2007 Raid Americas
Jurgen, Inge en hun ouwe gare eend. Althans, zo ziet hij eruit. Een nieuw chassis, nieuwe banden en tal van andere technische items hebben ze vervangen voor hun tocht der tochten door Zuid Amerika. Een waar avontuur van meer dan 20.000 Kilometer in bijna 6 maanden dwars door Argentinië, Bolivia, Brazilië, Chili, Paraguay en Uruguay. Na een proefritje van slechts 4.000 kilometer naar Polen en weer terug is de Eend goedgekeurd, klaar voor de wereldreis. De Eend werd verscheept en Jurgen & Inge namen het vliegtuig naar Zuid Amerika. Op naar het avontuur..!!!!
Queridos amigos de América del Sur.
Aquí está el Raid el weblog Américas y una gran cantidad de imágenes del viaje tru América del Sur. Pulse aquí para cambios a la historia en holandés de Inge y Jurgen.
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
24 december 2007
Pffffff.................
De afgelopen dagen waren heftig. Nadat we uit Salta vertrokken zijn, zijn we doorgereden naar Tilcara. De weg hiernaartoe was echt heel erg mooi door bergen met heel veel verschillende kleuren. Vooraf wist ik niet wat me daarbij voor te stellen, maar het was prachtig. De volgende dag een supergave paardrijrit vanuit Tilcara gemaakt. Jurgen had al tijden gezeurd om een paardrijtocht en dus hebben we onszelf verwend. Het was echt bijzonder mooi. En ik was zelfs niet bang op het beest. Supertocht helemaal omhoog naar de duivelsmond. Een diepe kloof omgeven door cactussen met om ons heen de gekleurde bergen. Daar een korte wandeling gemaakt. En vervolgens via een andere route weer terug. 4 uur op een paard heeft helaas wel tot gevolg dat ik een schaafwond op mijn bil heb. Maar het heftigste komt nog.
Na de paardrijrit had jurgen heftige hoofdpijn. Dus liggen, cocabladeren kauwen, water drinken, paracetamol en vooral veel rust. Ik werd een beetje onrustig, maar na enige tijd ging het wel weer beter. De hoofdpijn trok weg. Nog een extra nacht in Tilcare gebleven om te aclimatiseren, want we zouden naar Bolivia voor kerst met Rokus en Afke in Uyuni.
De volgende dag omhoog naar Quiaca. Ik reed, want we wilden dat Jurgen rustig aan deed. Hij had ´s ochtends echter nergens last van, dus konden we wel weg. Bij 3780 meter vertelde Jurgen weer wat hoofdpijn te voelen. Dus wat wil je dan........ dalen. Tja terug zou dalen heel lang duren, want dat was hoogvlakte. Dan maar door, want Yavi en Quiaca (op de grens van argentinie en bolivia) is ook lager. Doorde resterende hoogvlakte gereden naar Yavi.. Daar is jurgen op de camping gaan liggen en heb ik de tent opgezet. Echter het leek jurgen niet goed te gaan. Hij werd ook wat grauw. Na het drinken van cocabladeren thee was het nog niet beter. Het ziekenhuis in Yavi was dicht, dus zo snel mogelijk terug gereden naar Quiaca naar een ziekenhuis. Daar heeft Jurgen zuurstof gekregen. Hij leek wat op te knappen, maar niet helemaal. Toch mochten we weg van de dokter met wat paracetamol. In verband met jurgen hoofdpijn enzo en het feit dat het al bijna donker was en ernstig begon te onweren een hotel genomen. Jurgen op bed gelegd. Rust was het advies van de dokter. Maar na een uur, vertrouwde ik het toch niet. Hij leek niet beter te worden. In lichte paniek Ger gebeld. Na enige tijd met hen aan de telefoon was ik wat rustiger, maar ik vertrouwde het toch niet. En ik wist niet goed wat te doen. Dalen ja............ maar dan moet ik eerst stijgen en dat is 400 km rijden in onweer en donker. Te gevaarlijk. Ik heb toen elk uur de wekker gezet om jurgen wakker te maken en te kijken hoe het ging, want helemaal doorslapern durfde ik niet. Gelukkig dat ik dat gedaan heb. Om 4 uur snachts zag jurgen zo blauw als een lijk. Blauwe lippen, vingers en neus. Kortademig en afwezig. Ik dacht dat ik hem zou verliezen. Met spoed naar de receptie. Ambulance laten bellen......geen antwoord. Brandweer en politie ook niet. Kut. Toen snel naar een andere clinique gelopen, maar deze was dicht. Daarna naar de taxistandplaats en al smekend bij de mensen die al stonden te wachten om als eerste te mogen, uiteindelijk botweg voorgedrongen. Jurgen uit bed gehaald. Hij kon inmiddels bijna net meer lopen en de taxi in gedragen samen met de receptionist. Snel naar het ziekenhuis. Daar kreeg jurgen weer zuurstof. Na een uur was er weer wat kleur op zijn lippen en nagels. Hij was echter nog wel wat afwezig. Lamgzaam ging het beter maar niet genoeg. We moesten echt dalen, maar waarheen.........? fuck. De arts adviseerde toch eerst te stijgen en daarna naar Jujuy te dalen. Samen met jurgen naar het hotel met een ambulance. Daar alles ingepakt en de boel op stelten gezet om mijn auto uit de parkeerplaats te krijgen (ze hadden me ingeparkeerd) en als een gek een stuk hoogvlakte over in het donker, stijgen naar 3780 meter en dan weer hoogvlakte en dalen dalen dalen. 5 uur aan een stuk heb ik gereden. Elke tien minuetn jurgen wakker makend en roepend dat hij er wel bij moest blijven. Nadat we eenmaal begonnen waren met dalen ging het langzaam beter. Elke 100 meter dalen zag je jurgen opknappen todat hij ineeens zei:´zal ik ff rijden´. Ja dag......... ik rij zelf wel. Uiteindelijk rond 11 uur kwamen we aan bij een dorpje in de buurt van jujuy, waar een rustige camping is. Ik wilde alleen maar slapen en jurgen ook. Jurgen was wel beter, maar moe. Hij heeft geslapen. Ik was kapot, maar zat vol adrenaline. Slapen lukte niet.
Na wat rust even het internet op gegaan om te kijken naar zaken over hoogteziekte. Toen we dit lazen werden we toch weer onrustig. Het leek echt niet op acute hoogteziekte. De zaken die beschreven stonden bij hersen oedeem leken wel erg op wat jurgen had. Shit. Dus toch maar naar jujuy naar het ziekenhuis. Daar 3 uur gewacht......... zo leer je wel de argentijnse geneeskunde kennen. (maar het is wel gratis) De arts heeft jurgen onderzocht een een longfoto gemaakt. Tja rokerslongen, maar verder niks aan t handje. 2 dagen rust is het advies. De lichte hoofdpijn, duizeligheid en slappe armen moeten dan overgaan. En ja dat is gelukt. Vandaag niks gedaan en jurgen voelt zich redelijk fit. In verband met de kerst willen we naar iets leuks, maar ja das moeilijk want das allemaal stijgen. We willen wel, maar tis niet verstandig. We moeten al onze plannen omgooien. Kortom we zitten met de ziel onder de arm (ik in ieder geval, jurgen meer door mij), ik heb ineens enorme heimwee en alle stress van de afgelopen twee dagen komt er in tranen steeds uit. Tijdens dit schrijven besloten ondanks dat het kut is met kerst, toch nog een extra dag hier te rusten en dan pas verder te rijden.
Nu gaan we ff de telefoon opladen en eten. Morgen nog verder slapen en rusten en dan zien we wel verder. Helaas geen Bolivia, dat durven we niet meer aan een heel gebied met slechte wegen en allemaal ca 3700 meter hoog. Dus ook geen vrijwillegerswerk op schooltjes ofzo daar. Tja mijn vent is wel belangrijker. En 1 voordeel na 3 keer ziekenhuis is mijn spaans met sprongen vooruit gegaan. Als het moet dan kan je ineens alles zeggen.

