| |
|
Zondag 15 feb 2004 (' )
Temp -3C
Bjorn: Vanochtend hebben we lekker uitgeslapen. De
raid is officieel afgelopen en de meeste mensen
maken zich klaar om weer naar huis te gaan.
Gisterenavond hebben we nog een hele tijd zitten
napraten over allerlei dingen die we hebben
meegemaakt en het is natuurlijk weer gezellig
geworden. Vandaag gaan we naar een ICE-weg. Dit is
een weg over de zee naar een eiland. Helemaal
geweldig!! Slippen, scheuren super... we zijn net
kleine kinderen. Wederom sta ik verbaast over de
kwaliteit van de spijkerbanden! We blijven redelijk
grip houden op puur ijs! Goed Frank jij ook even
rijden. FRank die denkt volgens mij dat die
spijkerbanden heilig zijn. Hij zet het op een
scheuren en.... ja hoor. De auto helemaal dwars en
vervolgens met iets van 30 km de sneeuwmuur in. Dat
remt heel snel. Ik helemaal in een scheur!! hahaha.
Goed dat wordt dus wel uitgraven... Met vereende
krachten weten we de auto weer op de ijsweg te
krijgen. Ik neem het stuur weer over en ga weer
slippend verder... Echt super stoer!!
Na deze slipcursus is het tijd om het sneeuwkasteel
te bezoeken. Best leuk om te zien. Allerlei
ijssculpturen staan er opgesteld en het is inderdaad
een kasteel van sneeuw. Je moet de fotos ervan maar
bekijken om een indruk te krijgen. Als we eruit
kopen worden we weer getracteerd om een fenomenaal
uitzicht!! Wow...
Vanavond tijdens de rit vonden drie Elanden het
nodig om voor de auto te gaan lopen. Gelukkig wordt
dit op tijd gezien door Marcel en er klinkt een
schreeuw over de Bakkie: ELAND! Dat is trouwens we
een heel ander dier dan een Remdier. De Remdieren
zijn een soort koeien van Lapland waar de Elanden
een veel minder voorkomend groter hert soort is.
Beide smaken trouwens uitstekend!! Nu een biertje en
zo misschien nog even sprieten...
Frank: De plannen van het reisschema is veranderd.
De Raid Laponie is officieel ten einde en kunnen
onze weg terug naar huis aanvangen. We hebben
besloten om niet via Finland te rijden maar via
Zweden. Dit vanwege dat de Raid gepland was van
plaats tot plaats en redelijk op tijd stonden. Nu
hebben we nog 1 week om terug te rijden en om nog
meer te genieten van alle mooie schoonheden dat
Scandinavie te bieden heeft gaan we rustig aan
verder. Finland hebben we al doorkruist maar Zweden
nog niet, daar deze op bijna alle verlanglijstjes
staat gaan wij genieten van Zweden. We zitten nu in
een Hostel (soort Jeugdherberg) en ook daar hebben
ze weer geen internet. helaas dus zo maar eens een
GSM lenen om de site te uploaden. Wat was er vandaag
allemaal gebeurt. Beetje de toerist uitgehangen meer
niet. Eerst de nacht uiterraad wat heerlijk was. Wat
slaap je lekker in Scandinavie. Erwin en Ton
(Groningen) sliepen bij mij, of ik bij hun, op de
kamer en ze gingen naar mijn idee best vroeg weg. Ik
heb er niks van gemerkt zo stil waren ze, of ik
sliep weer eens zo diep en vast. Wakker geschrokken
en er direct uitgegaan om te ntbijten. Weer die
lekkere Havermoutpap maar dit keer ook flensjes die
je zelf moet maken. Dus wat heb ik gedaan? precies,
flensjes gemaakt. Op de gebruiksaanwijzing die voor
mij gemaakt was stond duidelijk vermeld dat je de
plaat in moest vetten een kwak beslag erop gooien en
dan koffie pakken. Koffie pakken? het stond er echt
op! dus ook maar een bakkie gepakt en even gewacht
(de reden van het koffie pakken) dat de pannenkoek
klaar was. Heerlijk zo wakker worden. Tijdens het
ontbijt met andere lekkere dingen langzaam aan
afscheid genomen van de Raiders die huiswaards
gingen. Toen we klaar waren nog even de organisatie
bedankt voor alles wat ze gedaan hebben en dat hun
deze onvergetelijke Raid Laponie zo goed voor ons
hebben georganiseerd. De weg naar huis kan beginnen.
