is nu rust en Nederland schijnt voor te staan. Niet goed voor de verstandhouding met onze Finse klasgenoten. Van de tussenbeschouwing in de rust begrijpen wij in ieder geval helemaal niks.M arja en ik van het spelletje trouwens ook niet.

Frank en Eveline: Wij voelen ons nu erg ervaren voetbalkijkers (mede dankzij onze leerschool bij Fran en Arnout tijdens het WK). Het is wel ontzettend apart dat wij Hollanders in Finland naar deze wedstrijd kijken. Echter van het commentaar kunnen wij echt geen kaas meer maken. Fins is geen taal, het is een spraakgebrek. Welke gek verzint het om drie iii-en in een woord te plaatsen. Een van de bouwvakkers is een soort zijn Engels aan het ophalen bij ons. Het verbaast mij toch wel dat de FInnen zo slecht Engels spreken. Het enige wat ze kunnen zeggen: You pretty girls come into sauna! Nou aangezien de beste man, maat kano had, een snor die al enige tijd niet was geschoren en een buik waar zeker de hele maand voorraad van Lapin Kulta in zit, hebben we maar even bedankt.

De auto's maken het goed, alleen morgen eerst brandstof zoeken en anders onze benzinelamp en kookstellen leeggooien!

Tot lezens!