| |
|
Woensdag 11 feb 2004
(71º10' ) Temp -10,5C
NORDKAPP !!! We Made It !!!!
...en ingesneeuwd, geisoleerd!! De wegen zijn
afgesloten en kunnen niet weg. Morgenvroeg moeten we
wel klaar staan om 0900 uur, is de weg dan nog niet
opengesteld dan hebben we nog 1 poging om 1300 uur.
Daarna als het dan nog niet gaat, moeten we hier
blijven totdat de wegen opengesteld worden. Skarvag
telt 90 inwoners met onze groep hebben we de
populatie verdubbeld. Hopelijk is er genoeg duur
bier voor een paar dagen. De sneeuwstormen blijven
aanhouden en in het noorden van Lapland is Lawine
gevaar waar 1 lawine de weg geheel heeft
geblokkeerd. De volkswagengroep is vandaag
vertrokken naar het vaste land alleen moesten ze
weer terug ivm de gesloten wegen en slapen nu in een
kerk in Honigsvag. Laatste info is dat 22 teams de
Nordkapp hebben gehaald. We Will See..... waar we
morgen naar toe gaan, of naar Hetta (Fin) of we
blijven hier in Skarvag (N). Hier zijn alle wegen al
gesloten en kunen alleen het dorpje in.
Raid Laponie Yeahhhh !!!!!
Frank: Afgesloten van de buitenwereld ! Radio
Rijnmond belde lekker vroeg, net iets over de klok
van half acht. Wakker was is van verre, klonk als
iemand die 3 nachten had doorgefeest, schor in de
keel, beetje wazig en vaag. Ik kon gelukkig nog
genieten van de weersvoorspellingen van Ed Aldus
waarna ze direct overgingen naar mij. Een korte
introductie en de vraag hoe het weer hier was en wat
ik aan had (en dat was niet veel, alleen maar een
boxershort). Een klein radio grapje. Vlug mijn
kleding aan kunnen schieten en op naar de
rookgedeelte naast het restaurant in het zelfde
gebouwtje. Koffie, ik heb Koffie nodig om mijn stem
een beetje beter te laten klinken, dan maar als 1
nacht feest, de deur van het restaurantgedeelte was
nog gesloten alwaar ik via de receptie een kop
koffie kreeg. Ook maar gelijk een IJzerkoekje (Vlaardingense
koekjes van bloem, boter, suiker en kaneel) Daar
ging de telefoon weer, komen ze gelijk met de vraag:
Wat wil je liever, op je sokken in je
Thermoondergoed buiten op dek van de boot staan of
Haring. Dan maar op mijn sokken op het dek, want die
gore haring mag me gestolen worden. Bleh als ik er
weer aan denk komt de lucht alweer naar boven. Wat
een gore vis was dat. Er waren een aantal die te
laat waren voor de ceremonie en die mochten
gisteravond (Tja... je ontkomt er niet aan, Super
Fin wordt je niet zomaar) Die teams moesten 2
slokken "Levertraan" nemen. Ook niet te versmaden
dacht ik zo. Verder hebben we het gehad over de
weerscondities wat hier net zoals ik, van de hak op
de tak kan verschillen/springen. Dan weer redelijk
goed dan weer harde wind dan weer een sneeuwstorm
dan weer... nou ja, je kan er geen touw aan vast
knopen (die bevriest hier namelijk ook) Nu het
ontbijt klaar staat werd ook nog even de Havermout
aangestipt welke ik zo lekker vind. Die ga ik zeker
nu weer pakken als het er is. Oja als laatste
Natuurlijk de klompen, een terug kerend fenomeen.
Niet alleen de Finnen, Zweden maar ook de Noren
vinden het maar rare dingen. Naast de reparaties aan
de auto's wat allerminst meevalt heb ik zelf mijn
klomp moeten repareren. Leuk om even te vermelden.
Eerst eten.. en daarna verder wakker worden. en
dan... dan op naar de Nordkap (weer ziet er goed
genoeg voor uit).
