|
|
Groene Kaart
Een groene kaart (officiële term
internationaal verzekeringsbewijs, afgekort
IVB) is een document of pasje dat door de
verzekeraar wordt afgegeven. Met de groene
kaart kan eenvoudig worden aangetoond dat
het voertuig verzekerd is.
Internationaal verzekeringsbewijs
Meestal niet verplicht
Vroeger (tot 1972) was een groene kaart in de meeste Europese landen een
verplicht document in de auto. In 1972 werd deze verplichting in de hele
Europese Unie afgechaft. Alleen bij niet-gekentekende motorrijtuigen, zoals
tractors, is een groene kaart nog verplicht. Bij gekentekende motorrijtuigen kan
de politie binnen de Europese Unie op eenvoudige wijze bij de centrale registers
(in Nederland is dit de RDW controleren of een voertuig is verzekerd.
Tegenwoordig is de plicht op de groene kaart afgeschaft in alle landen die zijn
toegetreden tot de Multilateral Guarantee Agreement (MGA). Bij de MGA zijn alle
EU-lidstaten en Noorwegen, Kroatië, Zwitserland en IJsland toegetreden.
Inhoud van de groene kaart
Op de groene kaart vermeldt de verzekeraar in welke landen de
autoverzekering dekking biedt. De verzekeraar heeft overigens alleen keuze voor
de landen die niet tot de Europese Economische Ruimte behoren, zie hiervoor het
artikel wetgeving over motorrijtuigen). Tevens vermeldt de groene kaart voor
welk tijdvlak en welk motorrijtuig de dekking geldt. Op de groene kaart vermeldt
de verzekeraar meestal ook tot welke instanties de verzekerde zich kan wenden
bij pech, ongeval, ruitbreuk en diefstal, zowel in het binnen- als buitenland.
Ondanks dat de groene kaart niet verplicht is bewijst deze toch goede diensten
doordat alle verzekeringsgegevens er beknopt en overzichtelijk op staan. |
|
|
