2cvTravel

Donderdagochtend 22 mei 02.00 uur.
Rudi staat voor de deur om ons op te halen. Wij (Frank en Eveline) hebben bijna niet kunnen slapen, maar goed je gaat iets leuks doen dus dat maakt niet uit. Om 02.45 uur moesten we verzamelen bij een carpoolplaats in Alblasserdam. Wij waren er redelijk vroeg, want heel gek, er staan geen files om 02.15 uur op de A16! Heerlijk doorrijden dus.

Eenmaal daar aangekomen zien we nog meer duffe gezichtjes. Het wachten was op de bus. We kregen nog een bezoekje van de politie, die dacht dat er een feestje was op de carpoolplaats. Nouja een klein feestje was het wel.
Yahoo; de bus komt er aan. Het leek wel een schoolreisje. Iedereen had eten, drinken, boekjes en gezelligheid bij zich.
03.00 uur Vertrek naar Parijs met onze buschauffeur. In de bus slapen was geen echt feest. Stoelen waren redelijk hard en sommige met lange benen hadden niet veel ruimte, maar dit mocht de feestvreugde niet ontnemen. Iedereen was heerlijk aan 't kletsen en rustig aan werd het steeds stiller in de bus en maakte het gepraat plaats voor zacht geroezemoes en gesnurk. Om 05.00 hadden we onze eerste stop, tijd voor koffie, plassen en een sigaretje. Volgens de TomTom zouden we er om 09.00 uur zijn, dat is dus een uur te vroeg. Om 07.00 uur hadden we een grote stop. Lekker ontbijtje, koppie thee of koffie en heerlijk even zitten. Heel vreemd want je zit al de hele tijd.

Afijn de TomTom had gelijk 09.00 uur waren we dan bij het Conservatoir. We moesten nog een uurtje wachten, maar ze hadden speciaal voor ons (althans dat vonden wij) een rally-snoek opgehaald en die werd uit de vrachtwagen gereden. Dat was het eerste Kodak moment en de slaap was niet meer aanwezig. Eindelijk gingen de deuren open. Wauw een aankomsthal waar al veel leuke dingen te zien waren. Iedereen moest zich inschrijven en handtekening zetten. Later kregen we van Jean-Claude een uitleg over het Conservatoir. Martijn heeft dit gelukkig vertaald voor ons. Volgens Jean-Claude had het Conservatoir 400 auto's, 6500 m2 totaal, waarvan 5500 m2 voor auto's en 1000m2 voor archief en ontvangst. In het archief kan je dus letterlijk elke auto vinden die ooit daar is gemaakt. Zoeken op chassisnummer, en je hebt het jaar, de datum en tijdstip waarom jouw voertuig is gemaakt. Het kan soms wel een dag of twee duren, aangezien het niet gerangschikt is op nummer.

Er was nog net geen tromgeroffel en geduw bij de deur, maar eindelijk de twee stalen deuren gingen open en WAUW!!!!! Serieus wat een gave collectie bij elkaar zeg. De eerste auto die er stond was een Type A Torpedo. Dit is de eerste auto die ooit door Citroen is gemaakt met chassisnummer 0000001! In zeer goede staat, rijdend weggezet :-). De auto's stonden allemaal krap tegen elkaar met een lint ervoor en een mooi pad gemaakt om er doorheen te lopen. Alles stond er, prototype van een eend (3 stuks), Tractions, Rosalies, HY, DS-en, AX-en, C25, Acadianes, Ami's, Rally auto's nouja noem maar op alles stond er. Maar omdat er, vanwege een expositie in Parijs 60jaar 2cv, was er tot grote teleurstelling van Frank geen Sahara aanwezig. Wilde je iets vragen kon je naar Jean-Claude lopen en alles vragen. Of de motorkap open mocht, of je binnenin mocht kijken alles. Zo ben ik (Eveline) compleet verliefd geworden op de 1948 Type G. Een mini HY met een 12pk 425cc Eendenmoter. Echt zo'n schattig autootje, maarja mocht hem helaas niet meenemen, zelfs niet als ik er goed voor zou zorgen, jammer hoor hihihihi. Er stonden ook een aantal echte prototypes die zo futuristisch waren dat ze zo uit Back to the Future zouden komen. Wat een collectie echt geweldig. Martijn zijn harde schijf was vol en bleek een soort van kortsluiting te vormen. Hij had teveel auto's om te fotograferen! Iedereen liep met een blik van verbazing rond en waren ineens allemaal kleine kinderen die een nieuwe blokken doos hadden gekregen.
Maar aan alle goede dingen komt helaas een einde, zo ook aan dit bezoek. We moesten nog wel een gastenboek tekenen, waarin we gelijk moesten verzoeken om een echt museum om alles kwijt te kunnen. Want geloof het of niet, het is te klein. Er stonden heel veel auto's nog onder een zijltje mooi te zijn. Maar ruimte gebrek is daar een grote hoofdrolspeler in.