Bjorn: Gisterenavond was het weer eens ontzettend
gezellig. Na de Koeskoes was het tijd voor de
uitwisseling van traditionele gerechten. Allemaal
mensen uit verschillende landen hadden verschillende
soorten gerechten bij zich. Zo hadden de schotten
Hagis, de duitsers lokale worst, de belgen ham, de
Australier rum, de fransen kaas en Richard, wij
IJzerkoekjes uit Vlaardingen en nog veel meer
lekkers. Dus rondjes lopen en alles proberen. Daarna
ben ik met Marcel en Jeroen nog even een potje gaan
sprieten en toen we daarna weer boven kwamen was er
een jam-sessie bezig. Dus daarbij gaan zitten en een
beetje spelen. Was weer een superavond! Vanochtend
eerst weer even bijkomen, koffie en zo dan maar onze
tweede poging ondernemen om bij de Nordkap te komen.
Het weer ziet er beter uit en hopelijk halen we het
vandaag wel.
Marcel: Vanmorgen wakker geworden in een mist, ik
heb geeeen idee hoe dat nu komt. Nou ja het was
beren gezellig in iedergeval, ik heb de meest wazige
drankjes voorbij zien komen vraag me niet hoe ze
allemaal heten maar het was allemaal lekker. Eerst
maar eens opstarten met koffie en een goed ontbijt.
Gister avond eens lekker zitten bomen met mijn Finse
Umap partner en e-mail adressen uitgewisseld. In
Herta zullen we wel ontdekken waar dat koppelen van
mensen voor diende, maar je houdt er in idergeval
leuke kontakten aan over. In ieder geval eens lekker
gejammed met een paar finnen en een belg Tante Riek,
en eens lekker de blues gespeeld, hoe kan het ook
anders ik in de ritme sectie. Het was in de kleine
uurtjes toen ik mijn mandje op zocht. Buiten sneeuwd
het inmiddels weer en wordt het zicht weer steeds
minder maar dat kan hier weer heel snel omslaan dus
daar hopen we maar op dan. In ieder geval zullen we
onze eend straks weer opnieuw sneeuw vrij moeten
maken want daarnet even gedaan voordat het begon te
sneeuwen maarj a er zijn ergere dingen. BTW ik heb
vanmorgen een otter in het wild gezien, gaaf.
Marcel: Net terug van de Nordkapp, wat een
ervaring!!!! 12:30 verzamelen voor de slagboom waar
de sneeuwploeg klaar stond. Na eneige minuten
wachten werd te de tocht in kolonne aangevangen naar
boven. Veel wind en stuifsneeuw maar toch nog genoeg
zicht om de weg naar boven achter de sneeuwploeg te
rijden. Halverwegen werd het toch wat spannender met
als gevolg dat voor ons Alfred tot helverwegen in de
sneeuwmuur dook. Met vereende krachten en de hulp
vanmark Lewis zijn 4x4 eend er weer uitgekomen. Dan
weer verder. Uiteindelijk zijn we er dan. Aan
gekomen fotos maken voor het gebouw bij een stenen
paal , maar ja wilt natuurlijk met het echte
Nordkapp monument op de foto dus samen met Frank
door de sneeuw gaan buffelen rond het gebouw waar we
soms tot dik over onze knieen weg zakte en daar was
hij dan....... YOOOHEEE ik sta op het noordelijkste
puntje van Europa !!!!!! Snel alles vast leggen op
foto en video in de inmiddels jagende sneeuw. Op een
gegevend moment het sein dat we terug naar beneden
gaan. Weer achter de sneeuwploeg aan in kolonnen
naar beneden. Na een paar meter werd al snel
duidelijk dat het een barre tocht werd, ik achter
het stuur en Erik mee turend en steeds de ruit en en
de ruitenwissers vrij van ijs makend. Na een paar
kilometer werd het zo slecht dat we zelfs onze eigen
motorkap niet eens meer zagen, echt bizar!!!! Op een
gegeven moment is zelfs Erik uitgestapt en voor de
eend gaan lopen om de weg aan te geven omdat je echt
geen hand meer voor ogen zag. Uiteindelijk kwamen we
tot stilstand omdat ook de sneeuwploeg er niet meer
doorheen kwam en steeds de sneeuwmuren aan de
zijkant van de weg in dook. In de tussenruimte
tussen onze voorganger en ons vormde zich in enkele
minuten een sneeuwheuvel van 10 talle centimeters
hoog. De sneeuw bleef als een idioot om ons heen
jagen en na een 15 minuten zitten wachten op de
dingen die komen gaan, achter af bleek dat we vast
zat en met de kop van de kolonne in een sneeuw duin.
