|
|
11 november 2007
Zo vrindjes en vrindinnetjes,
Het regenwoud schopt keihard gat!.
Vooral als je er keihard in een jeep
doorheen scheurt. Dan hebben de vieze
prikbeesten geen tijd om je te grazen te
nemen. Verder is de luchtvochtigheid zo hoog
dat je het lopen beter zwemmen kan noemen.
Maar allemmemachies wat mooi allemaal. Wij
zijn dus met een jeep dwars door het
regenwoud het eiland overgestoken naar de
andere kant. Geen makkie voor de jeep
trouwens en ik denk dat de eend er misschien
ook wel wat problemen mee gehad zou hebben.
Aan de andere kant moesten we de jeep
verlaten op een prachtig bountystrand. We
lagen al bijna toen ons duidelijk werdt
gemaakt dat we nog effies een paar kilometer
met de benenwagen door het oerwoud moesten
lopen om een watervalletje te bekijken. Goeiedag dat was wel lekkor survivallen
hoor. De waterval was recht uit de blue lagoon weggelopen en dus moesten we er
natuurlijk ook onder gaan staan. Inge als
mijn prachtige Brooke Shields met als enige
minpunt de grote hoeveelheid bloedzuigers
die zij aan wist te trekken. Typische reizigersshit dus.
Des avonds zijn wij uitgeput toch noch maar
even op het plaatselijke alcoholistenterras
gaan zitten. Binnen no time waren we diep in
gesprek met de enige engelssprekende
braziliaan van Ilha Bella. Zijn naam is Julio en hij is de plaatselijke
politieman/koelkastreparateur. As we speak
zitten we al 2 dagen bij Julio en zijn vrouw
Bete in huis voor een klein prijsje en ben
ik al 2 keer dronken gevoerd met het
plaatselijke bocht, waarvan ze maar blijven
zeggen dat het vanzelf een keer lekker wordt.Al met al meer zoals het deze reis
moet gaan, geen luxe maar wel supergezellig.
We blijven hier dus nog even in het paradijs
voor we naar Santos gaan om de auto te
scoren. Dat moet geen probleem meer zijn nu
we dikke maatjes met de juut zijn geworden.
13 november 2007
We zijn nog steeds bij Julio en
Elisabete. Vandaag is Elisabete jarig. Net
zoals bij ons thuis zijn we de hele dag met
een muziekje en een drankje erbij aan het
voorbereiden voor de barbeque. We voelen ons
hier goed thuis. Samen met Julio en
Elisabete elvis luisteren (en andere muziek
waar we allemaal van houden),lekker koken en
eten, en veel verhalen vertellen en praten
over de overeenkomsten en verschillen van holland en brazilie en de geschiedenis van
de beide landen. Zo bij iemand in huis leer
je een land echt goed kennen. En daarnaast
bouwen we een goede kring op van mensen in
havens, bij politie (en straks komt er zelfs
een rechter) die ons bij problemen altijd
kunnen helpen. Mar het leukste is toch
gewoon het leven hier mee leven. Dat gaat
ons goed af. Af en toe gaan we naar een
waterval in het regenwoud (gratis omdat Julio iedereen kent) of lekker luieren op
het strand. En in huis is jurgen bezig
geweest met Julio om een buitenboordmotor te
maken en ik lekker koken met Elisabete.
Jurgen heeft zelfs aan Kareoke gedaan met
verschillende braziliaanse dames (wat oudere
wel) en een man, nadt hij dronken was van de Cachaça ( de lokale sterke drank, lekker
trouwens). De omgeving is hier prachtig.
Echt een mooi eiland dat haar naam eer aan
doet.
De 15e zullen we hier vetrekken naar Santos.
Onderweg waarschijnlijk nog een nacht ergens
slapen (wellicht bij vrienden van Julio en
Elisabete, je weet nooit hoe het loopt) en
dan proberen onze auto te pakken te krijgen.
15 november 2007
Hallo vrindjes en vrindinnetjes,
Daar zijn we weer. Eigenlijk zouden we
vandaag naar Santos verkassen om ons voor te
bereiden op de burocratische hel die ons
wacht om de auto los te weken. Maar wij zijn
door al onze amigos hier overtuigd om toch
pas maandag te gaan. Het is vandaag namelijk
een nationale feestdag dus je kan toch
nergens terecht. En in het weekend
natuurlijk ook niet. En iedereen hiet vond
het idee dat we met zun tweeen in santos op
een hotelkamertje zouden zitten ondragelijk.
Er moet namelijk nog wat gefeest worden. W
ij waren zeer snel overtuigd door deze
sterke argumenten.
Het verjaardagsfeest van Bete was top. Ik
heb lekker Elvis kunnen pluggen en tegelijk
kunnen werken aan mijn muzikale toekomst als
Barzanger van het betere coverrepertoire.
Ging er in als zoete koek bij onze braziliaanse vrienden. Of ze doen gewoon
alsof ze het leuk vinden uit beleefdheid...