Update 24 december 2007 Juyjuy Argentina.

Hallo vrindjes en vrindinnetjes,

Een Super Kerst toegewenst vanaf het zuidelijk halfrond! En jawel het gaat weer prima met dit mannetje. Een paar daagies op je luie gat doet wonderen. En nee ik ben ech nie meer blauw. Vandaag is het hier hetzelfde weer dat het altijd met kerst in Nederland is: Regen! Maar wel lekker warm hoor. Ik begreep via diverse hollansche kanalen dat daar de 'KOORTS' weer had toegeslagen maar dat de dooi weer aanstaande was.
Bij deze update ook weer wat fijne kiekjes om te showen dat afgelopen dagen niet alleen kommer en kwel waren. Werkelijk top dat gebergte, maar zo hoog he? En na 2 keer op en neer weet je het wel.
Tjek ook even die vette 3cv met sterwielen, rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr (zat ook nog vol met chicas)
Morgen is weer een nieuwe dag en wel 1e kerstdag. Leek ons een goed moment om toch maar weer eens omhoog te gaan. Dat is namelijk echt de enige manier om in Chili te komen. Dus veel water mee, langzaam an, coca kauwen en hop die paso de Jama over naar San Pedro de Atacama.
Vandaag alvast een beetje geoefend door een klein rondritje hier in de omgeving te maken. Dat duurt hier al gauw even (2 colletjes van de buitencatogorie over) en helemaal als je gewoon de verbodsborden negeert. Dan kom je na anderhalf uur vette Off-Road gewoon tot stilstand omdat de halve berg over het pad is gevallen. Kan je weer lekker die vette Off-Road weg terugrijden.
Ik hoop dat de bergen morgen gewoon blijven staan.
Nou fijne kerstdiner enzo,
Pinkie en leipie

 
Americas
Pagina 2
Pagina 3
Pagina 4
Pagina 5
Pagina 6
Pagina 7
Pagina 8
Pagina 9
Pagina 10
Pagina 11
Pagina 12
Pagina 13
 
Foto's 01
Foto's 02
Foto's 03
 
 
 

2 C V T R A V E L

         
 
  © Copyright 2014 - 2cvTravel. All Rights Reserved.

ADVERTEREN   Disclaimer  Contact