Met scheppen en de hulp van de sneeuwploeg die
inmiddels was omgekeerd en de weg eindelijk weervrij
was konden we onze weg langzaam maar gestaag weer
vervolgen. Uiteindelijk na veel zweten en spannende
momenten zijn we zonder kleer scheuren dan weer
beneden. Dit is waar we het voor doen, dit is niet
in woorden uit te drukken......... dat moet je
meemaken!!!!!.
Jeroen:
Hoe doe je een paar uur over 26 km. Men nemen enen
snǻǻuw stûrm ende enen tweu ceu veu en voila. Wel de
Nordkapp gehaald. Op de heenweg alles redelijk goed
gegaan maar op de terugweg zo weinig zicht dat we
vast zijn komen te zitten waarop we maar zijn gaan
graven. Bij het in de auto stappen zag ik in de
spiegel alleen nog maar mijn pupillen en mond, de
rest was geheel wit. Koen en Frans reden achter ons
en zaten dus net zo vast. Uiteindelijk de auto op de
rijbaan gezet....... . Hmmmmm toch niet de weg. Met
6 mensen naar de weg gezocht en de auto's op de
goede weg gezet. Wendy is toen samen met Koen voor
de auto uit gaan lopen hand in hand maar zelfs als
ze vlak voor de bumper liepen kon ik ze niet zien.
Toen maar het raam open en ondanks de laag sneeuw in
de auto maar met mijn hoofd naar buiten. Gelukkig
werd er op de noordkaap bijtijds gewaarschuwd zodat
we niet het hele stuk de volle storm hebben gehad.
De ruitenwissers maakten een steeds kleiner stukje
schoon totdat we de sneeuw er onder vandaan haalden.
Nu gaan we even verder met sterke verhalen van
iedereen luisteren en even een warm kopje koffie
drinken. Droge sokken lijken me ook niet overbodig.
Het was helemaal geweldig en ik hoop dat de foto's
die we hebben kunnen maken goed gelukt zijn. Als
afsluiting wilde ik wel nog even melden dat het
geweldig is om een vriendin te hebben die als
ballast op de bumper wilde fungeren en in
sneeuwstormen voor de auto uit wil lopen om de weg
te zoeken.
Grote groet Jeroen.
Alfred: De sneeuwkettingen konden blijven zitten en
we hadden ze zeker nodig. Al vrij vroeg werd het
zicht zeer slecht. Marja keek naar de paaltjes en
ikzelf op de weg. De weg was niet meer te zien en de
paaltjes niet. Marja gaf aanwijzingen links of
rechts te sturen, opeens toen ze rechts zei, deed ik
dad iets te scherp en we reden keihard de sneeuwmuur
in tot aan het reservewiel dat op de motorkap ligt.
Na het herstarten hebben we geprobeerd achteruit te
rijden, maar dat ging niet meer. Nadat de
sneeuwschop ter hand werd genomen kwam Mark Lewis
met zijn 16 ons te hulp (4X4). Nadat de lampen wat
waren gericht en het voorspatbord weer enigzinds in
vorm was gebogen kon de rit verder gaan. Na geruime
tijd werd de Nordkapp bereikt. Na een half uurtje
ging het richting Skarsvag achter de gehuurde
sneeuwschuivers. Onderwg kwamen we in een enorme
sneeuwstorm en alle zicht was weg. Na een
behoorlijke tijd kwam de sneeuwploeg ons redden en
Marja moest voor de auto's uitlopen om de weg te
wijzen. Na een kilometertje of zo werd het
overgenomen door een sneeuwexpert en Marja mocht
weer in de Eend. Het is allemaal goed afgelopen maar
de Eenden die geen kettingen om de wielen hadden
hebben de Nordkapp niet bereikt. Jammer voor hun,
gelukje voor ons, alhoewel het eigenlijk in mijn
visie een beetje onverantwoord was. Ik ga nu dure
Noorse biertjes voor de 4X4 jongens halen als
bedankje. Alles gaat verder goed, morgen is Hetta
het einddoel.
