| |
|
Dinsdag 10 feb 2004 ()
Temp -11C
Frank: kloklopklopklop bonk Bonk!! Erik staat op de
deur van de hut te bonken om mij wakker te maken.
Radio Rijnmond krijgt mij niet te pakken. Hoe weet
Erik dat nu weer, "nou" Erik, "mijn dochter belde
mij dat ze je niet te pakken kregen". ach soooo..
Nope, geen bereik in mijn hut op mijn GSM niks nadda
noppes. Gelijk mijn kleding aangetrokken en naar het
bovenste dek gelopen waar ik gisteren wel bereik
had. Daar aangekomen ging de telefoon over. De regie
van Rijnmond. De verbinding blijft slecht waarop ik
besluit uit de kooi van nogwat, uit de stalenkooi te
gaan en me te wagen aan de gruwelijke kou. Ik loop
naar buiten op het achterdek uit de wind voorzover
de schermen helpen op mijn sokken met alleen een
thermoshirt en een longsleeve aan. ik verrek van de
kou krijg ik te horen dat ik nog 3 minuten moet
wachten (****** wat zijn dat lange minuten) Ik
besluit even ivm de Kou en de verbinding naar
stuurboord te lopen. Nee ook daar ik het vrieskoud
en geen betere verbindingh, op naar bakboord en daar
lukte het redelijk. maar nog niet zoals het moest
zijn. Shit dacht ik.. wat nu. Dan maar op mijn
sokken in de kou met hoge zeegang veeeeel wind
slecht zicht de lijn in leven houden. (je moet er
wat voor over hebben toch?) Helaas, wat ik ook
probeerde het mocht niet baten, geen verbinding
meer. de lijn was zo slecht dat ik voor een radio
uitzending te vaak wegviel en geen horen gelijk was.
toen verbrak de verbinding helemaal. tuuut tuuut
tuut tuut. ik besluit om heeeel snel weer lekker
naar binnen te gaan en wat dekken omlaag om verder
wakker te worden. Even mijn laptop opgehaald in de
hut en op naar dek 5 waar de koffiebar open is. Aan
tafel zijn geschoven Erik en Marcel. Tijd voor nog
een bakkie koffie.
Marcel: Wat heerlijk zeg slapen op een deinende
boot, ik heb een gat in in de nacht geslapen. Alleen
af en toe wakker geweest als wee een haven in
liepen, we hadden een hut vlak boven de boeg schroef
die dan behoorlijk wat herrie produceerde. Zodra ik
op bed lag begon de bood behoorlijk te stampen,
paaltjes pikken heet dat werd mij net vertelt het
duurde daardoor niet lang voordat ik over het
noorderlicht begon te dromen. Eenmaal wakker
geworden door de telefoon van Erik die een SMS van
Evelien kreeg, maar besloten om de kooi te verlaten
en op jacht te gaan naar een bak Noors sloot water
want de koffie is hier niet echt geweldig, en een
broodje. Buiten waait het behoorlijk en er schuiven
steeds besneeuwde eilanden voorbij, nog twee uur te
gaan voor we aanleggen.
Frank: Wow. We zijn op het Eiland van de Nordkapp!!
en dat zullen we weten ook. Het duurde even voor dat
de boot aan moest leggen dus we hadden nog wel even
tijd voor een paar andere dingen als foto's maken en
koffie (herstel: slootwater) te drinken wat veels te
veel kost. Toch maar even in de shop gekeken waar ik
een hele mooie Noorse trui had gezien. Verkocht,
verliefd. Eerst gevraagd hoe het zit met de TaxFree,
en dat was best leuk. Weer een stukje goedkoper.
Hmmm toch nog veel (lees Héél Véél) maar ja, éénmaal
in mijn hoofd en Oh Ohww... Brand alarm in het
Hotel. iedereen kijkt om zich heen, maar niks aan de
hand. Wel ff schrikken die harde bel. lijkt me niks
nu in de sneeuwstorm naar buiten te moeten. brr.
