| |
|
De Amsterdam Dakar
Challenge 2005/6.
Een Barrel-rally zonder wedstrijd element maar
wel met tijdsdruk. Een tocht, welke ik heb gereden
met mijn vriendin Wendy. De Amsterdam Dakar
Challenge staat open voor alle auto's. De regels om
mee te mogen doen zijn eigenlijk heel simpel. De
Auto mag iet duurder zijn dan 500 Euro, je hebt 150
Euro sleutel geld, Zorg voor de nodige sponsers en
succes. Ieder team rijd voor 'een' goed doel. Wij
"The Daily Duck" Teamnummer 1508, reden voor de
Jammeh Foundation for Peace. Éénmaal aangekomen, als
we het halen, dan wordt de auto in ontvangst genomen
door de organisatie, (kentekens en kentekenpapieren
mee naar huis nemen) en de auto wordt dan geveild.
Dat geld van de veiling gaat naar ons gekozen doel.
Dat wisten we allemaal in Amsterdam. Toen nog niet
wetend wat er allemaal zou kunnen gaan gebeuren
onderweg. We hebben veel meegemaakt, beleefd en
gezien. Het was zwaar, nat, droog, koud, warm en
stoffig. De eerste kilometers (2500) naar Sotogrande
CP1, ging vlekkeloos op een klein
laadstroomprobleempje na. Na wat technische adviezen
uit Nederland van Leen APK konden we weer verder. Op
naar Spanje. Spanje het land van de costa's zon zee
en zon? Waar was die zon eigenlijk? we hebben Harde
wind en veel heel veel regen gehad met van alles er
doorheen. zo hebben we sneeuw, hagel, regen, regen,
en regen gehad onderweg. Gelukkig zaten we droog in
de Aca die lekker door snorde. Om de kilomters te
halen moesten we doorrijden. Frank wilde pas de
nacht doorbregen NA Madrid. Om door Madrid te
scheuren midden in de nacht (red. 0320h) met 110km/h
(als je het al haalde door alle weg werkzaaheden,
tarzan-bochten en cikannes) En dan 3 soms 4 banen
voor jezelf te hebben is werkelijk fantastisch. We
hebben gehoord dat andere teams net vóór Madrid zijn
gaan slapen en de volgende dag uren en uren erover
gedaan te hebben wat wij in nog geen half uur hebben
gedaan. De nacht hebben we uiteindelijk doorgebracht
tussen de vrachtwagens ergens op een parkeerplaats.
De volgende morgen, ijs op de ramen en het was KOUD.
brrrr vlug weer opweg naar het eerste punt, CP1. Het
was mooi weer en de COsta's zagen er uit als echte
Costa del Sol's. Het laatste stuk hebben we de
kustweg genomen. Dwars door Marbella en alle andere
zeer .... badplaatsen van Spanje.
CP1 SOTOGRANDE.
Eindelijk. Het gevoel van haast, haast haast is weg.
Tijd om de andere teams te leren kennen, Douchen,
eten en plannen smeden om verder te gaan. De
volgende ochtend gingen we met de ferry naar
Marokko. Het land met de meest vriendelijkste
mensen, mooie landschappen en lekker eten. Door
problemen met de 2 motoren die meereden besloten we
(de groep waarin we opreden, Lada Niva, Volkswagen
T3 Camper, Volvo 340 en de Suzuki Samurai alias de
Bonsai) naar La Rash te rijden. Hoe klein is de
wereld bleek daar wel. een klein vissersplaatsje die
niet op de route ligt kwamen we 2 motorrijders tegen
uit Rotterdam, Vrienden van ons. We hebben elkaar
nog een goede reis gewenst op het afscheidsfeestje
van Frans en Arnoud (2cv2africa.com) We konden niet
te lang wachten en reden de volgende dag door
richting Marrakech. Door de planning in tijd konden
we Marrakesh 's avonds gelukkig nog bezoeken, wat
zeker de moeite waard was.
Direct weer verder opweg richting naar Daklha. Hier
op CP2 was het verzamelpunt om een gids in te huren.
Dakla een arme stad in de woestijn. De weg hiernaar
toe was lang en vermoeiend. Uren en uren het zelfde.
Lange wegen, af en toe een politiepost, maar verder,
zand, rots, nomaden, was vet planten en verders
niets. Een aparte weg, een saaie weg. Een weg waar
ik blij om ben, dat ik hem niet ook nog eens terug
hoeft te nemen. Na uren en uren door deze desolate
omgeving te gereden te hebben komen we aan op de
camping van Daklah. Samen met ons groepje (gek
scherend genaamd: De biertieten*) bouwen we een camp
op. Want waar je ook staat, het waait. Op deze plek
is het verzamelpunt net voor de grens van Mauritanie.
Maar ook de plek om een Gids in te huren. Dit deden
we met 5 auto's. Op deze Camping voegde nog een auto
bij ons, een Opel Kadett Combi met 3 Studenten. Na
veel onderhandelen Hadden we een Gids gevonden.
Benny heet hij en zal ons helemaal naar Noackchott
brengen.
|
|
|
.jpg)
.jpg)
.jpg)
