|
|
24 december 2007
Pffffff.................
De afgelopen dagen waren heftig. Nadat
we uit Salta vertrokken zijn, zijn we
doorgereden naar
Tilcara. De weg hiernaartoe was echt
heel erg mooi door bergen met heel veel
verschillende kleuren. Vooraf wist ik niet
wat me daarbij voor te stellen, maar het was
prachtig. De volgende dag een supergave
paardrijrit vanuit Tilcara gemaakt. Jurgen
had al tijden gezeurd om een paardrijtocht
en dus hebben we onszelf verwend. Het was
echt bijzonder mooi. En ik was zelfs niet
bang op het beest. Supertocht helemaal
omhoog naar de duivelsmond. Een diepe kloof
omgeven door cactussen met om ons heen de
gekleurde bergen. Daar een korte wandeling
gemaakt. En vervolgens via een andere route
weer terug. 4 uur op een paard heeft helaas
wel tot gevolg dat ik een schaafwond op mijn
bil heb. Maar het heftigste komt nog.
Na de paardrijrit had jurgen heftige
hoofdpijn. Dus liggen, cocabladeren kauwen,
water drinken, paracetamol en vooral veel
rust. Ik werd een beetje onrustig, maar na
enige tijd ging het wel weer beter. De
hoofdpijn trok weg. Nog een extra nacht in
Tilcare gebleven om te aclimatiseren, want
we zouden naar Bolivia voor kerst met Rokus
en Afke in Uyuni.
De volgende dag omhoog naar Quiaca. Ik reed,
want we wilden dat Jurgen rustig aan deed.
Hij had ´s ochtends echter nergens last van,
dus konden we wel weg. Bij 3780 meter
vertelde Jurgen weer wat hoofdpijn te voelen.
Dus wat wil je dan........ dalen. Tja terug
zou dalen heel lang duren, want dat was
hoogvlakte. Dan maar door, want
Yavi en Quiaca (op de grens van
argentinie en bolivia) is ook lager. Doorde
resterende hoogvlakte gereden naar Yavi..
Daar is jurgen op de camping gaan liggen en
heb ik de tent opgezet. Echter het leek
jurgen niet goed te gaan. Hij werd ook wat
grauw. Na het drinken van cocabladeren thee
was het nog niet beter. Het ziekenhuis in
Yavi was dicht, dus zo snel mogelijk terug
gereden naar Quiaca naar een ziekenhuis.
Daar heeft Jurgen zuurstof gekregen. Hij
leek wat op te knappen, maar niet helemaal.
Toch mochten we weg van de dokter met wat
paracetamol. In verband met jurgen hoofdpijn
enzo en het feit dat het al bijna donker was
en ernstig begon te onweren een hotel
genomen. Jurgen op bed gelegd. Rust was het
advies van de dokter. Maar na een uur,
vertrouwde ik het toch niet. Hij leek niet
beter te worden. In lichte paniek Ger gebeld.
Na enige tijd met hen aan de telefoon was ik
wat rustiger, maar ik vertrouwde het toch
niet. En ik wist niet goed wat te doen.
Dalen ja............ maar dan moet ik eerst
stijgen en dat is 400 km rijden in onweer en
donker. Te gevaarlijk. Ik heb toen elk uur
de wekker gezet om jurgen wakker te maken en
te kijken hoe het ging, want helemaal
doorslapern durfde ik niet. Gelukkig dat ik
dat gedaan heb. Om 4 uur snachts zag jurgen
zo blauw als een lijk. Blauwe lippen,
vingers en neus. Kortademig en afwezig. Ik
dacht dat ik hem zou verliezen. Met spoed
naar de receptie. Ambulance laten bellen......geen
antwoord. Brandweer en politie ook niet. Kut.
Toen snel naar een andere clinique gelopen,
maar deze was dicht. Daarna naar de
taxistandplaats en al smekend bij de mensen
die al stonden te wachten om als eerste te
mogen, uiteindelijk botweg voorgedrongen.
Jurgen uit bed gehaald. Hij kon inmiddels
bijna net meer lopen en de taxi in gedragen
samen met de receptionist. Snel naar het
ziekenhuis. Daar kreeg jurgen weer zuurstof.