Mark: Extreme conditions but Alfreds extra lights
and fog light did help. Visibility was nil at times
and we had to rely on an ex French army guy
(Stephan) running in front with a luminous vest.
Imagine a sheet of white paper and that was
Nordkapp. Anyway Alfred has just given Tim (2nd hand
driver) and me a beer so I better stop writing and
start drinking.
Frank: Eerst lekker rustig aan met wat bruin
slootwater wat gratis is en de naam koffie draagt
wakker geworden. Na een aantal van die mokken
(moetwillig) naar binnen te hebben gewerkt begon de
cafeine te werken. We gaan een poging wagen om de
Nordkapp te halen. Buiten is het weer redelijk
omgeslagen. Vanochtend tijdens het Radio interview
op Radio Rijnmond was het helder en wind stil. Nu..
De wind is gaan waaien en harder en harder met
sneeuw, heel veel sneeuw. (oftwel: Het sneeuwt weer
horizontaal) Ik dacht van, ik doe mijn warme kleding
aan: 1x themro ondergoed en Thermo shirt, 1x
T-shirt, 1x commando trui 2x wollen trui en jas,
broek en skibroek en op mijn klompen de auto
sneeuwvrij aan het maken. Hmmm toch weer een
centimeter of 30 a 40 erbij op de grond. Alleen met
die harde wind blijft het moeilijk liggen. Het
stuift gigantisch. De Eenden met sneeuwkettingen en
de 4x4's mochten als eerste in de colonne. Bjorn en
ik vlug onze sneeuwkettingen eromheen gelegd met
behulp van een schroevendraaier omdat deze een braam
heeft van het stuk rijden gisteren. Eenmaal erom her
en der de sneeuw weg geveegd wat overal ligt en
doorheen is gekomen (in de auto). Op naar de afslag
waar 12 kilometer staat. De sneeuwschuiver is
besteld en staat al klaar om vooruit te rijden om de
weg (als hij hem maar kan vinden) schoon veegt. Yes
we rijden. Nog maar 12 kilometer. (Bjorn: Alleen de
auto's met sneeuwkettingen mogen naar boven. Dit
omdat zij snel terug zouden zijn zodat de anderen
dan kunnen. Soms springt Frank de auto uit voor een
Sneeuwketting Check, zitten ze er nog? ) de Het weer
slaat om en de vlagen witte sneeuw komen voor je
langs en op dat moment zie je heeel weinig. soms kan
je je voorligger niet meer zien. Hmm leuk ritje gaat
dit worden. langzaam en langzaam gaan we verder we
rijden af en toe wel 35 kilometer per uur, maar over
het algemeen niet harder dan 15 tot 25 km per uur.
Wat is het zicht slecht zeg. Dit gaan lange
kilomters worden. Hele lange !! na mate we de 71º10'
graden bereiken staan we soms stil omdat we geen
centimeter meer kunnen zien.(Bjorn: We tellen de
minuten en seconden af op de GPS tot we bij 7.10 NB
zijn) Alfred heeft kennis gemaakt met een sneeuwmuur
en een fransoos team dook helemaal in de muur. Vast,
we vragen of ze hulp nodig hebben, maar gezien de
omstandigheden lijkt het me beter het covooi te
volgen en we laten ze verder graven, ze hadden geen
hulp nodig.. verder op naar de Kaap. Her en der
vliegen de auto's in de sneeuwmuur, grip is soms
niet meer dan niks, en das niet veel, en dan te
bedenken dat we spikes hebben met sneeuwkettingen
eromheen. Het lijkt haast wel een Tank. (al hebben
die nog meer grip) afgezien van de grip die we
hadden was het zicht probleem nummer 1. Stuiven,
stuiven, je ziet geen hand voor ogen af en toe. Wat
een bare rit, maar ontzettend GAAF! We rijden
gestaag door alles is wit, egaal wit met de vlagen
voor je neus. We rijden op de palen die we af en toe
kunnen zien en de lampen van je voorganger. Na heel
wat geploeter zijn we eindelijk na meer dan
anderhalf uur rijden bij de noordkaap aan gekomen.
