2007 Raid Americas
Jurgen, Inge en hun ouwe gare eend. Althans, zo ziet hij eruit. Een nieuw chassis, nieuwe banden en tal van andere technische items hebben ze vervangen voor hun tocht der tochten door Zuid Amerika. Een waar avontuur van meer dan 20.000 Kilometer in bijna 6 maanden dwars door Argentinië, Bolivia, Brazilië, Chili, Paraguay en Uruguay. Na een proefritje van slechts 4.000 kilometer naar Polen en weer terug is de Eend goedgekeurd, klaar voor de wereldreis. De Eend werd verscheept en Jurgen & Inge namen het vliegtuig naar Zuid Amerika. Op naar het avontuur..!!!!
Queridos amigos de América del Sur.
Aquí está el Raid el weblog Américas y una gran cantidad de imágenes del viaje tru América del Sur. Pulse aquí para cambios a la historia en holandés de Inge y Jurgen.
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
 
 
11 november 2007
Zo vrindjes en vrindinnetjes,
Het regenwoud schopt keihard gat!. Vooral als je er keihard in een jeep doorheen scheurt. Dan hebben de vieze prikbeesten geen tijd om je te grazen te nemen. Verder is de luchtvochtigheid zo hoog dat je het lopen beter zwemmen kan noemen. Maar allemmemachies wat mooi allemaal. Wij zijn dus met een jeep dwars door het regenwoud het eiland overgestoken naar de andere kant. Geen makkie voor de jeep trouwens en ik denk dat de eend er misschien ook wel wat problemen mee gehad zou hebben. Aan de andere kant moesten we de jeep verlaten op een prachtig bountystrand. We lagen al bijna toen ons duidelijk werdt gemaakt dat we nog effies een paar kilometer met de benenwagen door het oerwoud moesten lopen om een watervalletje te bekijken. Goeiedag dat was wel lekkor survivallen hoor. De waterval was recht uit de blue lagoon weggelopen en dus moesten we er natuurlijk ook onder gaan staan. Inge als mijn prachtige Brooke Shields met als enige minpunt de grote hoeveelheid bloedzuigers die zij aan wist te trekken. Typische reizigersshit dus.

Des avonds zijn wij uitgeput toch noch maar even op het plaatselijke alcoholistenterras gaan zitten. Binnen no time waren we diep in gesprek met de enige engelssprekende braziliaan van Ilha Bella. Zijn naam is Julio en hij is de plaatselijke politieman/koelkastreparateur. As we speak zitten we al 2 dagen bij Julio en zijn vrouw Bete in huis voor een klein prijsje en ben ik al 2 keer dronken gevoerd met het plaatselijke bocht, waarvan ze maar blijven zeggen dat het vanzelf een keer lekker wordt.Al met al meer zoals het deze reis moet gaan, geen luxe maar wel supergezellig. We blijven hier dus nog even in het paradijs voor we naar Santos gaan om de auto te scoren. Dat moet geen probleem meer zijn nu we dikke maatjes met de juut zijn geworden.

13 november 2007
We zijn nog steeds bij Julio en Elisabete. Vandaag is Elisabete jarig. Net zoals bij ons thuis zijn we de hele dag met een muziekje en een drankje erbij aan het voorbereiden voor de barbeque. We voelen ons hier goed thuis. Samen met Julio en Elisabete elvis luisteren (en andere muziek waar we allemaal van houden),lekker koken en eten, en veel verhalen vertellen en praten over de overeenkomsten en verschillen van holland en brazilie en de geschiedenis van de beide landen. Zo bij iemand in huis leer je een land echt goed kennen. En daarnaast bouwen we een goede kring op van mensen in havens, bij politie (en straks komt er zelfs een rechter) die ons bij problemen altijd kunnen helpen. Mar het leukste is toch gewoon het leven hier mee leven. Dat gaat ons goed af. Af en toe gaan we naar een waterval in het regenwoud (gratis omdat Julio iedereen kent) of lekker luieren op het strand. En in huis is jurgen bezig geweest met Julio om een buitenboordmotor te maken en ik lekker koken met Elisabete. Jurgen heeft zelfs aan Kareoke gedaan met verschillende braziliaanse dames (wat oudere wel) en een man, nadt hij dronken was van de Cachaça ( de lokale sterke drank, lekker trouwens). De omgeving is hier prachtig. Echt een mooi eiland dat haar naam eer aan doet.
De 15e zullen we hier vetrekken naar Santos. Onderweg waarschijnlijk nog een nacht ergens slapen (wellicht bij vrienden van Julio en Elisabete, je weet nooit hoe het loopt) en dan proberen onze auto te pakken te krijgen.

15 november 2007
Hallo vrindjes en vrindinnetjes,
Daar zijn we weer. Eigenlijk zouden we vandaag naar Santos verkassen om ons voor te bereiden op de burocratische hel die ons wacht om de auto los te weken. Maar wij zijn door al onze amigos hier overtuigd om toch pas maandag te gaan. Het is vandaag namelijk een nationale feestdag dus je kan toch nergens terecht. En in het weekend natuurlijk ook niet. En iedereen hiet vond het idee dat we met zun tweeen in santos op een hotelkamertje zouden zitten ondragelijk. Er moet namelijk nog wat gefeest worden. W ij waren zeer snel overtuigd door deze sterke argumenten.
Het verjaardagsfeest van Bete was top. Ik heb lekker Elvis kunnen pluggen en tegelijk kunnen werken aan mijn muzikale toekomst als Barzanger van het betere coverrepertoire. Ging er in als zoete koek bij onze braziliaanse vrienden. Of ze doen gewoon alsof ze het leuk vinden uit beleefdheid...
Gister ook weer een feest bij vrinden van Julio. Marcus en Paula hebben een prachtig huis in de heuvels met een geweldig uitzicht, buiten bar met ingebouwde BBQ en mucho cerveja. Marcus is de lokale BBQ-King en Paula Caparinia Meesteres. En NEE verstaan ze dus niet. Dus wij maar drinken en happen. Vandaag regent het dus doen we overdag niets (lees KATER). Vanavond zal het wel weer feest worden...
Bedankt voor jullie reacties in het gastenboek, is echt te gek om te lezen.

