Oh ja, de tent heeft het inmiddels echt begeven en in het zuiden zou die zoiezo niet gaan functioneren ivm de wind en regen, dus hebben we een nieuwe tent gekocht. Echt heel klein, maar daardoor wel warm en gezelli. En nie duur hier.... als we die in NL gekocht hadden waren we zeker 400 eurie kwijt. En hij heeft de contouren van een eend. Volgende keer sturen we wel een fotootje mee.
Groetjes
P.S. Ik heb zin in kroket

update 5 maart 2008, El Chaltén, argentina
De caratera austral was een ervaring die we niet zullen vergeten. Maar er zijn zoveel ervaringen die we niet zullen vergeten. Zo hebben we in de buurt van lago general carera bij El Puesto een refugio een eind verderop gewandeld op een gletsjer. Heel bijzonder om eeuwenoud ijs onder je voeten te voelen. Maar wat echt onvergetelijk is, is dat we met onze privegidsen daar ook geklommen hebben. Jaha.... ijsklimmen. Zie je het voor je..... schoenen met van die spikes, hamertjes in de handen, touwtje om het middel en hakken en klimmen maar. Ik had nooit gedacht dat ik dat ooit zou doen. Super.......
Daarna zijn we weer overgestoken naar argentinie en via een kleine weg (ruta 41) weer naar de cuarenta (de ruta 40 van argentinie). Ruta 41 was een super tip van twee nederlanders die we bij St. Barbara ontmoet hadden. Het was om elke hoek een nieuw beeld.... bergen met sneeuwtoppen, zoutvlakten, katadraalachtige bergpeiken van rood, groen bos, condors, flamincos, schapen, koeien, super veel vogelsoorten, hazen..... tja wat nog meer. Het was gewoon super mooi.
Daarna naar de cuevas de los manos: grotten met 9000 jaar oude schilderingen van handen (zo'n 800 linker handen en 30 rechter handen) en van dieren. Heel bijzonder om te zien dat er zo lang geleden hier al mensen waren in dit verder vlakke pampa. Wat deden die in vredesnaam hier... ja, guanacas eten en schuilen in de grotten, maar waarom? Tja dat weet je dus niet.
Daarna ca. 400 km niks, vlak met wat grassprietjes die verdoort zijn, maar wel heel veel Guanacos, armadillos en nandoes die de weg ineens oversteken en condors die over je heen vliegen.
Nu zitten we in El Chalten. Morgen gaan we hier richting de sprookjesberg Fitz Roy lopen en daarna weer verder naar het zuiden.

We merken beide dat we bijna aan het einde van de wereld zijn en ons doel bijna bereikt is, maar we hebben toch nog ff. Wel krijgen we steeds vaker ineens zin in bepaald eten wat we hier niet vinden. Bv. Pindakaas, bruin brood, roti of iets wat lekker pittig is en hetgeen waar we de afgelopen twee dagen echt trek in hebben is kippetjes van ivo.

P.S. We hebben weer een schokbreker afgebroken en deze gister weer even laten lassen. Verder doet onze pato (eend in spaans) het prima en ze krijgt nu een beurt van jurgen terwijl ik de was doe en jullie weer even op de hoogte stel. Helaas zullen we als ze thuis is wel een neiuwe koets moeten kopen, want de apk haalt ze zo nooit meer.

Update 17 maart 2008, Puerto Natales

Veel te veel. Momenteel zit ik achter de computer in een hostel. Er wachten 3 mensen op internet en ik weet niet waar te beginnen met schrijven en wat allemaal te vertellen, want het is zo veel.