YES WE MADE IT !!!! (Bjorn: YES WE MADE IT !!!) we
rijden het terrein op en parkeren de auto's in een
dikke laag sneeuw. We stappen uit laten de motor
stationair lopen en grijpen naar onze camera's (net
jappaners die gekke in die Eenden) we maken foto's
en ales moet analoog en digitaal vastgelegd worden.
(mag niet vloeken maar doe het toch) Tering wat is
dit GAAF !!! Mijn eerste vraag was: "waar staat dat
monument die wereldbol" als ik al eergens meer dan 2
jaar naar kijk op mijn pc is het die wereldbol wel.
Nu wil ik hem ook aanraken en voelen ook. Ik loop
North Cape Hall in (waar je normaal 185 kronen voor
moeten betalen) eerst kijken wat waar is. YES daar
staat ie. eindelijk zie ik hem dan in het echt.
jeetje wat heb ik hier lang op gewacht en wat is hij
mooi dat leleijke ding op die kale ****rots. We
hebben het echt gehaald. We hebben er heel wat voor
moeten doen, in deze omstandigheden die Kaap
halen... gaat je niet in de kouwe kleren zitten. En
nu wil er naar toe ook, ik wil hem vast pakken. maar
hoe kom ik er. Ik loop weer naar buiten op mijn
klompen waar het sneeuw al aan ale kanten in op aan
onder zit maar ga uiteindelijk achter Marcel aan
door de diepsneeuw met mijn klompen om maar bij dat
ding te komen. Het is een hele klus. mijn hakken van
mijn klompen zijn inmiddels helemaal vol gelopen met
de sneeuw, mijn sokken zijn bevroren en mijn haken
ook geloof ik. Toen ik dat waar nam merkte ik dat ik
geen,geen koude tenen had. (goh wat zijn die klompen
toch fantastische dingen) door de sneeuw ploeterend
komen we aan bij dat ding. Foto Time !!!! ik klim op
dat apperaat grijp hem vast alsof ik als een
drenkeling die jaren in het water heeft gedobberd
een schip voelt. Wat is het geweldig. Ok, tijd voor
mijn klompen te legen en mijn sokken ijsvrij te
maken. ( Erik niet zeiken. ) ok waar was ik.. ff
afgeleid door iemand uit Krimpen aan de grepel.
terug voor nog een paar foto's en proberen te lachen
alleen gaat dat wat moeilijk omdat de wind wel heel
erg hard waait en het nou niet echt fijn is om te
poseren. Toch maar wat vlugge foto's gemaakt. Als ik
het goed heb moet er ergens water zijn wat de Oceaan
heet. Wat je ook probeert, je ziet NIKS! tijd om ff
op te warmen in de Hall waar je veel te veel geld
voor moet betalen, dan maar in het hallete staan
warm te worden. Alleen de klus om weer terug te
klauteren naar de ingang was best vermoeiend.
eenmaal daar buiten adem nog net ff tijd om een
belletje te plegen naar het thuisfront, tijd om meer
te bellen was er niet, want tijdens het gesprek
begonnen de heren van de Nortcape zelf en de
sneeuwschuiver een beetje te stressen, we moeten
gaan en snel want het weer wordt nog slechter.
(Bjorn: Ook ik ben ontzettend blij dat we het
gehaald hebben. Super !! De fotos volgen snel en
overal willen we op de foto. Het is even ploegen
maar dan zijn we ook bij het monument van de
wereldbol! Nog even samen met Frank op de foto en
dan weer terug naar de auto. Snel weer rijden, als
noren gaan stressen dan worden ze Nors, Ook tijd om
ons wat zorgen te maken want volgens de Noren wordt
het weer slecht... Alsof het dat op de heenweg nog
niet was) van de vlug gaan we naar de auto's en
sluiten weer aan bij de kolonne op naar beneden.