20 november 2007
Nou nou mensen. Kennelijk zijn jurgen en Inge hele lieve naieve mensen met een groot hart, wat goed helpt bij vrinden maken, maar niet echt nog op het bruocratische pad. Vandaag zijn we begonnen met het inklaren van de auto. Zoals veel mensen ons gewaarschuwd hebben duurt dit lang en kost dit veel. Echter de verspchepingsmaatschappij had gezegd (meerdere malen) dat het al inclusive was. Wij nu boos, maar daar doe je niks aan. Go with the flow. Wij naar de oceanus (verschepingsmaatschappij hier), toen naar costum office. Jurgen mocht niet naar binnen omdat hij een korte broek aan had (het is hier fucking 32 graden, TIP 1). Dus Inge alleen. Inge heeft ca. 6 verschillende kantoren gezien in 1 gebouw. Daarna naar een ander gebouw en weer eens 3 kantoren. Daarna weer naar iets anders en intussen hopen dat jurgen terug zou komen van de pousada met lange broek aan. Je raad het al de rest van de dag heen en weer. Jurgen en ik hebben elkaar weer gevonden en inmiddels hebben we een forwarder (dat heb je kennelijk hier echt nodig , TIP 2), zij gaat ons helpen. Ze spreekt geen engels, maar we komen er wel uit en bij de oceanus hebben we inmiddels een vriendin die wel engels spreekt en bij costums kennen we nu ook een lieve man.
We zien het wel allemaal. We laten ons gewoon als twee kleine kinderen aan de hand meenemen van onze forwarder en hopelijk rijden we vrijdag richting het zuiden en daarna verder.

25 november 2007
Nou we weten nu waar het regenwoud aan naar toe gaat. Wat een papieren overal zeg. Iedereen loopt hier in het centrum rond met hele stapels burocratische shit. En in alle kantoren waar we geweest zijn staan hele bergen. Als de burocratie opgelost zou worden, zouden veel mensen hier het iets beter hebben en zou gelijk het global warming probleem opgelost worden. Maar ja die 9 vingerige president hier is niet zo snugger en erg corrupt. Zo zeggen alle mensen die we hier ontmoeten zelf.
Echter wij hebben het hier goed. Ongeveer alle mensen in centrum Santos kennen los hollandesos locos. Iedreen helpt. Vrijdag waren er wel ca. 20 mensen voor ons bezig. Echter de boot was weer vertraagd (waar ook de burocratie niks aan kan doen) en daardoor kregen we geen terminal nummer. Dat was ongeveer het laatste wat we nodig hadden, maar ja iedereen heeft zich uitermate ingezet om zelfs via illegale omwegen alles voor vrijdagavond voor elkaar te krijgen. Net niet gelukt dus, maar morgen wel. Beloofd. Te bedenken dat het normaal 15 tot 20 dagen duurt hier je auto los te krijgen en het ons waarschijnlijk vanaf aankomst van de boot 2 dagen. En dat terwijl we niet eens heel veel extra betalen. We zagen de bui al hangen: smeergeld. Maar nee, alleen ca. 200 euro belasting enzo en daar hadden we op gerekend.
Helemaal mooi dus en we zijn niet eens echt teleurgesteld dat het niet lukte. Na 1 biertje was de klap voorbij en gingen we weer mee met de flow. Kunnen we (voor mij in ieder geval) verbazingwekkend goed.

Verder zit ik ongeveer dagelijks met mijn hand in de wc pot zonder kotsen. Je mag hier namelijk je wc papier niet in de pot gooien, maar ja dat doe je toch automatisch (tip 3 oefen hiermee voordat je naar brazilie gaat).

Ook hier hebben we weer wat nieuwe vriendjes gemaakt. Angela en Mirna. 2 gezellige tantes die hier een appartement hebben voor in het weekend. Zij rijden ons heel Santos door om de sites te zien. En dan des avonds een lekker pintje in de lokale kroeg. Erg gezellie. We weten nu ook waar we een shop kunnen vinden met campingspullen, gaan we morgen langs.
We moeten namelijk nog slaapmatjes en een campinggasstel hebben. En een BBQ natuurlijk. Ik heb heel veel zin om lekker een stukkie te rijden, het onbekende tegemoet!
Je wordt hier trouwens helemaal gek van de kerstzooi, 30 graden en overal kerstbomen, Papa Noel in bermuda shorts en kerstlichjes (ja Thijs, ook hier kunnen ze er wat van).

 
Americas
Pagina 2
Pagina 3
Pagina 4
Pagina 5
Pagina 6
Pagina 7
Pagina 8
Pagina 9
Pagina 10
Pagina 11
Pagina 12
Pagina 13
 
Foto's 01
Foto's 02
Foto's 03
 
 
 

2 C V T R A V E L

         
 
  © Copyright 2014 - 2cvTravel. All Rights Reserved.

ADVERTEREN   Disclaimer  Contact