Maar goed ook weer gehad. Imponerend dagje zo en dan
te bedenken dat we maar 24 kilometer gereden hebben.
Anyway, de trui heb ik wel 4 keer aangehad, en op
het aller aller aller laatste moment besloten om hem
te kopen. (Met dank aan Koen) 1 groooot nadeel de
zak waar die in zit is met 26 nietjes dicht geniet
en verzegeld met een soort van Tax zegel. Pas als we
de grens van Noorwegen overgaan en de belasting
centen terug hebben mag ik hem uit de verpakking
halen en aan doen. Aan het weer buiten te zien wil
ik hem nu al wel aan. Even wachten tot we naar Hetta
gaan (Finland) we gaan de boot af met een lift ivm
de hoge kade en komen in een wereld tegen wat echt
op het einde van de wereld lijkt. De sneeuw valt uit
de hemel met bakken te gelijk, of gaat dat niet met
sneeuw!!! Daarbij is het een graag of min 12 met een
windkracht van 7 tot 8. Deze leuke combinatie maakt
het op zijn hollands gezegd ******* (lees uitdaging)
We gaan direct door naar de Nordkapp altans zolang
de weersconditie het toelaat. We gaan de sneeuw in
en rijden in een witte omgeveing waar alles onder de
sneeuw is. Alles is WIT. door de harde wind is het
zicht af en toe minder dan 2 meter en dan weer 300
meter. Het stuift als een gek. Sommige hadden
problemen om de heuvel op te komen en besloten
sneeuwkettingen om te leggen (ze rijden al op spijks)
Wij stoppen ook om de kettingen om te leggen, go****olere
wat is het K O U D ! ! ! met die wind en sneeuw.
Vrieskoud en bijna niet te doen in die hele harde
wind met stuifsneeuw. Na wat geklooi en hulp van
Jeroen hadden we de kettingen erom zitten. We kunnen
maar 20 kilometer per uur rijden vanwege de
omstandigheden. Tring Radio Rijnmond aan de lijn. Ze
belde me nog even omdat ik nu weer bereik heb en of
ze morgen vroeg weer kunnen bellen. Prima.. Ik heb
zo mijn best gedaan deze ochtend om verbinding te
krijgen en te behouden, met mijn sokken buiten in
een longsleeve hoppen waar maar een beetje bereik
is. Dat mocht niet baten, kijken of het hier in
Skarvag beter gaat. De tocht was in de sneeuw een
hele uitdaging, helaas zat er een ketting niet goed
om de band en daardoor is 1 ketting kapot gereden
welke we in de storm met hamer en beitel los moesten
slaan. dan maar verder zonder kettingen wat verder
prima ging. Komen we aan bij de afslag Nordkapp 13
kilometer, IS DE WEG GESLOTEN !!! nog maaaaar 13
kilometer tot ons doel, helaas, het is te gevaarlijk
om door te gaan. De weg gaat langs een klif zonder
vangrail of andere bescherming. In deze
weersomstandigheden waar je af en toe niks ziet is
het te gevaarlijk om erover heen te rijden, je kan
immers zo de oceaan in donderen. Staan we daar heel
even te wachten gelijk weer wat ducktape op de grill
geplakt ter isolatie komen er twee Nederlanders in
Toyota's 4x4 voorbij. Die keken even Hééél verbaasd
naar die Nederlandse eendjes. We kregen te horen dat
we morgenvroeg poging twee gaan proberen, en rijden
door naar het Hotel waar het lekker warm en de
koffie (!) klaar staat. Als ik nu naar buiten kijk (voorzover
het gaat) was het een verstandige keuze dat we
vandaag maar niet aar de Nordkapp gereden zijn (al
was het nog maar 13 kilometer). De sneeuw waaite met
vlagen waar je niet doorheen kan kijken langs de
ramen van het hotel. Eerst koffie en even bijkomen.
PS: Op de boot zag ik een scheur in mijn klomp, snel
gemaakt met Ducktape en Tie-Rapds voordat mijn klomp
breekt.