Vanwege de rijtijdenwet moest de chauffeur 7 uur stilstaan en hadden wij dus de gelegenheid om naar Parijs te gaan. Heel erg, maarja je moet wat om de tijd te doden. Na 1,5 km lopen zijn we bij de metro en moesten een kaartje kopen. Helaas apparaat stuk dus dan maar illegaal reizen. Gare du Nord was voor ons het eindpunt om de stad te verkennen. Rob, Maaike, Rudi, Frank en ik zijn met zijn vijven op pad gegaan te voet. Van Gare du Nord wilde we naar de Notre Dame gaan lopen, echter een soort van verkeerd gelopen en kwamen ergens in een straat terecht waar het waarempel echt wel op Afrika leek. Grote groepen mensen die je heel erg naar aankeken. Tassen, camera's en portomonnees maar goed in de gaten houden. We voelden ons daar niet echt prettig. Een groep zag ons lopen en ging achter ons lopen en waren duidelijk aan het bespreken wat wij allemaal wel niet bij ons hadden. We hebben maar besloten om de Notre Dame te laten voor wat ze is en een straat in te gaan richting de Champs Elysee. Uiteindelijk heeft Rob de kaart maar overgenomen en hebben wij gevolgd.....

Via de Opera en Palais du Madelaine naar de Champs Elysee.....YES dat dachten en zeiden we allemaal. Eindelijk we konden de Eifeltoren ook zien. Op de Champs even wat gedronken en even uitgerust, want we waren inmiddels al een uur non-stop aan het wandelen en dat gaan de voetjes wel voelen. Op de Champs naar de nieuwe showroom van Citroen geweest. Hier stond onder andere de nieuwe C-5 Airspace, wat een stoere bak zeg! En wat een ontzettend mooie, glim showroom, helemaal goed. Daar nog wat gadets gekocht. Maaike en ik vonden het wel best en waren echt super gaar. Heerlijk even buiten gezeten, terwijl de mannen nog even een sprintje hebben getrokken naar de vierde etage van de showroom.
Er was ook nog een toer van een paar eenden over de Champs, waarschijnlijk omdat het 60jaar 2cv is. In de verte konden we de Arc du Triomph zien liggen. We hebben er maar een foto van gemaakt en zijn doorgelopen naar de Eifeltoren via allemaal leuke binnendoor weggetjes. Uiteindelijk gewoon rechtdoor op de kaart en zo snel mogelijk daar zijn. We moesten namelijk om 19.00 uur bij Charles de Gaule terminal 3 zijn om de bus te halen en inmiddels was het al 4 uur. We hadden er dus al 2 uur wandelen op zitten.
Langs de tunnel waar Lady Diana dood is gereden. Eenmaal bij de Eifeltoren, bleek dat daar nog meer mensen waren die we kenden, namelijk de rest van de groep.

Ons vijfjes konden trots zijn, alles te voet gedaan zonder metro en de Eifeltoren gehaald! Even een broodje gehaald en wat te drinken en heel heel even de voetjes laten rusten. Maar moesten ook natuurlijk de Eifeltoren van dichterbij zien, oftewel eronder gaan staan. Erop zou ons 2 uur wachttijd kosten en die tijd hadden we helaas niet. Wat trouwens een bijzondere attractie is bij de Eifeltoren, de militairen met wapens (die ze dus vasthouden met hand op de trekker) die je een warm welkom geven. Afijn de kodakmomenten genomen en op naar een (eindelijk) metro die ons naar Charles de Gaule zou brengen. Maar net als bij de Belgen, kloppen de wegwijzerbordjes ook niet altijd bij de Fransen. Uiteindelijk een metro gevonden! We wilde instappen en bleek dat er nog meer bekenden waren. Mocht iemand ooit nog naar het metrostation Bir Hakeim gaan, graag even mijn pakje sigaretten en aansteker meenemen die ik op de rails van de metro heb laten vallen.
Na 2 keer overstappen waren we op tijd bij ons afhaalpunt. Snel nog een broodje gekocht, wat te drinken en wachten op de chauffeur. Zelfs hier op het vliegveld lopen ons vriendelijke vrienden van het leger met wapens.
19.15 uur, nog geen busschauffeur! 19.45 uur de busschauffeur komt er eindelijk aan, hij dacht dat we bij terminal 2 hadden afgesproken, ja das een eindje uit de weg.

De eens zo harde stoelen, waren nu een soort van donzen kussens en zaten werkelijk heerlijk! Na een half uur had de chauffeur eindelijk de snelweg gevonden. Ik geloof dat het een uur heeft geduurd (minder misschien nog wel) en het was compleet stil in de bus, iedereen lag op 1 oor!
Onderweg nog 1 keer gestopt bij Nazareth in Belgie om wat te eten, te drinken nouja je raad het al, roken en plassen.

01.00 uur aankomst in Alblasserdam. Afscheid nemen van iedereen en op naar huis. Rudi heeft ons thuis afgezet en moe, voldaan en tevreden liggen we dan eindelijk in bed. Het duurde wel geteld 3 minuten om in slaap te komen, het waren twee gevalletjes total loss!

Het was een onvergetelijke, mooie, ervaringrijkere, gezellige, bijzondere en fijne slopende dag.
CCR bedankt voor deze uitnodiging, het was geweldig!
Eveline en Frank sf