Na de laatste keer schrijven hebben we vooral doorgebracht met lopen. Of beter gezegd hiken. We hebben de laatste dagen bewezen dat rokende, drinkende eendrijders ook goed kunnen lopen. Bij Fitz Roy hebben we 2 dagen gelopen met bepakking. Door de bossen, naar een gletsjer meer en dan weer door de bossen naar een camping onder de Fitz Roy. We waren wederom superlucky, want 70% van de mensen ziet de Fitz Roy niet helemaal, omdat er altijd wolken zijn en wij hebben de gehele zonsondergang kunnen genieten van de volledige Fitz Roy. De volgende dag terug gelopen en doorgereden naar El Calafate. Daar eerst weer even het thuisfront gesproken. Altijd fijn. we zijn vanuit El Calafate naar de perito Moreno glaciar gaan kijken. Een hele dag hebben we zitten staren naar een megagrote gletsjer waar af en toe brokken van af vielen of waar ijsschotsen omkukelden. Heel erg indrukwekkend.

Daarna naar Torres del Paine. Mijn droom. jullie zullen het niet geloven, maar we hebben in 6 dagen 105 km gelopen met volle bepakking, berg op en af. Super gaaf. We begonnen de eerste dag de wandeling door pampa gebied. We hadden mooi weer met zon, maar natuurlijk zoals dagelijks daar veel wind. Het pampagras met zn gele kleur golfde prachtig in de zon. De dag erna door moerasgebied. Op de camping waren helaas veel muggen, dus de volgende ochtend zijn we zonder ontbijt doorgelopen naar een camping vlak bij een kleine gletser. Maar dag 4 was de top dag. Eerst lopen door modderlandschap in de regen, dan 2 uur klauteren over stenen in de hagel en sneeuw met veel wind. Al moe van de vorige dagen 6 uur lopen. Koud, maar voldaan dat we dit doen, kom je boven op de pas op zo'n 1000 en dan sta je ineens boven een gletsjer die je verstand te boven gaat. Nooit zullen we denk in staat zijn uit te leggen hoe dat voelt: Een enorme zee van gletsjer, heel veel wind, maar geen regen en hagel meer, regenbogen aan de andere kant van de gletsjer valei, moe en voldaan, trots, blij en verwonderd, koud en rillirig, maar zo warm van binnen door het uitzicht. Zo bijzonder, ik had al tranen van verwondering en dan ineens gaat jurgen op z'n knieën en vraagt of ik z'n vrouw wil zijn. JAAAAAAAAAA!!!!!!!! In tranen natuurlijk. Het was het perfecte moment. Dit zullen we beide nooit meer vergeten.

De rest van de dag hebben we nog 6 uur doorgelopen, maar ik had ineens zoveel energie. we liepen op wolken.

Daarna geheel verliefd nog 2 dagen van 9 uur gelopen. Door bos, langs mooie meren en dan helemaal omhoog klauteren om 's nachts te slapen onder megagrote garnieten bergen. Onderweg kom je steeds dezelfde mensen tegen en dat wordt ineens een grote familie. Dus aan het einde van de track bij de laatste camping hebben we samen met deze familie gevierd dat we 105 km gelopen hadden in 6 dagen (terwijl er 8 voor staat). 's Avonds hebben we Kidoesch gevierd met onze nieuwe familie. We waren namelijk met 3 israeliers, 2 duitse belgen en wij. Kidoeschis de viering van het einde van de week voor de sabath. Naast het vieren van Kidoesch hebben we natuurlijk gevierd dat jurgen z'n aanzoek had gedaan. Eergister zijn we door Torres del Paine gereden naar Puerto Nateles, waar we nu zitten met onze joodse, duitsbelgischefamilie. Lekker uitrusten hebben we wel verdiend. We blijven hier nog 1 nachtje, want ik wil nog geen afscheid nemen. Het is namelijk lang geleden dan we mensen langer dan 2 dagen zien en nu zijn we al meer dan een week smane en dat mis ik wel van thuis. Samen met vrienden en dan lekker koken 8ander een dan we hier gewend zijn, maar eindelijk weer eens wat met kruiden enzo) en wat drinken. Morgen gaan dan met een deel van de groep naar Punta Arenas om daarvandaan door te rijden naar het verste zuiden.