10-12 december 2007
Na de heftige ritten weer wat rustiger aan. Maar dan wel naar Paraguay, een heel ander type avontuur. Zeker na alle spookverhalen van gevaar.......

Eerst in Argentinie nog twee missiones bezocht. Bizar hoe die jezuïeten zoveel eeuwen geleden met bijna niks in staat waren in de jungle zulke missieposten te bouwen. Toch best indrukwekkend. En ook bijzonder is dat ondanks dat alle missiones unesco erfgoed zijn, er geen toerist te bekennen is. Dus je loopt geheel alleen in de jungle door de missieposten heen. Sommige zijn onderhouden, andere zijn geheel overgroeid door de natuur. Het deed me een beetje aan el dorado denken.

De overtocht naar Paraguay was smood. Gewoon wat Nederlandse voetballers noemen bij de grens en zeggen dat ze je naam zo goed uitspreken en je bent binnen inclusief papieren voor die rare auto. Het zuiden van Paraguay doet wat Duits aan. De mensen zijn vriendelijk en ook hier waren de missiones indrukwekkend. Het eten goed en goedkoop.
Een beetje Duits? Het was net of je Beieren binnenreed! Het gros van de mensen hier weigerd ook nog een woord spaans te spreken. Het is hier een grote duitsche enclave. Rara hoe ken dat......

Na twee dagen gemutlichkeit vonden wij het wel weer tijd om een lekker stukje te gaan rijden. De LAROBELGEN bleven nog een dag extra dus hebben wij op de camping afscheid genomen. Adieu, amigos.
Op naar Argentinie, maar eerst nog een bezoekje aan de plaatselijke Mate fabriek. We weten nu alles over dit drankje dat de Zuid-Amerikaanse mensch gaande houdt. De grensovergang was wederom een eitje. Ons doel was mburucuya, een nationaal park met gratis kampeerplaats, dus altijd goed.

Voor we het wisten reden we op een prachtig gravel/zandpad, overal vogels, paarden en koeien op de weg en prachtig uitzicht. Plus een overstekende kaaiman en wat verdwaasde capibaris. In het park zelf vlogen de herten je om de oren en een geinig vosje liep een eindje met ons op. Vlak voor het donker de campsite bereikt, snel wat eten en dan een nachtwandeling. Omringt door de junglegeluiden van huilende manenwolven, maffe krijsvogels en bovenal aanhankelijke muskieten hielden we het al snel voor gezien. Mede door onze volstrekt ontoereikende zaklamp ( Jurgen z'n fietslampie uit Rotterdam). Leve de goede voorbereiding. Zet ons maar neer op de Pool hoor.
In de ochtend weer vroeg uit de veren voor een lekkere wandeling. Het zooitje weer in geladen en op naar het volgende national parc, Chaco. De rit duurde natuurlijk weer langer dan verwacht, maar we zijn voor het donker aangekomen. Eerst in het dorpie nog wat boodschappen. Tja wat. Niet echt dus. We moesten bijna de hele winkel leegkopen, want we hadden alleen grootgeld en zij natuurlijk geen wisselgeld. Ach zo heb je nog eens wat. In Parc national Chaco weer veel gewandeld, maar ook lekker relax gedaan. Appies liepen op de camping gewoon in de bomen, dus jurgen kwam wel aan zijn trekken. Helaas heb ik geen toekan gezien. Misschien later nog eens.

Na twee dagen op weg naar Parc national Copo. Eerst een mega rechte saaie weg door de chaco, waar de enige afwisseling wolken libelles waren of wat roofvogels. Parc national Copo helaas niet kunnen bereiken. De ingang van het parc was 20 km van de weg af, maar onbegaanbaar. De foto die bijgevoegd is laat een makkelij stukje zien, want op de andere plekken konden we natuurlijk niet stilstaan voor een foto, want dan kwamen we vast te zitten. Dan toch maar doorrijden, want verder is er niks. Na 750 km rechte weg, met pas aan het einde wat verandering door bergen en veeeeel regen, hebben we snachts Salta bereikt. Daar zijn we nu twee nachten. We hebben de auto voorbereidt en extra materiaal voor camperen, eten en de auto ingeslagen om morgen te vertrekken richting Bolivia.
Als jullie nu twee weken niks van ons horen, gaat het toch goed hoor. We zullen alleen wellicht ff geen internet tegenkomen. Tot later en voor iedereen alvast een fijne kerst. Wij vieren het hopelijk op de witte Salarvlakte. Toch nog sneeuw.

Voor de liefhebber:
De eerste panne is een feit. Vanochtend viel me op dat de linkervoorband toch wel erg zacht was. De velg heeft zo te zien een aardige opdonder gehad en nu loopt de band langzaam leeg. Morgen dus eerst naar de Gromeria (bandenzaak). Gelukkig heb je daar hier maar 1000 ofzo van, dus der zal er wel een tussen zitten die het velgje weer in proportie kan tikken. En anders hebben we altijd nog een binnenbandje.