| |
|
dag 4 – Vilnius
De hoofdstad van het katholieke Litouwen
ligt behoorlijk decentraal in het land, vrij
dicht tegen Wit-Rusland aan. De stad straalt
vernieuwingsdrang uit. De kathedraal en de
gevels in de binnenstad zijn opgeknapt; de
oude trolleybussen worden door nieuwe
modellen vervangen; winkels en horeca zijn
talrijk en nieuw; Litouwers jong, vlot en
modern.
Wij zijn onder de indruk van zoveel
bedrijvigheid. Men verkoopt graag
Sovjet-prularia aan toeristen, maar wij
denken dat in Rusland nog wel tegen te komen.
Voor de zalm en de forel betalen we ’s
avonds slechts een fractie van wat die bij
ons in een restaurant gekost zouden hebben.
dag 5 – Vilnius > Riga (400 km)
We beginnen de dag met het - meest
aannemelijke - geografische middelpunt van
Europa op 54.54 NB en 25.19 OL.
De decadente, maar uiterst betaalbare lunch
op het terras van het Italiaanse restaurant
van de golfclub Centros Europos smaakt ons
uitstekend. De ober zegt dat het met 37
graden vandaag de historisch warmste dag van
Litouwen is. De Baltische staten zijn trots
lid van de EU. Dat is vooral te merken aan
de investeringen in infrastructuur, waardoor
wij op de hoofdroutes vaak over vers asfalt
mogen rijden.
Aan de tankstations wordt geen 98 verkocht,
maar het oude AM2-blok van de Acadiane gaat
van 95 octaan niet pingelen. Aan de grens
met Letland worden we voor het eerst naar
onze autopapieren gevraagd; men controleert
routineus de kentekenplaten.
In de avondspits van Riga vallen de nieuwe,
grote, luxe Westerse auto’s van vooral
bekende Duitse merken op. Dat de voormalige
Hanzestad Riga booming is, merken we ook ’s
avonds in de stad. De hele binnenstad is
autovrij; overal zijn er goed gevulde
terrassen. Muziek, eten en bier is er in
overvloed. Riga bruist, maar Letland is met
zijn Duitse historie nog op zoek naar een
identiteit.
dag 6 – Riga > Tallinn (322 km)
Riga overtrof Vilnius – wat zal Tallinn
brengen? De kalme Oostzee ligt vlak na de
stad aan onze linker hand. De wind doet onze
A-types een beetje dansen op de weg vandaag.
De dagelijkse lunch nuttige we na het
passeren van de grens in een achterafgelegen
truckstop in Uulu. Hier geldt het adagium:
staan er veel vrachtwagens, dan is het eten
goed. De dubbele schnitzels aldaar kunnen
wij iedereen dan ook aanraden! In Estland
zien we voor het eerst regelmatig oude
Lada’s rijden. Rusland komt met rasse
schreden dichterbij.
Bij de Eend en de Acadiane blijven net als
in Riga de gaspedalen af en toe hangen in
het drukke stadsverkeer. Tallinn oogt wat
soberder; de 7% jaarlijkse economische groei
vallen niet onmiddellijk op. In het hart van
de binnenstad zitten de terrassen ook vol.
De stad ligt redelijk afgelegen in Europa,
maar dankzij de goede bootverbindingen met
Helsinki en Stockholm is Scandinavië
dichtbij.
dag 7 – Tallinn > St. Petersburg (407 km)
Het waait hard in Tallinn. Na het
verlaten van de stad trekt de hemel voor het
eerst dicht en gaat het regenen. Het
passende sombere beeld bij onze aanstaande
grensovergang naar Rusland. Hoewel het
opklaart, is het naargeestigheid troef aan
de grens.
Ondanks het feit dat we in NL al de nodige
formaliteiten hebben moeten vervullen om
Rusland in te mogen, doet men daar aan de
grens nog een schepje bovenop. Estland uit
duurt een half uur. Rusland in duurt drie
uur. Los van de hoeveelheid, loketten,
stopstrepen en slagbomen die we moeten
passeren, valt het desinteresse op waarin
Russen lijken te grossieren. De ene
ambtenaar reikt ons een onbegrijpelijk
Russisch formulier uit, dat wij zo goed
mogelijk met hulp van een Est proberen in te
vullen. De andere ambtenaar scheldt ons uit
hoe we het in ons hoofd halen een Russisch
formulier in te vullen, terwijl er ook
formulieren in het voor ons begrijpelijke
Engels bestaan?
Verder maakt men ons met gebarentaal
duidelijk dat men van ons wil weten of we
geestverruimende middelen bij ons hebben. En
tja, die houten klompen van Rudi zijn wel
erg exotic en mogen daarom bijna het land
niet in. Tim steelt de show met zijn
compacte rallyauto, maar liefst vijf platte
petten buigen zich vol bewondering over zijn
Eend.
De rit naar St. Petersburg gaat aanvankelijk
over slecht wegdek, maar dat wordt na enkele
tientallen kilometers beter. In de
avondspits van St. Petersburg worden we en
masse op de foto gezet vanaf het trottoir,
uit geblindeerde Lada’s. De passagiers van
hele stadsbussen zitten achterstevoren met
hun mobieltjes foto’s van ons te nemen.
Quirine weet ons met een oude Falkplan van
Leningrad uit 1990 succesvol door de stad te
lootsen.
Bij aankomst bij het Olgino hotel annex
camping ontvangen we uit NL het bericht dat
Jeroen Cats is omgekomen bij een auto-ongeluk.
Dat raakt ons allen diep.
|
|
|
