|
|
Update 2 januari 2008 Hallo vrindjes
en vriendinnetjes,
Ik hoop dat iedereen weer een beetje
uitgekatert is na oudjaar. Wij zitten in
ieder geval nog steeds in San Pedro de
Atacama. Het plan was eigenlijk om vandaag
te vertrekken maar 2 dingen staan dat in de
weg. Ten eerste de darminfectie die Inge
ergens vorige week heeft opgelopen. De
poeparacha wilde maar niet stoppen dus
vandaag zijn we naar de dokter gegaan. Inge
kreeg een fijne prik en nog wat extra ORS(
is ze dol op) mee. Plus een dieet. Geen
vette zooi, alleen gekookte rozijntjes,
griesmeelpap en veel vezels. Dat wordt dus
nog gezellig....
Maar het is natuurlijk niet leuk om zo het
nieuwe jaar te beginnen. Maar zoals de
woorden van de Groote Ger weerklinken in
mijn hoofd: 'Geen poeparacha, geen echte
reis'. Ik zal er ongetwijfeld ook nog wel
aan moeten geloven. Voorlopig ben ik lekker
aan het thuiszorgen.
Ik zit nu achter de computer om het
dieetlijstje te vertalen want de helft van
wat er op staat is ons volledig onbekend.
Reden 2 dat we nog steeds hier zijn is dat
we in onze oneindige stupiditeit ons pinpas
vergeten zijn uit de automaat te halen. Ja
ik hoor jullie al hoonlachen vanaf hier.
Maargoed het is dus gebeurd. Iemand is wel
zo vriendelijk geweest de pas uit de
automaat te halen en vervolgens in het
kantoortje af te geven. We zien hem dus
liggen maar kunnen er niet bij omdat de bank
alleen op donderdag open gaat. Morgen dus!
Verder was oud en nieuw hier erg gezellig,
nouja vooral nieuw dan want het feest begon
hier dus pads om een uur of 2 s´nachts.
Daarvoor zat iedereen gewoon doodleuk te
eten. Behalve een heleboel verdwaasde
toeristen (waaronder wij)op zoek naar waar
het feest nu eigenlijk was.
De dagen die we hier nu extra zitten zijn
niet verloren gegaan hoor. We zijn naar
prachtige, zoute laguna´s geweest, naar
Valle de la Luna (zo genoemd omdat het er zo
lijkt op het oppervlak van de maan) en we
zijn met ons eendje ook nog eens de hele
Salar door en rond gekart. Wel de
bevestigingsbout van de schokbreker gebroken
maar die hebben we de volgende dag al weer
lekker vast kunnen lassen bij de
plaatselijke mechanico.Halverwege die tocht
had ik wel zo iets van.... hadden we nou
niet beter nog wat meer water mee kunnen
nemen, want het was echt een beetje ´to
boldly go where no man has gone before´.
Morgen doen we het nog even rustig aan. es
kijken of de chileense spuit een beetje
geholpen heeft. Nu ga ik maar eens een kip
koken voor mijn schatje, beetje droge rijst
erbij, mmmmmmmmmmmmmmmZo hallo allemaal. Ik (inge) ben weer op
aarde geland. 5 kilo lichter, ineens
jukbeentjes en tieten als theezakjes, maar
ik loop weer en leef. Helaas zullen die
kilos snel weer aankomen, maar ik zal elke
dag trainen. Na toch nog een extra dag in
San Pedro, omdat ik het nog niet durfde zijn
we de Passo de Jama weer overgegaan. De dag
wachten in San Pedro Chili was niet
verspeeld. Jurgen heeft geholpen bij een
Chileen om wat mega zware balken te tillen
bij het bouwen van een adobehuis. Dat maak
je toch weer ff mee. Zo is onze hele reis.
Lukt er iets niet, dan is dat niet voor
niks. Er komt altijd iets anders mooi of wat
we wilden was gewoon beter niet te doen.
Bleek namelijk uiteindelijk dat de dag dat
wij wilde vertrekken de pas dicht was
vanwege de sneeuw. Zo komt alles dus weer
mooi uit. De paso de Jama was wederom mooi:
nu besneeuwde bergtoppen en vulcanen, vlakte
met net ontsprongen plantjes die op de
heenweg toch echt dood leken, bergen,
hoogvlaktes, lama´s, vicuna´s, flamingos...........
te veel om op te noemen en helaas kunnen we
vandaag geen fotoos toevoegen (te traag
hier).. Jurgen had kennelijk op de heenweg
toch wat last gehad nog van de hoogte, want
hij kon de helft van de route niet
herinneren. Maar nu ging het helemaal goed.