Koen: Heerlijk geslapen op de boot. Onze
luchtververserinstallatie maakte zoveel herrie dat
ik m'n oordoppen maar in heb gedaan. Nog nooit met
oordoppen geslapen maar ging prima ! Ook gelijk geen
last meer van Frans z'n gesnurk ! Helaas was er
vanaf de boot niet zo heel veel te zien; eerst was
het donker en later knap mistig. Uitgescheept in
Honnigsvag en vervolgens op naar de Noordkaap. Het
weer zag er heel goed uit, af en toe zelfs de zon
gezien achter de bergjes. Maar ja hoor, eenmaal op
weg begint het hard te sneeuwen en nog harder te
waaien. Heb 2 jaar geleden op een rustdag geprobeerd
de Noordkaap te bereiken tijdens de Raid Laponie
(zat toen eigenlijk niet in de route). Dat is toen
niet gelukt omdat het zo'n pokkeweer was. Toen
gestrand bij de laatste slagboom. Maar nu eerst vol
goede moed onderweg. Bij de eerste helling ging het
al mis. We hadden niet genoeg vaart en gleden weer
terug. Nog es proberen, op de motorkap gesprongen om
de druk op de voorwielen te verhogen. Nog steeds
spinnende wielen. Achterwaarts in de sneeuwwal
beland, duwen, trekken, niks helpt. Dan maar de
sneeuwkettingen erom. Frans had geoefend, maar dat
was in een warme garage. In een halve sneeuwstorm is
toch anders !! En eigenlijk zijn deze kettingen ook
te groot. Toch erom gekregen en eindelijk weer
verder. Wordt gebeld door Marcel: waar blijven
jullie, wij staan al op de Noordkaap en we moeten al
terug van de bestuurder van de sneeuwschuiver. Ja
ja, we komen eraan, nog maar 19 kilometer. Maar ja
met 20 km per uur duurt dat toch nog effe. Het zal
toch niet weer misgaan ? Beetje gas erbij, niet
teveel anders houden de sneeuwkettingen het niet. En
ja hoor, 12 km voor de Noordkaap is de slagboom naar
beneden. We mogen niet verder vanwege het weer. Wel
godv.......etc enz voor ongeveer 5 minuten (!) En
die anderen zijn er al wel ?? Weer gestrand in het
zicht van de haven of zo. Dan maar naar het hotel.
En wat schetst mijn verbazing: daar staat Marcel,
was een geintje, hun mochten ook niet omhoog.
Gelukkig morgen herkansing. En als die slagboom weer
dichtzit ga'k echt gewoon lopen want dit keer zal ik
er komen........
Bjorn: Op de boot hadden we een heerlijke cabine met
zijn tweeen (romantische met Frank). Na een gezellig
avond met een paar dure biertjes (6 euro per stuk)
was het lekker slapen tot de volgende ochtend. De
meesten zagen er goed uitgeslapen uit en klaar voor
de volgende etappe. Het van de boot komen wat nog
een hele toer omdat die mensen niet echt snel
werken. De afspraak was om te proberen in een keer
naar de Nordkap te rijden. Onderweg wordt het weer
slechter. Een sneeuwstorm steekt op en de wegen
worden wit.... heel wit... We moeten rijden van paal
naar paal langs de weg en die staan misschien 5
meter uit elkaar. De aka van Jeroen begint te breken
en hij vliegt bijna uit de bocht. Het is tijd voor
onze sneeuwkettingen. Dat is nog niet zo makkelijk
in een sneeuwstorm. Uiteindelijk lukt het om met
bevroren ogen en wenkbrauwen de kettingen erop te
krijgen. Dus eindelijke verder rijden... In zijn
eerste versnelling en karre maar. Dat gaat 10 meter
goed en dan ben ik de eerste sneeuwketting al kwijt.