Na een uur was er weer wat kleur op zijn
lippen en nagels. Hij was echter nog wel wat
afwezig. Lamgzaam ging het beter maar niet
genoeg. We moesten echt dalen, maar waarheen.........?
fuck. De arts adviseerde toch eerst te
stijgen en daarna naar
Jujuy te dalen. Samen met jurgen naar
het hotel met een ambulance. Daar alles
ingepakt en de boel op stelten gezet om mijn
auto uit de parkeerplaats te krijgen (ze
hadden me ingeparkeerd) en als een gek een
stuk hoogvlakte over in het donker, stijgen
naar 3780 meter en dan weer hoogvlakte en
dalen dalen dalen. 5 uur aan een stuk heb ik
gereden. Elke tien minuetn jurgen wakker
makend en roepend dat hij er wel bij moest
blijven. Nadat we eenmaal begonnen waren met
dalen ging het langzaam beter. Elke 100
meter dalen zag je jurgen opknappen todat
hij ineeens zei:´zal ik ff rijden´. Ja
dag......... ik rij zelf wel. Uiteindelijk
rond 11 uur kwamen we aan bij een dorpje in
de buurt van jujuy, waar een rustige camping
is. Ik wilde alleen maar slapen en jurgen
ook. Jurgen was wel beter, maar moe. Hij
heeft geslapen. Ik was kapot, maar zat vol
adrenaline. Slapen lukte niet.
Na wat rust even het internet op gegaan om
te kijken naar zaken over hoogteziekte. Toen
we dit lazen werden we toch weer onrustig.
Het leek echt niet op acute hoogteziekte. De
zaken die beschreven stonden bij hersen
oedeem leken wel erg op wat jurgen had.
Shit. Dus toch maar naar jujuy naar het
ziekenhuis. Daar 3 uur gewacht......... zo
leer je wel de argentijnse geneeskunde
kennen. (maar het is wel gratis) De arts
heeft jurgen onderzocht een een longfoto
gemaakt. Tja rokerslongen, maar verder niks
aan t handje. 2 dagen rust is het advies. De
lichte hoofdpijn, duizeligheid en slappe
armen moeten dan overgaan. En ja dat is
gelukt. Vandaag niks gedaan en jurgen voelt
zich redelijk fit. In verband met de kerst
willen we naar iets leuks, maar ja das
moeilijk want das allemaal stijgen. We
willen wel, maar tis niet verstandig. We
moeten al onze plannen omgooien. Kortom we
zitten met de ziel onder de arm (ik in ieder
geval, jurgen meer door mij), ik heb ineens
enorme heimwee en alle stress van de
afgelopen twee dagen komt er in tranen
steeds uit. Tijdens dit schrijven besloten
ondanks dat het kut is met kerst, toch nog
een extra dag hier te rusten en dan pas
verder te rijden.
Nu gaan we ff de telefoon opladen en eten.
Morgen nog verder slapen en rusten en dan
zien we wel verder. Helaas geen Bolivia, dat
durven we niet meer aan een heel gebied met
slechte wegen en allemaal ca 3700 meter hoog.
Dus ook geen vrijwillegerswerk op schooltjes
ofzo daar. Tja mijn vent is wel belangrijker.
En 1 voordeel na 3 keer ziekenhuis is mijn
spaans met sprongen vooruit gegaan. Als het
moet dan kan je ineens alles zeggen.
Update 24 december 2007 Juyjuy Argentina.
Hallo vrindjes en vrindinnetjes,
Een Super Kerst toegewenst vanaf het
zuidelijk halfrond! En jawel het gaat weer
prima met dit mannetje. Een paar daagies op
je luie gat doet wonderen. En nee ik ben ech
nie meer blauw. Vandaag is het hier
hetzelfde weer dat het altijd met kerst in
Nederland is: Regen! Maar wel lekker warm
hoor. Ik begreep via diverse hollansche
kanalen dat daar de 'KOORTS' weer had
toegeslagen maar dat de dooi weer aanstaande
was.
Bij deze update ook weer wat fijne kiekjes
om te showen dat afgelopen dagen niet alleen
kommer en kwel waren. Werkelijk top dat
gebergte, maar zo hoog he? En na 2 keer op
en neer weet je het wel.
Tjek ook even die vette 3cv met sterwielen,
rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr (zat ook nog vol met
chicas)
Morgen is weer een nieuwe dag en wel 1e
kerstdag. Leek ons een goed moment om toch
maar weer eens omhoog te gaan. Dat is
namelijk echt de enige manier om in Chili te
komen. Dus veel water mee, langzaam an, coca
kauwen en hop die paso de Jama over naar San
Pedro de Atacama.
Vandaag alvast een beetje geoefend door een
klein rondritje hier in de omgeving te maken.
Dat duurt hier al gauw even (2 colletjes van
de buitencatogorie over) en helemaal als je
gewoon de verbodsborden negeert. Dan kom je
na anderhalf uur vette Off-Road gewoon tot
stilstand omdat de halve berg over het pad
is gevallen. Kan je weer lekker die vette
Off-Road weg terugrijden.
Ik hoop dat de bergen morgen gewoon blijven
staan.
Nou fijne kerstdiner enzo,
Pinkie en leipie |
|
|