Op naar het noorden via de IJsweg over de zee naar
een eiland. Geweldig rijden. Je rijd op de zee!!!!
en dan nog krijg ik het vorelkaar om de auto best
diep in de sneeuw te parkeren. Doe dat maar eens na.
Je Eend op de zee in een sneeuwmuur rijden. Denk
niet dat me dat nog een keer lukt, maar doe het
graag nog een keer ;-) Nadat we de auto uitgegraven
hebben zijn we weer verder gegaan op naar het
Sneeuwhotel of Ice Hotel van Kemi. Ook daar kennen
ze de WoodenShoe niet. Lache. Best koud zo'n
hotelletje. Maar een heerlijke verwarmde chocolade
melk doet wonderen. Op naar onze eindbestemming. De
tijd gaat weer snel en tegen vieren was het alweer
geheel donker. De magen begonen te knorren en de
moeheid/loomheid deed ook zijn intrede. Tijd om te
stoppen om een hapje te eten. Tevallig op het
nordelijkste puntje van die golf of zee. Grappig!!
doorgereden naar Pitea waar we nu in het Hostel
genieten van een Biertje met een lekkere CD (WithinTemptation)
de site bij tikken. Wat zal ik weer vanavond slapen
als een roos.... weltrusten!!!
Jeroen: Hallo, al weer even geleden dat ik wat op
dit geval heb gemmeld maar bij deze weer eens een
bericht. Inmiddels als SUPERFIN door het leven gaand
zitten we nu weer in Zweden met in gedachten de
afgelopen paar dagen terughalend. Bijna ingesneeuwd
op de Noordkaap, en maar net op tijd van dit
geweldige eiland af gekomen. De afgelopen twee dagen
hebben we het noorderlicht in allerlij prachtige
vormen en kleuren gezien, we zijn officieel Superfin
geworden, We hebben elanden gezien en rendieren,
fantastische vergezichten en besneeuwde bossen
gezien, Fransen en Frank en Bjorn uit de sneeuw
gegraven, en vandaag weer zoiets fantastisch: over
de kaspische zee gereden waar een weg door de sneeuw
over het ijs was gebaand. Wie kan er nou zeggen dat
hij of zij op het midden van een zee een
waarschuwingsbord voor hobbels (bevroren golven) is
tegengekomen. Het is wat mij betreft nu wel weer
even wennen aan de wat meer bewoonde wereld en de
hoge temperaturen (-0.4 en zelfs even boven nul in
de zon). Morgen weer verder het binnenland van
Zweden in en hopelijk wat minder civilisatie en
lagere temperaturen. Hier bij laat ik het nu even en
ga alle indrukken even wat laten bezinken om het
jullie allemaal uitgebreid te kunnen vertellen als
we terug zijn. Maar eerst nog even een paar dagen
nieuwe indrukken opdoen.
Grote groet Jeroen.
Marcel : Na een heerlijk nacht en een verfrissende
douch weer op weg. Eerst maar een naar de iceroad
die we tijdens de raid wegens tijd nood niet hebben
kunnen rijden. Een geweldige ervaring om met je auto
over een bevroren zee te rijden naar een eiland een
kilometer of 12 voor de kust van Oulu. Halverwegen
de ice road wat foto's geschoten voor onze sponsers
en voor onszelf natuurlijk. Na de boel weer in
beweging te hebben gebracht had Frank een 100 meter
verder de eende helemaal klemvast op de sneeuw rand
langs de weg gereden. Oorzaak: mislukte slipcursus.