Gister ook weer een feest bij vrinden van Julio. Marcus en Paula hebben een prachtig
huis in de heuvels met een geweldig
uitzicht, buiten bar met ingebouwde BBQ en
mucho cerveja. Marcus is de lokale BBQ-King
en Paula Caparinia Meesteres. En NEE
verstaan ze dus niet. Dus wij maar drinken
en happen. Vandaag regent het dus doen we
overdag niets (lees KATER). Vanavond zal het
wel weer feest worden...
Bedankt voor jullie reacties in het
gastenboek, is echt te gek om te lezen.
20 november 2007
Nou nou mensen. Kennelijk zijn jurgen en
Inge hele lieve naieve mensen met een groot
hart, wat goed helpt bij vrinden maken, maar
niet echt nog op het bruocratische pad.
Vandaag zijn we begonnen met het inklaren
van de auto. Zoals veel mensen ons
gewaarschuwd hebben duurt dit lang en kost
dit veel. Echter de verspchepingsmaatschappij had gezegd (meerdere
malen) dat het al inclusive was. Wij nu
boos, maar daar doe je niks aan. Go with the
flow. Wij naar de oceanus
(verschepingsmaatschappij hier), toen naar costum office. Jurgen mocht niet naar binnen
omdat hij een korte broek aan had (het is
hier fucking 32 graden, TIP 1). Dus Inge
alleen. Inge heeft ca. 6 verschillende
kantoren gezien in 1 gebouw. Daarna naar een
ander gebouw en weer eens 3 kantoren. Daarna
weer naar iets anders en intussen hopen dat jurgen terug zou komen van de pousada met
lange broek aan. Je raad het al de rest van
de dag heen en weer. Jurgen en ik hebben
elkaar weer gevonden en inmiddels hebben we
een forwarder (dat heb je kennelijk hier
echt nodig , TIP 2), zij gaat ons helpen. Ze
spreekt geen engels, maar we komen er wel
uit en bij de oceanus hebben we inmiddels
een vriendin die wel engels spreekt en bij costums kennen we nu ook een lieve man.
We zien het wel allemaal. We laten ons
gewoon als twee kleine kinderen aan de hand
meenemen van onze forwarder en hopelijk
rijden we vrijdag richting het zuiden en
daarna verder.
25 november 2007
Nou we weten nu waar het regenwoud aan naar
toe gaat. Wat een papieren overal zeg.
Iedereen loopt hier in het centrum rond met
hele stapels burocratische shit. En in alle
kantoren waar we geweest zijn staan hele
bergen. Als de burocratie opgelost zou
worden, zouden veel mensen hier het iets
beter hebben en zou gelijk het global
warming probleem opgelost worden. Maar ja
die 9 vingerige president hier is niet zo
snugger en erg corrupt. Zo zeggen alle
mensen die we hier ontmoeten zelf.
Echter wij hebben het hier goed. Ongeveer
alle mensen in centrum Santos kennen los hollandesos locos. Iedreen helpt. Vrijdag
waren er wel ca. 20 mensen voor ons bezig.
Echter de boot was weer vertraagd (waar ook
de burocratie niks aan kan doen) en daardoor
kregen we geen terminal nummer. Dat was
ongeveer het laatste wat we nodig hadden,
maar ja iedereen heeft zich uitermate
ingezet om zelfs via illegale omwegen alles
voor vrijdagavond voor elkaar te krijgen.
Net niet gelukt dus, maar morgen wel.
Beloofd. Te bedenken dat het normaal 15 tot
20 dagen duurt hier je auto los te krijgen
en het ons waarschijnlijk vanaf aankomst van
de boot 2 dagen. En dat terwijl we niet eens
heel veel extra betalen. We zagen de bui al
hangen: smeergeld. Maar nee, alleen ca. 200
euro belasting enzo en daar hadden we op
gerekend.
Helemaal mooi dus en we zijn niet eens echt
teleurgesteld dat het niet lukte. Na 1
biertje was de klap voorbij en gingen we
weer mee met de flow. Kunnen we (voor mij in
ieder geval) verbazingwekkend goed.
Verder zit ik ongeveer dagelijks met mijn
hand in de wc pot zonder kotsen. Je mag hier
namelijk je wc papier niet in de pot gooien,
maar ja dat doe je toch automatisch (tip 3
oefen hiermee voordat je naar brazilie gaat).
Ook hier hebben we weer wat nieuwe vriendjes
gemaakt. Angela en Mirna. 2 gezellige tantes
die hier een appartement hebben voor in het
weekend. Zij rijden ons heel Santos door om
de sites te zien. En dan des avonds een
lekker pintje in de lokale kroeg. Erg gezellie. We weten nu ook waar we een shop
kunnen vinden met campingspullen, gaan we
morgen langs.
We moeten namelijk nog slaapmatjes en een
campinggasstel hebben. En een BBQ natuurlijk.
Ik heb heel veel zin om lekker een stukkie
te rijden, het onbekende tegemoet!
Je wordt hier trouwens helemaal gek van de
kerstzooi, 30 graden en overal kerstbomen,
Papa Noel in bermuda shorts en kerstlichjes
(ja Thijs, ook hier kunnen ze er wat van). |
|
|