| |
De Rally of Trophy starte in
Oud-Turnhout wat op een dik uur rijden van Rotterdam
ligt. Geen probleem om daar voor 10:00 uur te zijn.
Althans niet als je de avond ervoor nog tot laat een
verjaardagfeest had. Maar dat mocht de pret niet
deren.Vincent en Frank, namen 's ochtend splaats in
de Oranje Zwarte 2cv6 Rally, alias de 07. Met
minimale voorbereidingen reden we naar Oud-Turnhout.
Exact 5 minuten te laat kwamen aan op de plek van
bestemming en precies op dat moment reden de eerste
auto's al weg naar het onbekende, meestal blubber.
Na de zeer korte introductie en het routeboek,
bolleke pijlke of bolletje pijltje gingen wij direct
van start (en reden al langs de eerste afslag fout
net geen 100 meter gereden). De blubberpaadjes die
we in het begin namen, waren nat, zwaar, smal en o
zo leuk. We reden op met Een roze 2cv die de gang er
meer dan behoorlijk in had. Bijna WRC waardige
snelheden, slippend door de haakse bochten en vol
door de diepe dikke blubberpoelen heen, reden we nu
echt de huppel.
Ondanks alle weerberichten, reden we in een waterig
zonnetje met zeer aangename temperaturen. Ideaal om
te ploeteren. De route was niet zo heel makkelijk,
wat zo her en der veel gezoek opleverde en op die
punten zag je overal uit alle hoeken zoekende Rally
eenden rijden. Na wat overleg konden we dan weer
verder door de zandpaden, af en toe de normale weg
en dan direct weer het bos in. Op een punt was er
een zeer zwaar stuk, waar de anderen even een pauze
inlasten om te kijken wie er doorheen ging en of dat
lukte. De Roze eend van Pieter bedacht zich geen
moment, gaf een dotje gas erbij en knalde zo de plas
water/modder in, die achteraf best diep was. Tot
zijn dorpels de drek in, en vast! muur vast. Pieter
hield zijn motor draaiende en ja, dan maar wachten
op hulp van de andere rijders. Wij met de 07 reikte
Pieter onze lange sleepkabel aan en zelf namen we
het pad ernaast om voor de auto van Pieter uit te
komen. Dit lukte. Alleen het eruit halen van Pieter
lukte minder. We verlengde de sleepkabel met de lier
van de 07 en namen een nieuwe poging. Mislukt. De 07
werd terug gelierd naar Pieter. Das niet zo goed.
Dus zetten we de 07 klem achter een boom. Die boom
ging niet weg, of hij moest omvallen. Zo gezegd zo
gedaan, en weer de 07 ingezet om Pieter te redden.
Yeb, je raad het al, mislukt. Een tweede auto kwam
erbij die zijn sleepkabel aanhaakte aan de lange
sleepkabel. Zo stonden er nu 2 auto's voor Pieter,
en zelfs nog 1 erachter, in de blubber, die dacht zo
slim te zijn om Pieter er uit te duwen. Al met al
was dit de oplossing en Pieter kon weer verder
rijden. Echter.. bij deze laatste redding sneuvelde
wel de lier van de 07. De trommel kon het geweld
niet aan en brak in tweeen. Einde verhaal voor de
lier. Dit is huppel!!! na even wat gegeten te hebben
ging iedereen weer verder en op naar de volgende
uitdaging. Dat was een stuk weiland met een diepe
plas ervoor. helaas konden wij geen gang maken, en
doken met te weinig snelheid de plas in waardoor de
motor smoorde en bijna afsloeg. Aan de praat houden
is belangrijk. oef gelukt, maarja euh, we staan nog
wel in de plas. Met 3 man aan de sleepkabel voor op
de auto, waren we snel en heel erg simpel los, en
konden we de auto op het weiland zetten. Even
bijkomen, kijken hoe het de anderen vergaan en
natuurlijk meehelpen daar waar mogelijk. Inmiddels
was het al aardig aan het regenen, dat maakte het er
niet echt leuker op, of juist wel?
- het plaatje hierboven, staan 4 eenden vast in het
weiland, de plas zit net achter de bomen rij -
Nadat alle eenden door de diepe plas waren, gingen
we verder. Maar er stond gelijk al weer 1 vast in de
blubber verderop in het weiland. Wij wachten even af
hoe en wat en keken of er een betere doorgang was.
Dat was er, dachten we. We reden terug om een zo
lang mogelijke aanloop te kunnen nemen en volgas
reden we erop af. (volgas is in de blubber weg
rijden met slippende banden, schakelen naar 2 en
hopen dat je gang maakt) De gang zat erin, het was
net net genoeg. We dreigde weer bijna vast te komen
te zitten. Met wat offroad techniek kwamen aan de
andere kant van het weiland. We parkeerde de 07 op
een hard stuk ondergrond en liepen een stukje terug
om te kijken hoe het de anderen verging. Zo kwamen
de een na de andere vast te zitten. Een mooi gezicht
dat wel, al die eenden die ploeteren door de
blubber. Helaas kwam de regen nu met bakken uit de
hemel en erg fijn was dat niet. Fijn is anders, maar
het hoort er wel een beetje bij. We hadden allemaal
plezier, en daar ging het om.
Na wat gezoek naar de uitgang op dit militair
terrein, annex verlaten vliegveld basis, vervolgde
ieder zijn weg. Weer reden we ergens de fout in en
volgde we maar de eend voor ons reed. Veel verharde
wegen en de kilometers reden we weg. Waar zaten we u
weer..? Bij een kroeg waar een prachtige eend voor
de deur stond, namen we even een kop koffie. Later
druppelde de rest ook binnen. Hoe dan ook waren we
fout gereden, maar toch op de route terug beland. na
de koffie gingen we maar weer, en gelijk waren we
alweer niet daar waar we moesten rijden. We hebben
prachtige blubber wegen ontdekt, bossen met super
smalle doodlopende paden en wegen die verre geschikt
zijn om te rijden. Sterker nog, we zijn van mening
dat wij er als eerste ooit hebben gereden. Niet zo
goed dus. Na wat gezoek her en der waren we zo ver
van de route af dat we na een kort overleg afscheid
namen van CTD en de weg terug naar Rotterdam gingen
opzoeken.
Het was weer een geweldige Trophy. Huppel, bedankt
en tot volgend jaar.
Frank & Vincent - 2cvTravel - |
|
|
|