Tering wat een slecht weer zeg. Het stormt u aardig
hard zeg maar. Naast de stuifsneeuw, sneeuwt het
hard en hagel er af en toe tussen door. Dat gaan
leuke kilometers worden. Al zijn het er maar twaalf.
We sluiten aan en de sneeuwploeg (2 sneeuwschuivers
een kleine vrachtwagen en een USA truck) we rijden
stapvoets naar beneden, 1 nadeel: Je ziet geen moer
meer !!!! je voorligger kan je haast niet zien en de
weg al helemaal niet meer. De weg is weg. Kijkend
naar de paaltjes, nee gaat ook niet werken, He? een
dak. daar aat de weg naartoe. he een paaltje. af en
toe uit het raampje opzei kijken waar de weg loopt.
Best lastig, maar ook weer erg leuk. We hebben p 1
punt meer dan een half uur tot 3 kwartier gestaan
wachten. Er was niks en de sneeuwschuiver moest
terug komen om de weg weer schoon te maken. In die
tijd waren we al lekker ingesneeuwt. je hoefde ook
maar even je raam open te doen en je auto lag vol.
wat een uitdaging. Eerst de uitdaging naar boven, nu
de uitdaging naar beneden. De sneeuwmensen werden
aardig ongeduldig omdat we naar het bleek. de
complete ploeg aan het werk hadden gezet en konden
daardoor de weg beneden niet meer schoonmaken.
(Bjorn: De Fransoos voor ons met een 4*4 schuift van
links naar rechts de sneeuwmuren in. Hem volgen
heeft dus ook geen zin, dan zelf maar zoeken voor
zover dat kan) Foto's maken heeft geen zin. Een wit
plaatje is voldende.namelijk het zelfde wat wij
zagen. n i k s !!! uiteindelijk bereikten we het
convooi weer en konden aansluiten bij de rest nadat
1 van de sneeuwmensen vooruit de wagens was gaan
lopen om de weg te zoeken en aanwijzingen te geven.
Hij kon zelfs af en toe wel een kilomter of 8 per
uur halen in die verschrikkelijke sneeuwstorm.
Eenmaal bededen bij de afslag van de Nordkapp moest
de sneeuwschuiver weer voorop om de weg naar het
hotel schoon te maken. eenmaal daar aangekomen bleek
dat in onze afwezigheid weer een centimeter op 20
was gevallen. Ondertussen was het al knap donker
geworden en moesten we met zijn alle met onze
sneeuwscheppen de parkeerplaats enigsinds uitgraven
zodat we de Eenden konden parkeren. WAUW wat een rit
wat een belevenis. kijkend op mijn horloge hebben we
er heen anderhalf uur over gedaan een half uurtje
daar op de Nordkapp zelf en weer twee en een halve
uur terug. en dan te bedenken dat we maar 13
kilometer in totaal moesten afleggen. Een uitdaging
!!!!! Eenmaal weer warm binnen in het hotel toch nog
even voor het eten naar een souvenirshop gelopen wat
900 meter verder lag. (900 meter in de ijzige sneeuw
met harde wind is best ver) een leuke winkel voor de
echte toerist maar niet voor ons. Wij zoeken
stickers van de Nordkapp. Wij zuinige hollanders en
er waren ook belgen bij die het verd**mde om 185 van
die kronen te betalen om in de shop op de Nordkapp
te mogen kijken. Uit principe ging ik er al niet in.
Commerciele rotzooi, ik wil alleen maar een
stickertje, Thats all !!! (Bjorn: Een
onbeschrijflijke belevenis, we hebben het geprobeerd
maar echt op papier zetten lukt toch niet. Dit is de
Raid, geweldig, aardig wat adrealine door mijn
lichaam gehad. Nog even gekookt en het Whiskey-tje
van Roos opgedronken. Wat een dag)
|
|
|