Opnieuw erop en nog een keer proberen. Dan hoor ik
de linker ketting rammelen. Dus stoppen en
controleren. Ik kan niets zien en we zetten hem wat
vaster. Weer doorrijden en weet dat geluid. Weer
niets te zien. Uiteindelijk besluit ik gewoon door
te rijden en hoop mijn banden niet te slopen. Daarna
nog een keer stoppen om de kettingen er toch maar af
te halen. Nordskjosbotn nog aan toe, sneeuwketting
naar de knoppen. Hoe krijgen we die er nu weer af.
Jeroen bied uitkomst en sloopt hem eraf. Hmm zonder
kettingen rijdt het ook -wel goed. Ik heb echt super
banden! (bedankt Remco!). Uiteindelijk komen we bij
de afslag Nordkap 13 km. Hier staat Jukka om ons te
vertellen dat we er vandaag niet meer naartoe mogen
rijden. De weersomstandigheden zijn te slecht en de
duisternis valt in. Dus doorrijden naar de Herberg.
Hier aangekomen halen we de slee tevoorschijn... en
joepie sleeen !!! En sneeuwballen gooien !! We zijn
blij !!!!! Binnen begint de gezelligheid op gang te
komen omdat verschillende mensen van verschillende
nationaliteiten lokale drank hebben meegenomen. Die
zijn trouwens geen 5 %... Toch even testen. Nu gaan
we zo koken.. Vanavond schaft de pot Taco ala
Lapponia (Tacos met Rendier). Heb er wel zin in ...
Buiten zijn er mensen bezig een Iglo te bouwen om te
overnachten.. mafkezen die eendrijders maar gezellig
!!
Jeroen: Het sneeuwt hierbuiten momenteel horizontaal
en als je de auto open doet ligt er binnen 2
seconden een laagje sneeuw binnen. Vandaag wederom
met sneeuwkettingen moeten rijden omdat de Aca het
anders niet trok in de bochten. Gewldig landschap
waar Wendy en ik ons aan hebben vergaapt maar dat al
snel niet meer zichtbaar was door de wind en de
sneeuw. De paaltjes langs de weg verdwenen overigens
ook snel uit zicht. Zijn we eindelijk bij de afslag
naar de Nordkapp, is het Nordskjosbotn te gevaarlijk
om door te rijden. Ach waarschijnlijk wel het
verstandigst en mogen is er weer een dag met
hopelijk meer dan 3 meter zicht. Op deze manier
hadden we tenminste de tijd om de slee uit te
proberen. Straks eerst even eten en daarna mensen
proberen zo gek te krijgen dat ze een sleecompetitie
in een sneeuwstorm aandurven. Er zitten hier al 2
mensen die aangeschoten zijn dus het moet met wat
nuchter overedingsverm,ogen toch mogelijk zijn om
dit voor elkaar te krijgen. (hoe zeg je
sleecompetitie in het Frans??). Hopelijk morgen een
mooi verslag over het bereiken van het Noordelijkste
puntje van Europa.
Grote groet Jeroen.
Marcel: We hebben ons eendje weer opgezocht
benedendeks en wachten geduldig op het moment dat
wij op de lift mogen om van boord te gaan. Dat gaat
niet zo snel omdat er maar 1 auto tegelijk op kan.
Eenmaal op de kade zijn we weer met onze vier teams
opweg gegaan, dit keer ons doel Nordkapp. Ploegend
op onze spijkerbanden door de besneeuwde wegen naar
boven klimmen. Stijgings percentages van 8 en 9% op
een besneeuwde ijsweg is niet echt gemakkelijk zelfs
niet met de spijkerbanden. Nadat we met veel pijn en
moeite de klim van 9% er op hadden zitten en met
veel wielspin boven waren gekomen troffen we Jeroen
en Bjorn langs de weg aan. Tijd om de wielen met de
sneeuwkettingen er onder te gooien. Dat is echt een
uitdaging in dit weer. De stuifsneeuw kwam inmiddels
door alle kieren in de auto naar binnen want buiten
waait het met zo'n windkracht 7 a 8 ef mischien
zelfs 9 en dan moet je wielen gaan wisselen. Ik was
blij dat ik voor het vertrek tijdens het wachten
mijn blusbroek al had aan geschoten want die kwam nu
echt van pas. Als een geoliede machine hadden Erik
en ik binnnen 10 minuten de wielen gewissld en en de
spijkerbanden weer op het dak gemonteerd, resultaat
twee sneeuwmannen ik met bevroren wenkbrauwen en ik
een stijf bevroren snor. Weer inde auto gekropen
waar inmiddels binnen ook al een behoorlijke
sneeuwlaag lag want zodra je en deur opende waaide
ergelijk een wolk sneeuw naar binnen. Met de
sneeuwketingen onder onze weg maar weer vervolgd met
soms zicht, zicht ???, helemaal geen zicht dus
verder als onze motorkap konden we soms niet kijken.