Erg gezelli. Na de hoge pas de salinas
grandes doorgekruist naar de puna. Een
hoogvlakte op 3700 m, waar niks is. De
Salinas waren prachtig. Echt helemaal wit.
Geslapen bij een durpie van 5 huizen en een
kerk op de hoogvlakte. oud, maar tof. En
Jurgen heeft nog ff een stukkie gereden met
een van de bewoners naar zijn familie voor
zaken en om de auto te laten zien.. Daarna
doorgereden naar Cabra Coral. Een groot
(aangelegd) meer. Jurgen was helemaal blij
weer groot water te zien. Is toch meer zijn
ding. Onder het genot van bumbastic
kraakradio vanuit de argentijnse autos hier
twee dagen vertoefd. Jurgen moest sleutelen.
Daarna een mooie weg genomen. Tja Inge weet
wel wat ze uitkiest, Als er staat: alleen
geschikt voor 4wd. Dan wil ik daarheen. Moet
namelijk mooi zijn. En wat nou alleen 4wd.
De eend kan alles!!!! DE weg was prachtig
door een hoge kronkelige pas, over een
hoogvlakte vol cactussen en dan uitkomend in
Cachi (een klein gehucht ergens hoog, maar
schattig). Daarna verder naar beneden de
ruta 40. Tja en ik wilde natuurlijk 1
omweggetje voor artesanesos. Tja dat was de
dooddoener. Na 5 uur rijden eindigde we in
een kommetje van twee heuvels en de eend kon
geen van beide heuveltjes op. Sta je dan in
de verzengende hitte. Na wat klussen toch
verder, maar 3 km verder bij een dorpie ging
het weer mis. Dan maar daar slapen. We
willen niet in de middle of nowwhere (is dit
al) stranden. Jurgen heeft een hele dag
geklust. Er zat een gat in de carborateur
die er niet hoort. Dicht laen maken bij de
mechanico en hopelijk is het goed zo. Echter
te laat om te gaan. Maar zoals eerder
geschreven heeft het lot toch leuke dinegn
met ons voor. Gisteravond een festival
international gecreeerd met een bekende
argentijnse muziekant en verhalen verteller
en een stel mensen waarvan de man hele
grappige moppen kon vertellen die wij niet
begrepen. Het was een topavond. Vanmorgen
een cd gekocht van onze nieuwe amigo en
vertrokken richting cafayate. Na 5 uur
kedengkedeng, hobbel, hobbel, swoesj door
plassen water ( de weg was wat onder
gelopen), glibber glibber door modder en
weer kedeng, klap tok, bang, hobbel, shit
een steen zijn we aangekomen in San Carlos.
Morgen hier muziekfestival, dus daar gaan we
heen en onze nieuwe musicoamigos ook. En we
gaan wat bodegas bezoeken (gratis drinken en
goede wijn hoor). Gelukkig vanaf hier zullen
we de komende dagen weer asfalt hebben (als
de kaart klopt.). Dan zullen we wellicht
over 1 week weer naar chili gaan, maar je
weet het nooit. Alle plannen kunnen
wijzigen. Ach ik wordt zo flexibel.
Nu eten (tis al 10 uur savonds, dus bijna
etentijd hier).
Hopelijk zullen de foto binnekort volgen. De
selectie zal moeilijk zijn, want het is
allemaal zo mooi en tof en spannend en
rotwegen, maar gaaf. Tot later.
Voor de liefhebber:
1: Als je na 8000 km teringweg je
kleppenspeling wil afstellen (op zich een
strak plan) gebruikt dan vooral voelermaatje
0.15 mm en niet 0.6 mm. Want dan staan ze
dus te wiijd.
2: Zorg er voor dat je lampje voor de
oliedruk goed aangesloten is. En als die
knippert, kijk dan eerst of die goed
aangesloten is voordat je de halve motor
blootlegd.
3: Bij rijden door diep water is het
raadzaam het gat waar de stuurstang door de
carosserie gaat, min of meer dicht te
hebben. Het is blijkbaar DE plek waar water
het liefst de hele auto blank zet.
voor meer fijne tips, vraag het me over een
weekje maar weer.
Quote van de dag: sleutelen is leuk maar op
een helling met een graadje of 40 is de lol
er gauw vanaf.... |
|
|