Goed met vereende krachten de eend weer uit de
sneeuw gegraven weer op de weg geholpen. Hierna
verder gereden naar Kemi waar het Ice Castle is, ook
die hadden we tijdens de raid niet kunnen bezoeken.
Echt de moeite waard, wat je allemaal niet doen met
ijs en sneeuw. Tijden de wandeling terug naar de
autos een hele mooie zonsondergang gezien. Het worde
hier na vier uur al donker dus al zo halverwegen de
middag heb je al de mooiste luchten. De rit verliep
helaas niet helemaal zonder problemen. Na dat we
gisteren problemen hadden met de remmen wil nu onze
eend niet meer vooruit. Met een kilometer of tachtig
per uuur sukkelen we noordwaards richting Happaranda
waar we Zweden weer binnen rijden. Tijdens onze onze
tankstop op het noordelijks puntje van de Botnische
Golf heerlijk gegeten voor een habbekrats wat hier
in scandinavie echt een wonder is want het is niet
goedkoop hier. Onderweg verder richting Piteå, wat
onze overnachtings plaats is, rijden we in op een
groep van drie elanden. Kun je je voorstellen dat
als een 500kg zware eland het idee krijgt om vlak
voor je auto die tachtig per uur rijd de weg wil
oversteken, dat dat niet erg prettig aanvoeld.
Gelukkig bedacht deze kolos ongeveer een meter van
onze auto zicht en koos het elandenpad richting de
bosrand. Gelukkig dachten zijn twee maten er net zo
over en verdwenen in het donker. Mooi dat hebben we
ook weer gehad, nu alleen nog een beer en dan hebben
we alles gehad. Alleen zullen we in de tijd van het
jaar hoogstwaarschijnlijk niet tegen gaan komen.
Erik is ondertussen dat ik hier zit te tikken onder
het genot van Lapin Kulta de bougies aan het
vernieuwen in een poging weer wat meer pit in onze
eend te krijgen, want het vervangen van de
kontaktpuntjes vaniddag heeft weinig geholpen.
Morgen zullen we het weten...... wordt vervolgd.
Erik: Wat een dag was dat vandaag zeg. Gisteren met
rijden geen enkel probleem maar dat is vandaag
aardig ingehaald hoor. Geen vermogen in het
motortje. Heel vervelend, niet alleen voor mij, maar
de rest kon ook niet harder dan 80 km/u. Een
voordeel hadden we wel, wij hadden geen file, die
begon pas achter ons. Na wat gesleutel aan
ontsteking, carburatuer en nog wat technische
ingrepen, hield hij het bij 90km voor gezien. Dat
bleek op zich wel zo vielig, want in het donker
stonden er in eens 3 elanden op de weg. Een van die
slimmerds wilde toch gewoon oversteken maar die
misten we gelukkig op een meter of wat. Ik moet er
trouwens niet aan denken om zo'n beest van over de
500kg tegen je auto te krijgen. Maar goed, een goed
uitziende zweedse dame in een of ander japans orgel
de later toch nog even een poging om als nog de boel
aan splinters te rijden, wat op een krant dikte net
niet lukte. Verder hebben we wel een leuke dag
gehad. Als je de andere stukjes leest weet je
precies wat ik ook gedaan heb. (anders val ik in
herhaling). Morgen gaan we verder naar het zuiden,
het word al warmer, de sneeuw minder, maar er ligt
nog genoeg ijs op de weg om voldoende profijt van
onze spijkerbanden te hebben. O ja, vandaag in Kemie
was het trouwens wel grappig om erg veel mensen
langs de kant van de weg te zien die stonden te
zwaaien naar ons, de pers had zijn werk kennelijk
goed gedaan. Op onze overnachtings plaats in Pitea
stapt er een meneer het hotel binnen en zij gelijk,
oh wat leuk doen jullie aan die raid laponie mee,
hij had verschillende artiekelen in diverse kranten
gelezen. ( misschien zoekt hij ze vanavond nog wel
voor ons bij elkaar,hoop ik). Er is nog veel meer te
vertellen maar dat gaat mij vanavond niet meer
lukken, mischien morgen.
|
|
|