De wegen smal en een egale witten vlakte met om de
tien meter een oranje paaltje die de weg rand
markeerde, paaltjes zoeken dus. Aangekomen bij de
alslag van de weg naar de werkerlijke nordkapp bleek
die dus gelsoten, jammer maar wel verandwoord want
met deze omstandigheden met een auto die weg op is
niet verstandig tenzij je zelfmoord neigingen hebt.
Ik sluit mij nin deze aan bij Koen, als hij morgen
nog dicht is trek alles wat ik heb aan warme kleren
aan en ga te voet de Nordkapp bereiken, komen zal ik
er hoe dan ook! Ah lekker in het hotel een bak
koffie, de spullen naar de kamer gebracht en in de
hal van het hotel terwijl we wachten op ons eten
lekker met de ander rijders keuvelen, Engelse,
Ostenrijkers, Slovenen en Duitser allemaal door
erlkaar, beren gezellig dus. En dat werd nog erger
toen ierdereen zijn lokale drankje tevoorschijn
haalde en de flessen in het rond gingen om van alles
wat te proeven. Buiten trekken groten sneeuwweolken
voorbij opgedreven door de harde wind wat als
resultaat heeft dat inmiddel ook de weg waarlangs we
gekomen zijn ook is afgesloten voor alle verkeer, de
slagboom is naar beneden. Buiten ligt inmiddels een
1.5meter dikke laag sneeuw. HELP we zijn
ingesneeuwd. Frans en Gerard kunnen jullie nog een
paar wachten afschrijven? ;-) Goed we gaan er een
gezellige avond van maken en morgen zien we weer.
P.S. Marian ik wil een EEND!!!!!!
Alfred: Echt ontspannen de dag begonnen, maar na
aankomst en de rit naar de Nordkapp werd begonnen
sloeg er ook enige stress toe. Een aantal teams
waren bezig met de sneeuwkettingen en ook ik moest
er aan geloven. Had ik toch maar beter geoefend.
Jeroen heeft me geholpen met het omleggen van die
krengen terwijl Marcel en Erik hun reeds gekettingde
wielen monteerden. Het was voor het eerst dat ik met
kettingen reed, en het wordt zeker geen hobby van
me. De Eenden staan nu buiten in de sneeuwstorm te
wachten op wat morgen zal gaan gebeuren. Arie: de
kettingen passen perfect (als je weet hoe ze te
monteren), en ze zitten nog op de voorwielen om
morgen niet te hoeven tobben.
Marja: na de driversmeeting hebben we een vreet
feest gehad met de speciale gerechten uit alle
landen maar eerst moesten er nog 2 mensen die de
poolcirkel ceremonie hadden gemist nog even een paar
lepels levertraan opslurpen de gezichten die ze
trokken sprak boekdelen je kon dus goed zien dat ze
het erg lekker vonden Maar er waren ook mensen die
het vrijwillig hebben genomen.wij vermoeden dat dit
komt doordat het bier hier erg prijzig is , 7 euro
een glaasje ,levertraan gratis was en het waren nog
niet eens allemaal nederlanders.Alleen een nadeel je
werd er niet dronken van.allemaal de groetjes van
mij. PS ik ben gelukkig nog blond en heel na het
ongelukje met een sneeuwheuvel.dit stukje schrijven
koste mij een uur. |
|
|
